سلوکوس دوم
سلوکوس دوم کالی‌نیکوس (به یونانی: Σέλευκος Β' Καλλίνικος) پادشاه سلوکی میان سال‌های ۲۴۶ تا ۲۲۵ (پیش از میلاد) بود. لقب وی کالی‌نیکوس در یونانی معنای فاتح درخشان را می‌دهد. همچنین وی را پوگون به معنای ریشو نیز خوانده‌اند.
%252C_Antioch_mint.jpg.webp)
زندگی
سلوکوس دوم پس از کشته‌شدن پدرش آنتیوخوس دوم، همسرش برنیس و پسر خردسالشان از سوی مادرش لائودیس یکم به شاهی برداشته‌شد. این رویداد آتش جنگ را میان سلوکیان و بطلمیوس سوم افروخته‌ساخت و دورهٔ سوم جنگ‌های سوری آغاز گشت. بطلمیوس که برادر برنیس بود پیروزمندانه تا آنسوی دجله به پیش تاخت. وی پس از تار و مار کرانه‌های آسیای میانه به سوی استان‌ها خاوری سلوکیان دست یازید. در این زمان سلوکوس در آسیای میانه پناه‌گرفت و با بازگشت بطلمیوس به مصر او دوباره شمال سوریه را بازیافت و استان‌های نزدیک به ایران را به‌دست‌آورد.
در این هنگام آنتیوخوس هیراکس برادر کوچکترش در آسیای میانه شورید و مادرش و هواخواهانش نیز سوی او را گرفتند. نزدیک به سال ۲۳۵ در انکورا سلوکوس شکست سختی به برادر داد. سلوکوس سپس عهد کرد که پارت را به مرزهای سلوکی بازگرداند ولی باز هم کاری از پیش نبرد. برخی گفته‌اند که او چندی را هم در زندان اشکانیان به سر برد و دیگران گفته‌اند که او با ارشک پیمان آشتی بست و پادشاهی او را به رسمیت شناخت.
مرگ سلوکوس بر اثر افتادن از اسب بود. پس از وی پسرش سلوکوس سوم به پادشاهی رسید.
منابع
- نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، Seleucus II Callinicus. (نسخه ۱۰ فوریه ۲۰۰۸)
| پیشینه |
|
|---|---|
| جامعه |
|
| هنر |
|
| معماری |
|
| محوطه باستانی |
|
| فرهنگ | |
| جنگاوری |
|
| مرتبط | |
| |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سلوکوس دوم موجود است. |