سایوز۱۳

سایوز-۱۳ (به روسی: Союз ۱۳‎)(به معنای اتحاد ۱۳) یک مأموریت فضایی متعلق به سازمان فضایی شوروی بود. در این مأموریت برای دومین بار از فضاپیمای سایوز7k-t که در مأموریت سایوز-۱۲ مورد استفاده و تأیید قرار گرفته بود، استفاده شد. این مأموریت نخستین پروژه علمی فضایی شوروی نیز به حساب می‌آمد و کاملاً برای رسیدن به اهداف مرتبط با علوم هوافضا برنامه‌ریزی شده بود.[1] همچنین سایوز-۱۳ اولین مأموریت کنترل شده توسط واحدهای تازه تأسیس مرکز کنترل فضایی شهر کورولیوف بود.[2]

سایوز-۱۳
اطلاعات کلی مأموریت
نوع مأموریت:مهندسی هوافضا
سازمان عمل‌کننده: برنامه فضایی شوروی
شناسه_کوسپار:1973-103A
شماره ستکات:6982
طول مأموریت:۷روز/۲۰ساعت/۵۵دقیقه/۳۵ثانیه
مدارهای کامل کرده:۱۲۷
مشخصات فضاپیما
مدل فضاپیما:سایوز7k-t
وزن پرتاب۶۵۶۰ کیلوگرم
تعداد فضانوردان:۲
اسامی فضانوردان: پیوتر کلیموک والنتین لبدف
کد تماس:Кавказ (قفقاز -Kavkaz)
آغاز و پایان مأموریت
آغاز مأموریت:۱۸ دسامبر ۱۹۷۳ - ۲۷ آذر ۱۳۵۲
موشک پرتاب:موشک سایوز
سایت پرتاب:پایگاه فضایی بایکونور
پایان مأموریت:۲۶ دسامبر ۱۹۷۳ - ۵ دی ۱۳۵۲
سایت فرود: قراغندی
مشخصات مداری
مدار مرجع:مدار زمین مرکزی
رژیم مداری:مدار نزدیک زمین
اوج:۲۴۷ کیلومتر
حضیض:۱۸۸ کیلومتر
انحراف مداری:۵۱.۶ درجه
تناوب مداری:۸۸.۸ دقیقه
مأموریت‌های وابسته
مأموریت قبلی مأموریت بعدی
سایوز-۱۲سایوز-۱۴

خدمه سایوز آزمایش‌های عقب مانده مأموریت‌های قبلی و به خصوص آزمایش‌های مرتبط با ایستگاه‌های فضایی سالیوت را انجام دادند. یکی دیگر از وظایف مهم آن‌ها قرار دادن تلسکوپ فضایی اوریون-۲ در مدار بود.[2] بر خلاف سایوز-۱۲ که برای یک پیمایش مداری یک یا دو روزه طراحی شده بود، سایوز-۱۳ به ضرورت پیمایش‌های مداری بیشتر نیاز به تعبیه پنل‌های خورشیدی داشت. علاوه بر این یک ماژول مداری جایگزین سیستم‌های غیرضروری اتصال شده بود که تلسکوپ فضایی اوریون-۲ نیز در همین ماژول قرار داشت. تلسکوپ فضایی اوریون-۲ توسط گریگور گورزادیان ساخته شده بود.

فضانوردان این مأموریت همانند سایوز-۱۲ از یک دوربین چند طیفی برای تصویربرداری از اتمسفر زمین و آلودگی استفاده کردند. یکی دیگر از آزمایش‌های این مأموریت اندازه‌گیری جریان خون به مغز بود.[2]

فضانوردان بعداز طی ۱۲۷ چرخش در مدار، سرانجام در میان کولاک شدید و برف به سلامت در قراغندی بر زمین فرود آمدند.[2]

تصاویر فضانوردان سایوز-۱۳ روی تمبر

منابع
  1. Clark, Phillip (1988). The Soviet Manned Space Program. New York: Orion Books, a division of Crown Publishers, Inc. ISBN 0-517-56954-X.
  2. Newkirk, Dennis (1990). Almanac of Soviet Manned Space Flight. Houston, Texas: Gulf Publishing Company. ISBN 0-87201-848-2.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.