دین در آلمان نازی

در ۱۹۳۳ میلادی و در آستانه آنشلوس (انضمام اتریش به آلمان) ۶۷درصد آلمان‌ها پروتستان، ۳۳ درصد کاتولیک و کمتر از یک درصد یهودی بودند. در سرشماری مهٔ ۱۹۳۹، با وجود پیوستن اتریش اکثراً کاتولیک به آلمان، ۴۵ درصد خود را پروتستان، ۴۰ درصد کاتولیک، ۳٫۵ درصد خداباور (به آلمانی: gottgläubig) و ۱٫۵ درصد خود را غیرمذهبی معرفی کرده بودند.

نگرش دینی سران رایش سوم متنوع بود. هاینریش هیملر، یوزف گوبلز، آلفرد روزنبرگ و مارتین بورمان همگی ضدکلیسا بودند؛ ولی برای نمونه هانس کرل وزیر امور کلیسایی رایش به مسیحیت مثبت باور داشت. او عهد عتیق و خاستگاه یهودی مسیحیت را رد می‌کرد و مسیحیت راستین را در ستیز با یهودیت می‌انگاشت.

حزب نازی می‌کوشید تا عقاید آلمانی‌ها را به صورت واحدی درآورد. هیتلر کوشید ۲۸ کلیسای متنوع پروتستان آلمان را یکی کند، ولی در این کار ناکام ماند. همچنین هیتلر کوشش‌هایی در جهت محدود نمودن کلیسای کاتولیک انجام داد. اقلیت‌های کوچکتر دینی مانند شاهدان یهوه و بهائیت هم اجازه فعالیت در آلمان نازی را نداشتند. کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم و سپاه رستگاری برچیده شدند و فال‌بینی، اختربینی و پزشکی جایگزین ممنوع شد. پاره‌ای تاریخ‌نویسان بر این باورند که نازی‌ها در اندیشهٔ براندازی مسیحیت پس از پیروزی در جنگ بودند.

جستارهای وابسته

منابع

    Wikipedia contributors, "Religion in Nazi Germany," Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Religion_in_Nazi_Germany&oldid=793118248 (accessed August 26, 2017 ).

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.