مردم آذری

مردم آذری یا مردم آذربایجانی یا آذری‌ها[36][37][38][39] مردمانی ایرانی‌تبار[40] و ترک‌زبان[41] با عناصری از فرهنگی ایرانی[42] هستند که بیشتر در آذربایجان، ایران، جمهوری آذربایجان و همچنین در استان‌های مرزی ترکیه، گرجستان و روسیه (داغستان) سکونت دارند.

مردم آذری
کل جمعیت
۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر[1]
مناطق با جمعیت چشمگیر
 ایران۱۱٫۱۴ میلیون[2] بیش از ۱۵ میلیون (دانشنامه بریتانیکا)[3]
۱۰٫۹–۱۵ میلیون(فکت بوک CIA,[4] کنوپل،[5] اتنولوگ،[6] ایزدی،[7] سویتوچوفسکی[8])
۱۲–۱۸٫۵ میلیون (الینگ،[9] میناهان،[10] قیصری[11])
 جمهوری آذربایجان۹٬۲۳۵٬۰۰۱[12]
 ترکیه۵۳۰٬۰۰۰–۲٬۵۰۰٬۰۰۰[13][14]
 روسیه۶۲۱٬۸۰۰–۱٬۵۰۰٬۰۰۰[13][15]
 گرجستان۲۸۴٬۷۶۱[16]
 قزاقستان۸۵٬۲۹۲[17]
 آلمان۱۵٬۲۱۹[18]
 اوکراین۴۵٬۲۰۰[19]
 ازبکستان۴۴٬۴۰۰[20]
 ترکمنستان۳۳٬۳۶۵[21]
 هلند۱۸٬۰۰۰[22]
 قرقیزستان۱۷٬۸۲۳[23]
 بریتانیا۴۵٬۰۰۰[24]
 بلاروس۶٬۳۶۲[25]
 ایالات متحده آمریکا۲۴٬۳۷۷–۴۰۰٬۰۰۰[26][27][28]
 کانادا۳٬۴۶۵[29]
 لتونی۱٬۶۹۷[30]
 اتریش۱٬۰۰۰[31]
 استونی۸۸۰[32]
 لیتوانی۷۸۸[33]
زبان‌ها
زبان آذری
زبان ترکی آذربایجانی[34][35]
دین
اکثریت مسلمان شیعه؛ گروهای اقلیت سنی، مسیحیت، بهایی، و زرتشتی
قومیت‌های وابسته
دیگر اقوام ایرانی‌تبار، مردمان قفقازی

توضیحات کلی

آذری‌ها (به ترکی آذربایجانی: آذری‌لر) همچنین با نام‌های «آذربایجانی‌ها» و «ترک‌زبان‌های آذربایجانی» (به ترکی آذربایجانی: آذربایجان تورک لری) شناخته می‌شوند.[43][44] و عمدتاً مسلمان شیعه هستند.[45] آذری‌ها همچنین اقلیت بومی جمهوری داغستان (روسیه) هستند[46] و برخلاف واقع شدن در دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان یک گروه قومی را تشکیل می‌دهند.[47] هرچند رشد فرهنگی متفاوت روسیه / شوروی و ایران در دو سده اخیر باعث به وجود آمدن تفاوت‌هایی میان آذربایجانی‌های ساکن ایران و جمهوری آذربایجان شده‌است. زبان ترکی آذربایجانی، آذربایجانی‌ها را به هم پیوند می‌دهد و به صورت دو طرفه توسط ترکمن‌ها، قشقایی‌ها، گاگااوزها و ترک‌های آناتولی (شامل ترکی استانبولی و ترکمن‌های عراق) که همه متعلق به شاخه اغوز زبان‌های ترکی هستند قابل فهم است.[48][49][50] در پی دوره اول جنگ‌های ایران و روسیه در سالهای ۱۸۱۳ و ۱۸۲۸ قفقاز که قسمتی از خاک ایران بود به خاک امپراطوری روسیه پیوست[51] و بر اساس عهدنامه گلستان و ترکمنچای مرز دقیق ایران و روسیه مشخص شد.[52][53]

جمهوری آذربایجان کنونی در ابتدا آران نام داشت،[54][55][56] بعدها با تلاش حزب مساوات نامش به آذربایجان تغییر یافت. همچنین در سال ۱۹۱۸ شکل‌گیری جمهوری خلق آذربایجان باعث به وجود آمدن کشور جمهوری آذربایجان شد.

بخشی از مقاله‌های مرتبط با
مردم آذری
فرهنگ
پراکنش مردم آذری
آذری‌های مقیم خارج
دین
زبان
آزار و اذیت
  • درگاه جمهوری آذربایجان
  • درگاه آذری‌های ایرانی

آذری واژه‌ای است که از قرن دهم تاکنون برای اشاره به اقوام مختلفی که در این منطقه زیست می‌کردند، به کار رفته‌است.[57]

جمعیت آذری‌های ایران در حدود ۱۶ درصد از جمعیت کل ایران[58] و جمعیت آذربایجانی‌ها در ایران و جمهوری آذربایجان از ۲۴[59][60] تا ۲۸ میلیون تن در جهان[61][62] برآورد می‌شود.

پیشینه

نام آذربایجان برگرفته از نام آتروپات یک ساتراپ (فرماندار) ایرانی است[63][64][65][66][67] که در آتورپاتکان (آذربایجان امروزی) حکمرانی می‌کرده‌است.[68][69] نام امروزی آذربایجان حاصل ترکیب دو واژه فارسی باستان «آذر (آتور)» به معنی «آتش (مقدس)» و «آبادگان (آپاتکان)» به معنی «محل» است که «سرزمین آتشکده‌ها» یا «محافظت شده توسط آتش» معنی می‌دهد.[70] «آذربایجان» شکل معرب شده «آتورپاتکان (آذربادگان)» می‌باشد. در آذربایجان همواره گروه‌های جمعیتی بومی و مهاجم رفت و آمد داشته‌اند همچون: آلبانی‌های بومی قفقاز، مادها، سکاها و دیگر ایرانیان، یونانی‌ها، رومیان (ایتالیایی‌ها)، خزرها، اعراب، ترک‌های اغوز، ترک‌های سلجوق، ارمنی‌ها و روس‌ها بوده‌است. آذربایجانی‌های باستان به زبان آذری باستان که از زبان‌های ایرانی و از شاخه زبان‌های هند و اروپایی است سخن می‌گفته‌اند.[71] در قرن یازدهم در پی فتوحات سلجوقیان، قبیله‌های غز شروع به مهاجرت به قفقاز و آناتولی از فلات ایران کردند و سپس سیل مهاجرت قبیله‌های اغوز و ترکمن با هجوم مغولان شدت یافت.[72] در این هنگام قبایل اغوز به گروه‌های کوچکتری تقسیم شدند، قسمتی از آن‌ها که بیشتر سنی بودند به آناتولی رفتند و در آنجا سکنی گزیدند و بقیه در قفقاز ماندند و بعدها به دلیل نفوذ صفویه مذهب خود را تغییر داده و شیعه شدند. برای مدت زمان زیادی آن‌ها با نام «ترکمن» یا «ترکمان» شناخته می‌شدند. از قرن سیزده به بعد مردمان منطقه آذربایجان بر اساس هویت جدید شیعه و ترک‌های اغوز ترک سازی شده و به زبان ترکی حرف می‌زدند. هرچند قابل ذکر است تا قبل از اواخر قرن نوزده گویشوران زبان آذری باستان در مناطق دور افتاده همچون: هرزند، گالین گویا و روستاهای شهرود در خلخال و انرجان وجود داشتند و ترک‌سازی کامل مردمان آذربایجان بعد از این تاریخ می‌باشد. امروزه این مردمان ترک‌زبان، «آذربایجانی» شناخته می‌شوند.

