ایستگاه فضایی میر

ایستگاه فضایی میر (به روسی: Орбитальная станция Мир) یک ایستگاه مدارگرد شوروی و بعد از آن روسیه بود. میر نخستین ایستگاه پژوهشی بشری در فضا بود که انسان به‌طور درازمدت در آن سکونت داشت. ساخت این ایستگاه مداری در سال ۱۹۸۶ م. آغاز شد و پس از تکمیل تدریجی در طی مدت ده سال، تبدیل به بزرگ‌ترین سازهٔ فضایی ساخت بشر شد و این رکورد را تا سال ۲۰۰۱ حفظ کرد. ایستگاه میر جایگاهی برای انجام مطالعات علمی در زمینه‌های گوناگون بود که از میان آن‌ها می‌توان به زیست‌شناسی، فیزیک، اخترشناسی و هواشناسی اشاره کرد. فناوری‌هایی که با کمک ایستگاه میر توسعه یافتند، امکان زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کردند.

مختصات: ۴۴°۱۵′ جنوبی ۱۵۰°۲۴′ غربی
ایستگاه فضایی میر
Орбитальная станция Мир
نشان ایستگاه فضایی میر
ویژگی‌های ایستگاه فضایی میر
سرنشین دائم:۳ نفر دائم
تاریخ پرتاب:۳۰ بهمن ۱۳۶۴
ساعت ۲۱:۲۸:۲۳ جهانی
پرتاب از:پایگاه فضایی بایکونور
تاریخ بازنشستگی:۳ فروردین ۱۳۸۰
ساعت ۵:۵۰:۰۰ جهانی
جرم:۱۲۴٬۳۴۰ کیلوگرم
فضای قابل زیست:۳۵۰ متر مکعب
اوج:۳۹۸ کیلومتر
حضیض:۳۸۶ کیلومتر
زاویه شیب مدار:۵۱٫۶ درجه
پیمودن یک مدار کامل:۸۹٫۸ دقیقه
گردش روزانه
در مدار زمین:		۱۶٫۱۸ دور
تعداد روز در مدار:۵۵۱۹ روز
تعداد روز در مدار
با سرنشین:		۴۵۹۲ روز
مسافت پیموده شده:۳٬۶۳۸٬۴۷۰٬۳۰۸ کیلومتر
پیکربندی ایستگاه فضایی میر
بخش‌های تشکیل‌دهنده ایستگاه میر

رکورد طولانی‌ترین اقامت پیوستهٔ انسان در فضا توسط والری پلیاکوف پزشک و کیهان‌نورد روسی در ایستگاه میر شکسته شد و تا به امروز پابرجا است.

افزون‌بر فضانوردان شوروی سابق و روسیه، فضانوردان ۱۲ کشور دیگر از طریق برنامه‌های بین‌المللی همکاری فضایی مانند اینترکاسموس، یورومیر و میر-شاتل فرصت پرواز، زندگی و پژوهش در ایستگاه میر را یافتند. فضاپیماهای سایوز و پروگرس به ترتیب ابزار اصلی انتقال فضانورد و بار به ایستگاه بودند. طی برنامهٔ میر-شاتل، از فضاپیماهای شاتل آمریکا نیز برای حمل فضانورد و بار به ایستگاه استفاده شد.

ریشه‌شناسی نام

میر (мир) در روسی به معنای صلح یا جهان است.[1]

از مدار بیرون‌کردن ایستگاه

پس از توافق روسیه مبنی بر همکاری در ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی، دیگر از این پروژه حمایت مالی نکرد و تصمیم به بیرون‌کردن آن از مدار گرفت. در عملیاتی که بزرگ‌ترین ورود دوبارهٔ سفینه‌های فضایی به کرهٔ زمین تاکنون می‌باشد، ایستگاه میر در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۰۱ از مدار خارج شد.[2][3][4]

میر در رسانه‌های ایران
علی اکبر عبدالرشیدی تنها خبرنگار ایرانی است که در سال ۱۹۸۵ م. و پیش از پرتاب این ایستگاه به فضا در شهر ستارگان مسکو از آن دیدن و با فضانوردان آن مصاحبه کرد

جستارهای وابسته

منابع
  1. «мир - Wiktionary». en.wiktionary.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۰۷.
  2. Hall, Rex; Shayler, David (2009). Soyuz: A Universal Spacecraft. Springer-Praxis. p. 363. ISBN 1-85233-657-9.
  3. Isachenkov, Vladimir (15 November 2000). "Russian Space Chief: Government Must Make Sure Mir Doesn't Crash". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.
  4. Canizares, Alex (16 November 2000). "Russia's decision to abandon the Mir space station was welcome news in Washington". Space.com. Archived from the original on 3 August 2009. Retrieved 2 August 2009.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Mir»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۳ مارس ۶۰۰۷).

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایستگاه فضایی میر موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.