روزنامه‌نگاری صلح

روزنامه‌نگاری صلح (انگلیسی: Peace journalism‎) از تحقیقی که نشان می‌دهد معمولاً اخبار درگیری ارزشی متمایل به خشونت دارند، به وجود آمده‌است. این روش از تحلیل درگیری‌ها و به روزرسانی مفهوم برای ایجاد تعال، عدالت و درستی در گزارش استفاده می‌کند. هم‌چنین شامل متدهای فعالیتی برای تصحیح این گرایش است با تولید روزنامه‌نگاری در رسانه‌های اصلی و جایگزین و کار با روزنامه‌نگاران، متخصصان رسانه، مخاطبان و سازمان‌ها.

روزنامه‌نگاری
محدوده‌ها
دسته‌بندی
تأثیر اجتماعی
رسانه خبری
وظایف

این مفهوم توسط جوهان گالتونگ مطرح شد. برخی عبارات دیگر هم برای تعریف این روش هستند مثل روزنامه‌نگاری حل درگیری، روزنامه‌نگاری حساس به درگیری، پوشش مفید درگیری و روزنامه‌نگاری بین‌المللی.

روزنامه‌نگاری جنگ یک روش روزنامه‌نگاری است دربارهٔ درگیری که منجر به خشونت و گروه‌های خشن می‌شود؛ و معمولاً مخاطبان را به این سمت سوق می‌دهد که به واکنش‌های خشن ارزش بیشتری دهند تا درگیر شوند و راه‌های بدون خشونت را در نظر نگیرند. اینطور گمان می‌شود که این روش نتیجهٔ انجمن‌های گزارش اخبار است. این انجمن‌ها فقط بر اثرات فیزیکی درگیری تأکید دارند و مثلاً اثرات روانشناسی را نادیده می‌گیرند و موقعیت‌ها را گلچین می‌کنند که ممکن است اهداف و گروه‌های آن‌ها را نشان دهد یا ندهد. همچنین این روش تمایل به گزارش اختلافات بین گروه‌ها دارد تا شباهت‌ها، توافق‌های قبلی و فرایند موضوعات کنونی و هم‌چنین دلایل و نتایج را نادیده می‌گیرند و اینطور نشان می‌دهند که نیازهای یک طرف تنها با شکست طرف مقابل تأمین می‌شود.

روزنامه‌نگاری صلح می‌خواهد این تمایلات را اصلاح کند. تعریف آن این است که: ایجاد فرصت‌ها برای جامعهٔ بزرگ برای واکنش‌های غیرخشن در درگیری‌ها؛ که این کار نیازمند تعریف سیاست‌های بدون خشونت و قرار دادن آن‌ها در اختیار همگان است.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.