بر اساس گفته بریس ریباکو (تاریخ‌نویس روسی): در رابطه با به وجود آمدن فرهنگ آذربایجان در قرون چهاردهم و پانزدهم پیش از هر چیزی باید به رابطه ادبیات و قسمت‌های دیگر فرهنگ توجه داشت که به‌طور اساسی با زبان پیوند خورده‌است، همان‌طور که حتی پس از ترک سازی، فرهنگ جمعیت محلی آذربایجان به صورت سنتی باقی‌ماند. هرچند حضور یک قشر عظیمی از ایرانیان در شکل‌گیری قوم آذربایجان تأثیرگذار بوده‌است. نخست وجود تعداد زیادی از کلمات ایرانی و عربی در زبان ترکی آذربایجانی و دوم استفاده از زبان‌های ترکی آذربایجانی و ترکی استانبولی در ایران به عنوان زبان میانجی. پس از استقلال جمهوری آذربایجان فرهنگ آذربایجان همواره رابطه نزدیکی را با فرهنگ‌های ایرانی و عربی به دلیل مذهب و سنت‌های تاریخی مشترک داشته‌است.[73]

تا پیش از حملهٔ مغول به ایران، مردم آذربایجان به زبانی تاتی‌تبار که آن را زبان آذری باستان می‌نامید، سخن می‌گفته‌اند.[74][75][76] هنوز هم می‌توان باقی‌مانده این زبان را در همه جای آذربایجان ایران و جمهوری آذربایجان یافت. زبان ترکی در سده‌های پس از پاگیری اسلام در ایران، بر اثر مهاجرت تدریجی و متمادی ایل‌های ترک، به‌ویژه در آسیای صغیر جایگزین زبان‌های هند و اروپایی رایج در این منطقه شده‌است.

با توجه به تاریخ و مسیر کوچ ایل‌های ترک به آسیای صغیر از طریق آذربایجان می‌توان نتیجه گرفت که چیره گشتن زبان ترکی در آذربایجان امری تدریجی بوده‌است که مراحل آن را می‌توان بدینسان فهرست نمود:

  1. در دوران مغول‌ها که بیش‌تر سربازان آنان ترک بودند و آذربایجان را تختگاه خود قرار داده بودند، ترکان در آن ناحیه نفوذ یافتند. هرچند در این دوره هم در ابتدای نفوذ مغولان به این منطقه، آن‌ها تنها گروه کوچکی از ترکان را که در دشت مغان می‌زیستند، بیرون کردند.
  2. حکومت‌های ترکمنان آق‌قویونلو و قراقویونلو و اسکان آن‌ها در آذربایجان بیش از پیش موجب رونق زبان ترکی و تضعیف زبان‌های محلی شد.
  3. سپاه قزلباش که ترک بودند و پیش‌تر در آناتولی می‌زیستند تا آن‌که تیمور جمعی از رؤسای آنان را به بند کشید و آن‌گاه به‌دست خانقاه صفوی آزادشده و در خدمت صفویان قرار گرفتند و در آذربایجان ماندگار شدند.
  4. آذربایجان سال‌هایی در سیطره عثمانیان بود؛ به‌ویژه در روزگار ناتوانی دولت‌های مرکزی ایران.
  5. در دورهٔ قاجاریه مبلغان مذهبی مسیحی که در خدمت اهداف استعماری بودند، نقش مهمی در ترویج زبان ترکی در منطقه بازی کردند.[77]

دوران باستان

تاریخ شناسان بر این باورند که آلبانیای قفقاز اولین ساکنان جمهوری آذربایجان بوده‌اند.[68][78] سکاها و به دنبال آن‌ها مادها این منطقه را تصاحب کرده و امپراتوری خود را تا شمال رود ارس گسترش دادند.[68] مادها یک امپراتوری عظیم را در سالهای ۹۰۰–۷۰۰ قبل از میلاد بنیان نهادند که در حدود ۵۵۰ سال پیش از میلاد با امپراتوری هخامنشی ادغام شد. در این دوران، دین زرتشتی در قفقاز و آتروپاتن (آذربایجان) رواج یافته بود. هخامنشیان تقریباً در سال ۳۳۰ پیش از میلاد از اسکندر مقدونی شکست خوردند اما به ساتراپ مادی «آتروپاتن» اجازه داده شد تا در قدرت باقی بماند. به دنبال افول سلوکیان در سال ۲۴۷ پیش از میلاد، پادشاهی باستان ارمنستان کنترل نواحی آلبانیای قفقاز را از سال ۱۹۰ پیش از میلاد تا ۳۸۷ پس از میلاد بدست گرفت.[79][80] آلبانی‌های قفقاز پادشاهی مستقل خود را در اولین سده قبل از میلاد بنیان نهادند. این پادشاهی در سال ۲۵۲ پس از میلاد توسط ساسانیان تسخیر شده و پادشاهی به صورت ایالت وابسته به امپراتوری ساسانی درآمد.[68] پادشاه آلبانیای قفقاز «اورنایر» در سده چهارم بعد از میلاد دین رسمی ایالت آلبانیا را مسیحیت اعلام کرد و آلبانیا تا قرن هشتم مسیحی باقی‌ماند.[81][82] کنترل ساسانی‌ها با شکستشان از اعراب مسلمان در سال ۶۴۲ میلادی پایان یافت.[83]

