سلیمان رحیمف

سلیمان رحیمف (ترکی آذربایجانی: Süleyman Rəhimov‎) نویسنده، رمان‌نویس، نثرنویس و سردمدار اهل آذربایجان شوروی بود. وی در ۴ آوریل سال ۱۹۰۰، در استان «الیزاوتپل» امپراتوری روسیه زاده شد. در سال ۱۹۳۸، به عضویت در اتحادیه نویسندگان آذربایجان درآمد. در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۵، از و به ترتیب به عنوان «نویسنده مردم» و «قهرمان کار سوسیالیستی» تقدیر شد.[1]

سلیمان رحیمف
Suleyman Rahimov
نام اصلی
Süleyman Rəhimov
زادهSuleyman Huseyn oglu Rahimov
۴ آوریل ۱۹۰۰
روستای «ایین»، «زنگازور»، استان «الیزاوتپل»، امپراتوری روسیه
درگذشته۱۱ اکتبر ۱۹۸۳ (۸۳ سال)
باکو، جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
آرامگاهپارک مفاخر باکو
نام(های) دیگر"Sangarli" (ترکی آذربایجانی: Səngərli‎, 1940s)
پیشهنویسنده، سیاستمدار
زبان(ها)زبان ترکی آذربایجانی
ملیتمردم آذری
تحصیلاتدانشگاه دولتی باکو
جوایز مهم"Golden pen" award
نشان لنین (۱۹۴۶, ۱۹۷۰, ۱۹۷۵)
نشان پرجم سرخ کار (۱۹۵۹)
نشان مایع افتار (۱۹۴۲)
نشان دوستی خلق‌ها (۱۹۸۰)
سبک نوشتارینثر، روزنامه‌نگاری اعتقادی
کار(های) برجستهرمان «شامو»
«ساچلی»
«عقاب قفقاز»
سال‌های فعالیت۱۹۳۰–۱۹۸۳
فرزند(ان)Ogtay, Shamo, Arif, Agil, Shafiga, Rafiga

زندگی‌نامه

سلیمان رحیمف در ۴ آوریل سال ۱۹۰۰، در سویتای «آیین» از توابع «زنگازور» (شهرستان قبادلی کنونی) چشم به دنیا گشود. او که در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمده بود، از سوی عمویش «الله‌وردی» تربیت شد. ابدتا آموزش دینی دید. بعد دوره ابتدایی را در مدرسه روسی دو ساله پشت سر گذاشت.[2] بعد از آنکه دوره متوسطه را به پایان رسانیده، وارد هنرستان شد. بعدها نیز در دارالمعلیمی در شوشا به آموزش خود ادامه داد. پس از فارغ‌التحصیل شدن، در شهرستان‌های مختلف «زنگازور» آموزگاری نمود. در سال ۱۹۲۸، با دوستش «علی ولی‌اف» به باکو رفت. اینجا در طی سه سال مشغول درس خواند در دانشکده تاریخ دانشگاه دولتی آذربایجان شد. همزمام در «کلاس‌های سوادآموزی» به کارگران سالخورده درس داد.[3]

اولین اثر سلیمان رحیمف که به نویسندگی در سال ۱۹۳۰ آغاز نمود، «شامو» نام دارد. با این حال، وی در مدت ۵۰ سال روی این اثر کار کرده و تغییراتی در آن انجام داد. یکی از معروف‌ترین آثار وی «خاک سیاه و زر زرد» نام دارد.[4]

فعالیت‌های سیاسی

سلیمان رحیمف در فاصله‌های سال‌های ۱۹۳۹–۴۰، ۱۹۴۴–۴۶ و ۱۹۵۴–۵۸ سکان هدایت اتحادیه نویسندگان آذربایجان را در دست گرفت. بین سال‌های ۱۹۳۴ الی ۱۹۳۷ در سمت‌های مختلف حزب کمونیست در شهرهای ساموخ، شاهبوز، لاچین و «نراشن» آذربایجان اشتغال یافت. میان سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۱ سمت دبیری تبلیغات بخش حزب کمونیست آذربایجان در باکو را بر عهدا گرفت. در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ معاونت دبیر تبلیغات بخش حزب کمونیست آذربایجان در باکو و در سال‌های ۱۹۴۵ الی ۱۹۵۸ ریاست «کمیته امور آموزش و پرورش» در کابینه دولت آذربایجان شوروی را عهده‌دار شد.[5]

جوایز
  • جایزه «قلم طلای» اتحادیه خبرنگاران آذربایجان (سال ۱۹۷۲)
  • نشان لنین (سه بار در سال‌های ۱۹۴۶، ۱۹۷۰، ۱۹۷۵)
  • نشان «پرچم سرخ کار» (سال ۱۹۵۹)
  • نشان «افتخار» (۱۹۴۲)

در سال ۱۹۶۰ وی به منزله «نویسنده مردم» و در سال در سال ۱۹۷۵ به عنوان «قهرمان کار سوسیالیستی» مورد تقدیر قرار گرفت. علاوه بر این‌ها، سملیمان رحیمف تعتاد زیادی مدال‌ها نیز در سال‌های مختلف دریافت کرد.[6]

سملیمان رحیمف در ۱۱ اکتبر سال ۱۹۸۳ درگذشت و در پارک مفاخر باکو به خاک سپرده شد.

منابع
  1. «"Ən böyük abidə əsərləridir". anl.az. ANL». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۷.
  2. "Qarabağın görkəmli şəxsiyyətləri:Süleyman Rəhimov (1900–1983)". virtualkarabakh.az
  3. "Рагимов Сулейман Гусейн оглы". dic.academic.ru
  4. SÜLEYMAN RƏHİMOV SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ II CİLD. kitabyurdu.org
  5. Süleyman Rəhimov. edebiyyat.ucoz.com
  6. Yazıçı S.H.Rəhimovun Xalqlar dostluğu ordeni ilə təltif edilməsi haqqında SSRİ Ali Soveti Rəyasət Heyətinin 21 may 1980-ci il tarixli Fərmanı — anl.az
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.