در شب سرد زمستانی
| اثر نیما یوشیج | |
| تاریخ نگارش | ۱۳۲۹[persian-alpha 1] |
|---|---|
| کشور | ایران |
| زبان | فارسی |
| قالب | شعر نیمایی |
| وزن | رمل (فاعلاتن) |
| شمار ابیات یا خط‌ها | ۱۶ |
«در شب سرد زمستانی» یکی از اشعار نیما یوشیج است.
«در شب سرد زمستانی»
در شب سرد زمستانی
کورهٔ خورشید هم، چون کورهٔ گرم چراغ من نمی‌سوزد.
و به مانند چراغ من
نه می‌افروزد چراغی هیچ،
نه فروبسته به یخ ماهی که از بالا می‌افروزد.
من چراغم را در آمد رفتن همسایه‌ام افروختم در یک شب تاریک.
و شب سرد زمستان بود،
باد می‌پیچید با کاج،
در میان کومه‌ها خاموش
گم شد او از من جدا زین جادهٔ باریک.
و هنوزم قصه بر یاد است
وین سخن آویزهٔ لب:
که می‌افروزد؟ که می‌سوزد؟
چه کسی این قصه را در دل می‌اندوزد؟
در شب سرد زمستانی،
کورهٔ خورشید هم، چون کورهٔ گرم چراغ من نمی‌سوزد.
بازآفرینی
احمد شاملو این شعر را در آلبوم شعرهای نیما دکلمه کرده‌است. این شعر همچنین یکی از قطعات آلبوم در شب سرد زمستانی با دکلمهٔ احمدرضا احمدی و صدای محمد نوری است.[1][2]
یادداشت‌ها
- دربارهٔ تاریخ سرایش شعرهای نیما اختلاف نظر وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به مناقشه‌ها درباره نیما یوشیج.
منابع
- «او رفته با صدایش اما خواندن نمی‌تواند». انسان‌شناسی و فرهنگ. ۲۶ خرداد ۱۳۹۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۸ فروردین ۱۴۰۰.
- «با محمد نوری و ترانه آخرین بدرود». ترانه ماه. ۸ مرداد ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۸ فروردین ۱۴۰۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.