دوران پس از اسلام

عرب‌های مسلمان، ساسانیان و سپس امپراتوری روم شرقی را در قفقاز شکست دادند. آن‌ها آلبانیای قفقاز را بعد از مقاومتشان توسط شاه جوانشیر در سال ۶۶۷ به صورت ایالت وابسته (ایالت غیرمستقل) درآوردند.[68] در سده‌های نهم و دهم میلادی نویسندگان عرب از منطقه‌ای در بین رودهای ارس و کورا به نام اران (آلبانیای قفقاز/ آذربایجان) شروع به نام بردن کردند.[68] در این هنگام اعراب از بصره و کوفه به آذربایجان آمدند و سرزمین‌هایی که توسط بومیان رها شده بود را تصاحب کردند؛ بنابراین اعراب از زمین داران تراز اول (بزرگ/قدرتمند) شدند.[84] تغییر دین در آذربایجان کند بود به‌طوری‌که ساکنان آذربایجان برای سال‌ها در برابر تغییر دین مقاومت نشان دادند و ناخشنودی آذربایجانی‌ها با مهاجرت گروه‌های کوچکی از اعراب به شهرهایی همچون تبریز و مراغه بیشتر شد. این مهاجرت‌های اعراب باعث بوجود آمدن قیامی در آذربایجان توسط بابک خرمدین در سالهای ۸۱۶–۸۳۷ گشت.[85] هرچند با مقاومت توده‌هایی از مردم در برابر اسلام، بیشتر آذربایجانی‌ها به اسلام تغییر دین دادند. بعدها پادشاهی‌های شدادی، روادی و ساجیان در قرن‌های ۱۰ و ۱۱ بر قسمت‌هایی از آذربایجان حکمرانی کردند. در میانه‌های قرن یازدهم سلجوقیان تسلط اعراب را بر آذربایجان از بین بردند و امپراتوری عظیمی را بنیان نهادند که بیشتر نواحی غرب آسیا را در بر می‌گرفت. با سلطه سلجوقیان، ایلات اغوز شروع به کوچ به آذربایجان کردند و بدین گونه ترک سازی مردمان آذربایجان شروع شد.[86][87] فرهنگ ایرانی به حیات خود ادامه داد و شاعرانی همچون نظامی گنجوی در این دوران شکوفا شدند.[68] سلطنت ترک‌ها با حمله مغول‌ها دستخوش وقفه شد و ترک‌ها با سلطه تیمورلنگ به حاکمیت برگشتند، سپس قره قویونلوها و آق قویونلوها تا به حاکمیت رسیدن صفویان در سال ۱۵۰۱ قدرت را در دست داشتند.[68][84]

دوران معاصر

صفویان که از آذربایجان ایران برخاسته بودند و تا سال ۱۷۲۲ به حکومت ادامه دادند توانستند ایرانی نوین را پایه‌گذاری کنند.[88][89] موفقیت‌های آن‌ها در ساخت ساختمان‌های دولتی، معماری و دانش چشمگیر بود. دولت صفویه به دلیل فساد داخلی و فشارهای خارجی از طرف دولت‌های روسیه و در افغانستان دولت هوتکیان رو به افول گذاشت. صفویان مذهب شیعه را که قسمت مهمی از هویت ملی ایرانیان و بیشتر ساکنین جمهوری آذربایجان است ترویج و گسترش دادند. صفویان هنر و فرهنگ (ادب) را ترویج دادند، شاه عباس یکم فضای روشنفکرانه‌ای را در ایران بوجود آورد، به‌طوری‌که بسیاری دانشمندان از این دوران به عنوان «دوران جدید طلایی (شکوفایی) ایران» یاد می‌کنند.[90] شاه عباس یکم اصلاحات پایه‌ای در دولت و ارتش ایجاد کرد و به نیازهای مردم عادی رسیدگی نمود.[90] او سعی کرد اوضاع داخلی را با استفاده از شیعه گری ثبات ببخشد.[84] پس از سقوط صفویه، برای مدت کوتاهی عثمانی‌ها قسمتهایی از خاک ایران را اشغال کردند. نادر شاه افشار که در آن زمان حاکم خراسان بود افغان‌ها را شکست داد و ایران را دوباره فتح کرد. بعد از افشاریه سلطنت کوتاه کریم خان فرا رسید و بعد از زندیه سلسله قاجاریه در سال ۱۷۷۹ بر آذربایجان و ایران شروع به حکومت کرد.[68] در این زمان روس‌ها تهدید بزرگی برای اراضی ایران در قفقاز به حساب می‌آمدند. جنگ‌های ایران و روسیه در قرن هجدهم شروع شد و در اوایل قرن نوزدهم با دو قرارداد گلستان در سال ۱۸۱۳ و ترکمن چای در سال ۱۸۲۸ که منطقه قفقاز را رسماً از ایران به امپراتوری روسیه می‌داد پایان یافت.[70] نقش آذربایجان بر انقلاب مشروطه ایران انکار ناپذیر است. بزرگترین شخصیت‌های انقلابی ستارخان[91] و باقرخان هردو آذربایجانی بودند. انقلاب مشروطه ایران سلسله قاجاریه را که امتیاز تنباکو و نفت را به امپراتوری بریتانیا داده بودند و اراضی ایران را به امپراتوری روسیه واگذار کرده بودند متزلزل کرد. مجلس ایران با تلاشهای مشروطه خواهان شروع به کار کرد. در برخی مناطق جنبش مشروطه با شورش رعایا (کشاورزان) علیه تنها حامیان داخلی سلطنت یعنی اربابان (زمین داران) و مالیات بگیران همراه بود. روزنامه‌های دموکراسی طلب شروع به کار کردند و روشنفکران ایرانی با دیدن شهرهایی همچون پاریس و پتروگراد شروع به نوگرایی کردند. شاه قاجار و مشاوران انگلیسی اش به انقلاب مشروطه تاختند ولی عمر سلسله قاجاریه رو به پایان بود. احمد شاه آخرین شاه قاجار که در روزهای آشفتگی ایران با وامی که از دولت روسیه گرفته بود در حال خوشگذرانی در اروپا بود با رای اکثریت مجلس و حمایت نخست‌وزیر وقت رضاخان که یک فرمانده قدیمی نیروهای قزاق بود بر کنار شد.[92] در پی برکناری رضاشاه در سپتامبر ۱۹۴۱، نیروهای شوروی کنترل نواحی آذربایجان را بدست گرفتند و فرقه دموکرات آذربایجان به رهبری سید جعفر پیشه‌وری را به سر کار آوردند.[93] نگرانی‌های ایالات متحده آمریکا و بریتانیا از ادامه حضور نیروهای روس در آذربایجان بعد از جنگ جهانی دوم باعث خروج نیروهای روس از خاک آذربایجان در اواخر سال ۱۹۴۶ شد. بلافاصله بعد از خروج نیروهای روس از آذربایجان، دولت ایران کنترل آذربایجان را دوباره بدست گرفت. پروفسور گری هس در این باره گفته‌است: «در ۱۱ دسامبر نیروهای ایران وارد تبریز شدند و دولت پیشه‌وری به سرعت فروپاشید. البته آذربایجانی‌ها از ورود نیروهای ایرانی شورمندانه استقبال کردند چون تهران را بر مسکو ترجیح می‌دادند. صرفنظر کردن شوروی از آذربایجان احتمالاً به عوامل گوناگونی بود، از جمله می‌توان به تمایل آذربایجانی‌ها به ایران و امتیاز نفت که در دراز مدت برای دولت شوروی باقی می‌ماند نام برد»[94] درحالی که آذربایجانی‌های ایران با اجتماع ایران آمیخته شدند، خویشاوندان آن‌ها در جمهوری آذربایجان پس از ۷۰ سال حاکمیت شوروی به استقلال کوتاهی در سال‌های ۱۹۱۸–۱۹۲۰ رسیدند، آذربایجانی‌های جمهوری آذربایجان در اکتبر ۱۹۹۱ استقلال خود را دوباره بازیافتند و سپس گرفتار جنگ قره باغ با همسایه خود، ارمنستان شدند.

نژاد
برخی مطالعات ژنتیکی نشان می‌دهد که ژنتیکِ مردمِ آذری در ایران با دیگر اقوام ساکنِ ایران ارتباط بسیار نزدیکی دارد و تفاوت زیادی از یک سو با مردمان مغول و ترکمن، و از سوی دیگر با مردمان عرب دارند.[95]

مطالعات ژنتیکی نشان داده که آذربایجانی‌های ایران (azeris) هم از نظر میتوکندری دی‌ان‌ای، که فقط از مادر منتقل می‌شود و هم از نظر کروموزوم ایگرگ، که فقط از پدر به ارث می‌رسد، به همسایگان جغرافیایی خود یعنی اقوام بومی قفقازی (گویشوران به زبان‌های قفقازی) شبیه ترند تا به پارسی زبان‌های ایران (persians) (هندوایرانی زبان)،[96] نتایج نشان داد که پارس‌ها و ارمنی‌های ایران بیش از همه به ترک‌های قشقایی و ترک‌های تاتار شبیه هستند.[96][97]

مقایسه شباهت دی‌ان‌ای میتوکندریایی (mtDNA) چند گروه قومی، آذری‌های ایران (azeris) و آذری‌های جمهوری آذربایجان(azeris_S)، گرجستان (Georgians_S)، تهرانی‌ها (Iranias_S)، پارس زبان‌های مرکز و جنوب ایران (persians) در تصویر نشان داده شده‌اند

مطالعات ژنتیکی دیگر در مورد ارمنی‌ها قوم همسایه هندواروپایی زبان آذربایجانی‌ها هم نشان داده که شباهت ژنتیکی آن‌ها هم در نسب مادری و هم در نسب پدری به همسایگان قفقازی بیشتر از هم‌زبانان هندواروپایی است. خصوصیات ژنتیکی قفقازی‌ها نیز در مجموع چیزی بین اروپائی‌ها و ساکنان خاورمیانه‌است که نسب مادری شباهت بیشتری را به اروپائی‌ها و نسب پدری شباهت بیشتری را به خاورمیانه‌ای‌ها نشان می‌دهد. این نتایج ایده جابجایی زبانی آذربایجانی‌ها را تقویت می‌کند و نشان می‌دهد که گروه‌های مهاجر آن قدر کوچک بوده‌اند که سهم ژنتیکی آن‌ها در جمعیت فعلی قابل مشاهده نیست.[98][99][100][101] مطالعات دپارتمان ژنتیک دانشگاه کمبریج به علاوه همین امر، تمایز و فاصله ژنتیکی مردمان آذری با تُرک‌های آناتولی و اروپا را نیز نشان می‌دهد.[102] طی تحقیقی که در سال ۱۳۸۹ روی جمعیت‌های ساکن در ایران انجام شد، سهم هاپلوگروپ منتسب به اقوام آریایی در کل جمعیت ایران فقط ۱۰/۲ درصد بدست آمد،[103] در مقیاس و مقایسه جهانی، جمعیت ایران از لحاظ شباهت کروموزوم Y (نسب پدری) از یک سو به هندوها و پاکستانی‌ها و از سوی دیگر به مردمان آسیای میانه و همچنین کشورهای خاورمیانه نزدیکی و قرابت دارد.[103] بر مبنای یک مقاله منتشر شده در سال ۲۰۱۳، که مقایسه‌ای است در مورد ساختار ژنتیکی ۳۵۲ ایرانی، با وجود اینکه تنوع ژنتیکی کل ایرانیان بسیار بالا است، آذری‌های ایران قرابت ژنتیکی نزدیکتری با مردم گرجی در مقایسه با گروه‌های ایرانی، ترکیه ای و همچین آذری‌های قفقاز دارند. برخلاف تصور موجود که فرض می‌شود که آذربایجانی‌ها (ساکنان امروزی کشور جمهوری آذربایجان) با آذری‌های ایرانی ریشه مشترک دارند، تحقیقات نشان می‌دهد که آذری‌های ناحیه قفقاز ویژگی ژنتیکی متفاوتی از آذری‌های ساکن ایران دارند و موقعیتی میان آذری ها/گرجی‌ها از یک سو و ایرانی ها/ترک‌ها از سوی دیگر دارند.[104] باور غالب دانشمندان بر این است که آذربایجانی‌های امروز از نسل آلبانیای قفقاز[105][106] و اقوام ایرانی تباری هستند که در قفقاز و شمال ایران قبل از ترک سازی می‌زیستند. مورخان از جمله ولادیمیر مینورسکی دربارهٔ ترک‌سازی مردمان قفقاز و ایرانی‌ها می‌نویسد:

در اویل قرن یازدهم ورود قبایل اغوز ابتدا به صورت گروه‌های کوچک و سپس در دسته‌های بزرگ در دوران سلجوقیان شروع شد. در نتیجه جمعیت آذربایجان و قفقاز جنوبی ترک شدند و خصوصیاتی همچون ورود اصوات فارسی و عدم رعایت هم آوایی در بعضی کلمات وارد شده غیر ترکی در زبان ترکی آذربایجانی دیده می‌شود.[107]

برخی از مردم آذربایجان دارای سابقهٔ اخیر از نسبت قبیله‌ای (به ایل‌های ترک یا کرد) هستند. از گروه‌های عمدهٔ قبایل ترک که هنوز قابل تشخیص هستند، می‌توان به شاهسون‌های مشکین و اردبیل، افشار‌های ارومیه و صائین‌قلعه و بیات‌های ماکو اشاره کرد.[108]

پژوهش‌های ژنتیکی خویشاوندی ایرانیان با اروپاییان

در ارتباط با پیوندهای تباری ایرانیان با دیگر ملت‌ها پژوهش‌های جالبی صورت گرفته‌است. تارنمای اینترنتی «مجارتی رایتس» یا «حقوق اکثریت»، گراف جالبی را مشخصا پیرامون میزان خویشاوندی و شباهت ژنتیکی بیست و شش گروه جمعیتی انتشار داده که با تحقیق بر روی ده هزار نمونهٔ واجد شرایط از بیست و شش ملیت مختلف در سال ۱۹۹۴ و به سرپرستی پروفسور «لوییجی س فورزا» از دانشگاه استنفورد به دست آمده و اطلاعات مهمی را در زمینهٔ شباهت‌های ژنتیکی ایرانیان با دیگر ملل نمایش می‌دهد. در این گراف از معیاری به نام «کین شیپ» یا خویشاوندی برای نشان دادن میزان شباهت یا اختلاف ژنتیکی کشورها استفاده شده و بر مبنای ضریب خویشاوندی، میزان تغییرات فاصلهٔ ژنتیکی یا واریانس آن، اندازه شباهت یا اختلاف تباری ملتها را نشان می‌دهد.

خویشاوندی نژادها

مطابق با نمودار بالا، میزان اختلاف ژنتیکی میان مردمان دانمارک و انگلستان در حدود ۰٫۰۰۲۱ می‌باشد که نشان از شباهت این دو ملت دارد (در نمودار با عدد ۲۱ نمایش داده شده/ کلیهٔ ارقام نمودار در عدد ده هزار ضرب گردیده) و این میزان قرابت نزدیکتر از میزان قرابت هشت نسل متوالی یا قرابت یک شخص با پدر پدربزرگ پدر بزرگ پدر بزرگ اوست! همچنین میزان خویشاوندی میان بومیان استرالیایی با مردمان بنتو در آفریقا ۰٫۳۲۷۲ (در نمودار ۳۲۷۲) است که نشاندهندهٔ بیشترین اختلاف تباری در گروه‌های مورد مطالعه است.

گروه‌های نژادی بر اساس ژن

مطابق با این گراف نزدیکترین گروه به ایرانیان، یونانیان هستند با ۰٫۰۰۷۰ اختلاف پس از ایشان به ترتیب ۰٫۰۱۳۳ مردمان ایتالیا و ۰٫۰۱۵۲ هندوستان، خاور نزدیک ۰٫۰۱۵۴، دانمارکیها ۰٫۰۱۷۹ و انگلیسیها ۰٫۰۱۹۷ قرار دارند و همین‌طور میزان خویشاوندی ایرانیان با زردپوستان ترک و اقوام تورکیک (با علامت اختصاری ان تی یو در گراف) ۰٫۰۸۲۱ است که اختلاف زیادی را نمایش می‌دهد.

نکته قابل توجه در این پژوهش که توسط یکی از معتبرترین مراکز تحقیقات ژنتیک صورت گرفته مصری‌ها آفریقایی تبارها و عرب‌ها در گروه ژنتیکی یکسان قرار گرفته‌اند و مغولان ژاپنی‌ها کره ای‌ها و ترکان نیز در گروهی یکسان قرار گرفته‌اند.[109][110][111][112]

ترک‌سازی
نوشتار(های) وابسته: ترک‌سازی

در زمان سلجوقیان اولین اقوام ترک به صورت عمده وارد آذربایجان شدند.[113] مهاجرت ترک‌های اغوز از ترکمنستان تا زمان حکومت مغولان ادامه یافت به‌طوری‌که بسیاری از نیروهای ایلخانان ترک بودند و همین موضوع از دلایل اصلی ترکیزه شدن زبان آذربایجان بود. در زمان صفویان ترک‌سازی آذربایجان با نفوذ قزلباشها افزایش یافت. واژه آذربایجان از واژه کهن ولایت «آتورپاتکان» مشتق شده و بیانگر این است که با تغییر زبان، اسامی محلی هر چند با تغییرات اندکی از ترک‌سازی جدا ماندند.[114]

فرهنگ

آذربایجانی‌ها با سایر مردم ایران از دید فرهنگی نزدیکی دارند، دی‌ان‌ای ساکنین بومی منطقه تفاوتی با یکدیگر ندارد،[115] و مذهب آنان شیعه است که آنان را از دیگر ترک‌زبانان که سنی هستند متمایز می‌گرداند. علاوه بر این به همراه دیگر اقوام ایرانی نوروز، سال نو را با شکوه جشن می‌گیرند.

«عاشیق»، در آذربایجان (هم در ایران و هم در جمهوری آذربایجان)، شاعر و نوازنده‌ای است که همراه با ساز آواز خود را اجرا می‌کند. عنوان قدیمی عاشیق‌ها «اوزان» است. علاوه بر قهوه‌خانه‌ها، عاشیق‌ها در عروسی و دیگر مراسم نیز اجرا می‌کنند. از داستان‌های حماسی که عاشیق‌ها نقل می‌کنند، می‌توان به کوراوغلو، و از داستان‌های عاشقانه می‌توان به اصلی و کرم اشاره کرد.[116] بسیاری از رقص‌ها و آوازهای محلی (رقص لزگی،...) همچنان اجرا می‌شوند.

نقش آذری‌ها در شیوع ملی‌گرایی در ایران

سرانجام جنبش مشروطه ایران تأسیس سلسهٔ پهلوی بود[117][118][119] معمار اصلی چنین سیاستی میرزا فتحعلی آخوندزاده (آخوندوف)، یکی از روشنفکران آذری بود.[120][121] آخوندزاده، با تاسی به دیدگاه خاورشناسان مبنی بر برتری نژاد آریایی، امپراتوری‌های پیش از اسلام ایران را به‌عنوان جامعهٔ آرمانی مطرح کرد که با اشاعه اسلام توسط اعراب به قهقرا رفت.[122] این ایدئالیسم توسط پادشاهان دودمان پهلوی به اجرا گذاشته شد. محمدرضا پهلوی خود را به لقب آریامهر، به معنی خورشید آریایی‌ها، مفتخر کرد،[123] لقبی که سازنده آن صادق رضازاده شفق، که خودش نیز آذری بود. حسن تقی‌زاده، مؤسس انجمن ایران در برلین، نیز در ایجاد ناسیونالیسم ایرانی نقشی بارز داشت. او، در مقالاتی که بعد از سال ۱۹۱۶ در مجله «کاوه» منتشر می‌کرد، سعی داشت یکی بودن نژاد آلمانی‌ها و ایرانی‌ها را ثابت کند.[124][125]

جدایی قفقاز از ایران

در پی جنگ‌های ایران و روسیه در سده‌های ۱۲ و ۱۳ هجری خورشیدی، مناطقی از ایران در قفقاز (بعضی صرفاً تحت کنترل اسمی) از ایران جدا شده و به امپراتوری روسیه پیوسته شدند[126] و این موضوع شامل کشور کنونی جمهوری آذربایجان نیز می‌شود.

عهدنامه‌های گلستان در سال۱۱۹۲ (خورشیدی) (۱۸۱۳ (میلادی)) و ترکمان‌چای در سال (خورشیدی) (۱۸۲۸ (میلادی)) سرحد مرز ایران و روسیه را معین کردند. در پی این موضوع و جدایی مردم آذربایجان، مردم جمهوری آذربایجان بیشتر سکولار شدند و مسلمانان مذهبی بیشتر در آذربایجان زندگی می‌کنند. در پی استقلال جمهوری آذربایجان از شوروی در سال ۱۳۷۰، علاقهٔ مردم به مذهب و روابط دوطرفه بیشتر شده‌است.

جمعیت آذری‌ها

تصاویری از مشاهیر آذربایجان

جستارهای وابسته

منابع
  1. https://books.google.com/books?id=YJwsAQAAIAAJ&dq=30+million+South+Azerbaijan&q=30-35&hl=en
  2. Inc, Encyclopaedia Britannica (2012-03-01). Britannica Book of the Year 2012. Encyclopaedia Britannica, Inc. p. 792. ISBN 978-1-61535-618-8.
  3. "Azerbaijani (people)". Encyclopædia Britannica. Retrieved 24 January 2012.
  5. Michael Knüppel, "TURKIC LANGUAGES OF PERSIA: AN OVERVIEW", Encyclopaedia Iranica "Altogether, one-sixth of today's Iranian population is turcophone or bilingual (Persian and Turkic; see Doerfer, 1969, p. 13).
  6. Ethnologue - Languages of Iran
  7. Mehrdad Izady – Columbia University – Gulf 2000 Project – Language Map of Iran – 2012 http://gulf2000.columbia.edu/maps.shtml%27%27 بایگانی‌شده در ۲ اوت ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine"
  8. Swietochowski, Tadeusz; Collins, Brian C. (1999). Historical dictionary of Azerbaijan. Lanham, Maryland: Scarecrow Press. شابک ‎۰−۸۱۰۸−۳۵۵۰−۹ . "15 میلیون (1999)"
  9. Elling, Rasmus Christian. Minorities in Iran: Nationalism and Ethnicity after Khomeini, Palgrave Macmillan, 2013. Excerpt: "The number of Azeris in Iran is heavily disputed. In 2005, Amanolahi estimated all Turkic-speaking communities in Iran to number no more than 9 million. CIA and Library of congress estimates range from 16 percent to 24 percent—that is, 12–18 million people if we employ the latest total figure for Iran's population (77.8 million). Azeri ethnicsts, on the other hand, argue that overall number is much higher, even as much as 50 percent or more of the total population. Such inflated estimates may have influenced some Western scholars who suggest that up to 30 percent (that is, some 23 million today) Iranians are Azeris."
  10. Minahan, James (2002). Encyclopedia of the Stateless Nations: S-Z. Greenwood Publishing Group. p. 1765. شابک ‎۹۷۸−۰−۳۱۳−۳۲۳۸۴−۳ "Approximately (2002e) 18,500,000 Southern Azeris in Iran, concentrated in the northwestern provinces of East and West Azerbaijan. It is difficult to determine the exact number of Southern Azeris in Iran, as official statistics are not published detailing Iran's ethnic structure. Estimates of the Southern Azeri population range from as low as 12 million up to 40% of the population of Iran – that is, nearly 27 million..."
    • Ali Gheissari, "Contemporary Iran:Economy, Society, Politics: Economy, Society, Politics", Oxford University Press, 2 April 2009. pg 300Azeri ethnonationalist activist, however, claim that number to be 24 million, hence as high as 35 percent of the Iranian population"
  12. "Population by ethnic groups". The State Statistical Committee of the Republic of Azerbaijan. 2012. Archived from the original on 24 November 2013. Retrieved 17 January 2012.
  13. van der Leeuw, Charles (2000). Azerbaijan: a quest for identity: a short history. Palgrave Macmillan. p. 19. ISBN 978-0-312-21903-1.
  14. Lewis, M. Paul (2009). "Azerbaijani, South". Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth edition. SIL International. Retrieved 29 January 2012.
  15. "Итоги переписи". 2002 census. Russian Federation State Statistics Service. 2004. Retrieved 17 January 2012.
  16. "Ethnic groups by major administrative-territorial units" (PDF). ۲۰۰۲ census. National Statistics Office of Georgia. Archived from the original (pdf) on 7 April 2014. Retrieved 17 January 2012.
  17. "Population by national and/or ethnic group, sex and urban/rural residence (2009 census)" (PDF). Agency for the Statistics of the Republic of Kazakhstan. Archived (PDF) from the original on 16 June 2012. Retrieved 15 August 2012.
  18. "Foreign population on 31.12.2006 by citizenship and selected characteristics". Federal Statistical Office (Destatis). Archived from the original on 16 November 2010. Retrieved 3 February 2012.
  19. "About number and composition population of Ukraine by data All-Ukrainian census of the population 2001". Ukraine Census 2001. State Statistics Committee of Ukraine. Retrieved 17 January 2012.
  20. "The National Structure of the Republic of Uzbekistan". Umid World. 1989. Archived from the original on 23 February 2012. Retrieved 17 January 2012.
  21. "Всесоюзная перепись населения ۱۹۸۹ года. Национальный состав населения по республикам СССР". Демоскоп Weekly (به Russian). 1–22 January 2012. Retrieved 17 January 2012.
  22. "The Kingdom of the Netherlands: Bilateral relations: Diaspora" (PDF). Republic of Azerbaijan Ministry of Foreign Affairs. Archived from the original (pdf) on 6 July 2011. Retrieved 17 January 2012.
  23. "۵٫۰۱٫۰۰٫۰۳ Национальный состав населения" (pdf) (به Russian). National Statistical Committee of Kyrgyz Republic. 2011. Retrieved 17 January 2012.
  24. Oguz-Gassanly, Murad (2001). "Azeri Diaspora. The Case of the United Kingdom". Azeri Voice. Retrieved 17 January 2012.
  25. "Population Census 1999". National Statistical Committee of the Republic of Belarus. Archived from the original on 26 May 2012. Retrieved 18 January 2012.
  26. "Azerbaijani-American Council partners with U.S. Census Bureau". News.Az. 28 December 2009. Retrieved 2012-07-11.
  27. http://www.azeris.org/images/proclamations/May28_BrooklynNY_2011.JPG%5Bپیوند+مرده%5D
  28. "Obama, recognize us – St. Louis American: Letters To The Editor". Stlamerican.com. 9 March 2011. Retrieved 2012-07-11.
  29. "Ethnic origins, 2006 counts, for Canada, provinces and territories - 20% sample data". Statistics Canada. 10 June 2010. Retrieved 18 January 2012. In the 2006 census, 1,480 people indicated 'Azeri'/'Azerbaijani' as a single response and 1,985 as part of multiple origins.
  30. Poleshchuk, Vadim (March 2001). "Accession to the European Union and National Integration in Estonia and Latvia" (PDF). Archived from the original (pdf) on 2 March 2011. Retrieved 18 January 2012. ۲۳۲ citizens
  31. "The Republic of Austria: Bilateral relations" (PDF). Republic of Azerbaijan Ministry of Foreign Affairs. Archived from the original (pdf) on 8 March 2020. Retrieved 18 January 2012.
  32. /I_Databas/Population_census/08Ethnic_nationality._Mother_tongue._Command_of_foreign_languages/&lang=۱ "Population Census of 2000" Check |url= value (help). Statistics Estonia. Retrieved 19 January 2012. Select "Azerbaijani" under "Ethnic nationality".
  33. "Population by national and/or ethnic group, sex and urban/rural residence". United Nations Statistics Division. Retrieved 17 January 2012.
  34. فلوانتین
  35. Must go
  36. «رابطه هویت ملی و قومی در بین دانشجویان آذری، کرد و عرب دانشگاه‌های دولتی ایران». نشریه مطالعات ملی (بازنشر در پایگاه مجلات تخصصی نور). ۱۳۸۸ - شماره ۳۹. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  37. «ارزیابی هوش گروهی از کودکان آذری با مقیاس‌های گوداینف- هریس و ماتریس‌های پیشرونده ریون». نشریه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران (بازنشر در پایگاه مجلات تخصصی نور). پاییز و زمستان ۱۳۷۹ - شماره ۶۱. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  38. «سرگذشت نامه‌های آذری ها». پایگاه مجلات تخصصی نور.
  39. «نوروز در گرجستان». پایگاه مجلات تخصصی نور. جامعه گرجستان ترکیبی از حدود ۰۷ درصد گرجی و بیش از ۰۳ درصد اقوام آبخازیایی، اوستیایی، آذری، …
  40. "Iran - People". Encyclopedia Britannica. Retrieved 2020-12-29.
  41. Encyclopedia of the Stateless Nations: S-Z.
  42. واشینگتن پست - آذربایجان
  43. Helena Bani-Shoraka. "Language Policy and Language Planning: Some Definitions" in Annika Rabo, Bo Utas. The Role of the State in West Asia, Swedish Research Institute in Istanbul, 2005, p. 144
  44. Stephan Thernstrom, Ann Orlov, Oscar Handlin. Harvard Encyclopedia of American ethnic groups, Harvard University Press, 1981, p. 171, quote: In their homeland the Azerbaijanis, or Azerbaijani Turks as they are sometimes called...
  45. Robertson, Lawrence R. (2002). Russia & Eurasia Facts & Figures Annual. Academic International Press. p. 210.
  46. "ПОСТАНОВЛЕНИЕ ГОССОВЕТА РЕСПУБЛИКИ ДАГЕСТАН ОТ ۱۸٫۱۰٫۲۰۰۰ N ۱۹۱ О КОРЕННЫХ МАЛОЧИСЛЕННЫХ НАРОДАХ РЕСПУБЛИКИ ДАГЕСТАН". lawru.inf. Archived from the original on 19 August 2011. Retrieved 27 January 2012.
  47. "Azerbaijani", Encyclopædia Britannica,Russian suzerainty of Azerbaijan. Retrieved 7 June 2006.
  48. Suny, Ronald G (1996). Armenia, Azerbaijan and Georgia. DIANE Publishing. p. 105.
  49. سرواژه‌های Turkish ,Azerbaijani ,Turkmen,Uzbek,Kazakh,http://www.lmp.ucla.edu/Profile.aspx?LangID=67&menu=004 بایگانی‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine
  50. دنیس سینیور-مجموعه زبان‌های اورال-آلتایی صفحهٔ ۹۰
  51. "Azerbaijan", MSN Encarta. Retrieved 25 January 2007. Archived 2009-10-31.
  52. Sidney Harcave, Russia, a history, Edition: 6, Lippincott, 1968, Page 267
  53. Pirouz Mojtahed-Zadeh, Boundary Politics and International Boundaries of Iran: A Study of the Origin, Evolution, and Implications of the Boundaries of Modern Iran with Its 15 Neighbors in the Middle East...by a Number of Renowned Experts in the Field, Universal-Publishers, 2007, ISBN 1-58112-933-5, ۹۷۸۱۵۸۱۱۲۹۳35, Pages 372
  54. #aoh=16147973509627&referrer=https://www.google.com&amp_tf=From%20%251$s&ampshare=https://www.farsnews.ir/news/13990922000729/%25D8%25B4%25DB%258C%25D8%25B7%25D9%2586%25D8%25AA-%25D8%25B9%25D8%25AB%25D9%2585%25D8%25A7%25D9%2586%25DB%258C-%25D8%25A7%25D8%25B2-%25D9%2586%25D8%25A7%25D9%2585%25DA%25AF%25D8%25B0%25D8%25A7%25D8%25B1%25DB%258C-%25D8%25AC%25D9%2585%25D9%2587%25D9%2588%25D8%25B1%25DB%258C-%25D8%25A2%25D8%25B0%25D8%25B1%25D8%25A8%25D8%25A7%25DB%258C%25D8%25AC%25D8%25A7%25D9%2586-%25D8%25B4%25D8%25B1%25D9%2588%25D8%25B9-%25D8%25B4%25D8%25AF «خبرگزاری فارس | شیطنت عثمانی از نامگذاری «جمهوری آذربایجان» شروع شد» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). www-farsnews-ir.cdn.ampproject.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۳.
  55. «امیر طاهری | جمهوری آذربایجان: در جست‌وجوی هویت ملی». ایندیپندنت فارسی. ۲۰۲۰-۱۲-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۳.
  56. ==#aoh=16147974752654&csi=1&referrer=https://www.google.com&amp_tf=From%20%251$s&ampshare=https://www.radiofarda.com/a/fk-fergheh-e02/27404920.html «تغییر نام شمال ارس به «آذربایجان» و روایت جدایی از نگاه آنها» مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). www-radiofarda-com.cdn.ampproject.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۳.
  57. Caferoğlu, A. (1986). "Ādharī". Encyclopaedia of Islam. ۱ (2nd ed.). E. J. Brill. pp. ۱۹۲–۱۹۴. ISBN 90-04-08114-3.
  58. https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/ir.html Ethnic groups: Azeri 16%
  59. "Azerbaijani, South". Retrieved 2018-07-27.
  60. "Azerbaijan". Retrieved 2018-07-27.
  61. "The World Factbook — Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Retrieved 2018-07-27.
  62. "The World Factbook — Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Retrieved 2018-07-27.
  63. Miniature Empires: A Historical Dictionary of the Newly Independent States by James Minahan, published in 2000, page 20
  64. Lendering, Jona. "Atropates (Biography)". Livius.org. Archived from the original on 29 October 2007. Retrieved 27 July 2018.
  65. Chamoux, François. Hellenistic Civilization. Blackwell Publishing, published 2003, page 26
  66. Bosworth, A.B. , and Baynham, E.J. Alexander the Great in Fact and Fiction. Oxford, published 2002, page 92
  67. Encyclopædia Iranica, "Azerbaijan: Pre-Islamic History", K. Shippmann
  68. Historical Dictionary of Azerbaijan by Tadeusz Swietochowski and Brian C. Collins. The Scarecrow Press, Inc. , Lanham, Maryland (1999), ISBN 0-8108-3550-9. Retrieved 7 June 2006.
  69. Atabaki, Touraj (2000). Azerbaijan: ethnicity and the... - Google Books. New york: Books.google.ca. ISBN 1-86064-554-2. Retrieved 27 July 2018.
  70. The Azerbaijani Turks: Power and Identity under Russian Rule by Audrey Altstadt. Hoover Institution Press (1992), ISBN 0-8179-9182-4. Retrieved 7 June 2006.
  71. "Encyclopaedia Iranica". Iranicaonline.org. Retrieved 27 July 2018.
  72. "Encyclopaedia Iranica. C. E. Bosworth. Arran". Iranicaonline.org. Archived from the original on 11 March 2008. Retrieved 27 July 2018.
  73. » “History of the East” (“Transcaucasia in XI-XV centuries” in Rostislav Borisovich Rybakov (editor), History of the East. 6 volumes. v. 2. “East during the Middle Ages: Chapter V. , 2002. – ISBN 5-02-017711-3. http://gumilevica.kulichki.com/HE2/he2510.htm)%22%5Bپیوند+مرده%5D.
  74. آذری یا زبان باستان آذربایجان، احمد کسروی
  75. The original sedentary population of Azarbayjan consisted of a mass of peasants and at the time of the Arab conquest was compromised under the semi-contemptuous term of Uluj(“non-Arab”)-somewhat similar to the raya(*ri’aya) of the Ottomon empire. The only arms of this peaceful rustic population were slings, see Tabari, II, 1379-89. They spoke a number of dialects (Adhari, Talishi) of which even now there remains some islets surviving amidst the Turkish speaking population. It was this basic population on which Babak leaned in his revolt against the caliphate. V. Minorsky, Studies in Caucasian history, Cambridge University Press, 1957, pg 112
  76. Lazard, Gilbert ۱۹۷۵, “The Rise of the New Persian Language” in Frye, R. N. , The Cambridge History of Iran, Vol. 4, pp. 595-632, Cambridge: Cambridge University Press. pp 599 Azarbaijan was the domain of Adhari, an important Iranian dialect which Masudi mentions together with Dari and Pahlavi.
  77. برای مطالعهٔ بیش‌تر در این مورد و اطلاع از گستردگی زمانی و جغرافیایی زبان فارسی در آذربایجان به کتاب «مطالعاتی در تاریخ فرهنگ و زبان آذربایجان» اثر فیروز منصوری مراجعه شود.
  78. Azerbaijan, US Library of Congress Country Studies. Retrieved 7 June 2006.
  79. "Armenia-Ancient Period", US Library of Congress Country Studies. Retrieved 23 June 2006.
  80. Strabo, "Geography", Perseus Digital Library, Tufts University. Retrieved 24 June 2006.
  81. "Albania", Encyclopaedia Iranica, p. ۸۰۷. Retrieved 15 June 2006.
  82. "Voices of the Ancients: Heyerdahl Intrigued by Rare Caucasus Albanian Text" by Dr. Zaza Alexidze, Azerbaijan International, Summer 2002. Retrieved 27 July 2018.
  83. "Islamic Conquest", Library of Congress...
  84. A History of Islamic Societies by Ira Lapidus, p. ۴۸. Cambridge University Press, Cambridge (1988), ISBN 0-521-77933-2. Retrieved 7 June 2006.
  85. The Prophet and the Age of the Caliphates by Hugh Kennedy, p. ۱۶۶. Longman Group, London (1992), ISBN 0-582-40525-4. Retrieved 7 June 2006.
  86. "Azerbaijan: Early History", Library of Congress...
  87. Turkic Languages: Classification - Encyclopædia Britannica. Retrieved 8 June 2006.
  88. The Safavid Empire بایگانی‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, University of Calgary. Retrieved 8 June 2006.
  89. Safavid Empire 1502–1736, Iran Chamber. Retrieved 19 June 2006.
  90. Kathy Sammis, Focus on World History: The First Global Age and the Age of Revolution, pg 39.
  91. "Sattar Khan". Iranchamber.com. Retrieved 27 July 2018.
  92. Tadeusz Swietochowski, Russia and Azerbaijan: A Borderland in Transition (ISBN 0-231-07068-3)
  93. "New Evidence on the Iran Crisis ۱۹۴۵–۴۶" (PDF). Cold War International History Project Bullet ۱۲/۱۳. Wilsoncenter.org. p. ۳۰۹. Archived from the original (PDF) on 18 May 2015.
  94. "Gary. R. Hess Political Science Quarterly, Vol. 89, No. 1 (March 1974)" (PDF). Retrieved 27 July 2018.
  95. Yepiskoposian, L.; et al. (2011). "The Location of Azaris on the Patrilineal Genetic Landscape of the Middle East (A Preliminary Report)". Iran and the Caucasus. 15 (1): 73–78. doi:10.1163/157338411X12870596615395.
  96. "Complete Mitochondrial DNA Diversity in Iranians". Published: November 14, 2013. Check date values in: |تاریخ= (help)
  97. Derenko, M. , Malyarchuk, B. , Bahmanimehr, A. , Denisova, G. , Perkova, M. , Farjadian, S. , & Yepiskoposyan, L. (2013). Complete mitochondrial DNA diversity in Iranians. PloS one, 8(11), e80673.
  98. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده (PDF) از روی نسخه اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۳۰ اکتبر ۲۰۰۴.
  99. "Azerbaijani (people)" Encyclopædia Britannica
  100. An Introduction to the History of the Turkic Peoples by Peter B. Golden. Otto Harrasowitz (1992), ISBN 3-447-03274-X. Retrieved 8 June 2006.
  101. Turkic Peoples, Encyclopedia Americana, volume 27, page 276. Grolier Inc. , New York (1998) ISBN 0-7172-0130-9. Retrieved 8 June 2006.
  102. «Azeri Genetics - DNA of Azerbaijan's Turkic people». www.khazaria.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۱۷.
  103. "پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران". ganj-old.irandoc.ac.ir. Retrieved 2018-06-17.
  104. Derenko, M. , Malyarchuk, B. , Bahmanimehr, A. , Denisova, G. , Perkova, M. , Farjadian, S. , & Yepiskoposyan, L. (2013). Complete Mitochondrial DNA Diversity in Iranians. PloS one, 8(11), e80673.
  105. Kobishchanov, Yuri et al. Axum. Pennsylvania State University Press, 1979; p. 89
  106. Ronald G. Suny: What Happened in Soviet Armenia? Middle East Report, No. 153, Islam and the State. (Jul.  – Aug. , 1988), pp. 37–40.
  107. Minorsky, V. ; Minorsky, V. "(Azarbaijan). Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill
  108. «AZERBAIJAN vi. Population and its Occupations and Culture». Iranica.
  109. Frank Salter. On Genetic Interests:Family,Ethnicity,And Humanity In Age Of Mass Migration Transaction Publishers New Brunswick(U.S.A) And London (U.K) New Jersey, 2007. شابک ‎۹۷۸−۱۴۱۲۸۰۵۹۶۴ p 63-74
  110. Frank Salter. On Genetic Interests:Family,Ethnicity,And Humanity In Age Of Mass Migration Transaction Publishers New Brunswick(U.S.A) And London (U.K) New Jersey, 2007. شابک ‎۹۷۸−۱۴۱۲۸۰۵۹۶۴ p 63-74
  111. «بر اساس آخرین پژوهش ژنتیک؛ قرابت نژادی ایران با یونان و ایتالیا بیشترین؛ با ترکان زردپوست کم‌ترین». وبسایت خبری تحلیلی آذری‌ها.
  112. "Ethnic genetic interests". faryadobiseda.persiangig.com. Retrieved 2018-07-27.
  113. An Introduction to the History of the Turkic Peoples pp. 385-6
  114. "The spread of Turkish in Azerbaijan", Encyclopaedia Iranica,. Retrieved 11 June 2006.
  115. مازیار اشرفیان بناب. «توضیح در مورد نتایج یک تحقیق پیرامون نژاد ایرانیان». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۷-۲۷.
  116. C F Albright (1987). "ʿĀŠEQ". Encyclopaedia Iranica.
  117. Abrahamian, History of Modern Iran, (2008), p.91
  118. Roger Homan, "<673:TOOTIR>2.0.CO;2-K&size=LARGE The Origins of the Iranian Revolution," International Affairs 56/4 (Autumn 1980): 673–7.
  119. Abrahamian, Ervand (1982). Iran Between Two Revolutions. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. pp. 123–163. ISBN 978-0-691-05342-4. OCLC 7975938.
  120. Cottam, Richard W. (1979). Nationalism in Iran. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press. p 18.
  121. Bayat, Mangol (1991). Iran’s First Revolution: Shi’ism and the Constitutional Revolution of 1905-1909. Oxford & New York: Oxford University Press. p 145.
  122. Adib-Moghaddam, Arshin (2006), "Reflections on Arab and Iranian Ultra-Nationalism", Monthly Review Magazine, 11/06.
  123. Keddie, Nikki R.; Richard, Yann (2006), Modern Iran: Roots and Results of Revolution, Yale University Press, pp. 178f., ISBN 0-300-12105-9
  124. بهنام، جمشید (1386). برلنی‌ها: اندیشمندان ایرانی در برلن 1915-1930. نشر فرزان، تهران.
  125. افشار یزدی، محمود (1338).
  126. «VI History». دانشنامهٔ انکارتا. ۴ مرداد ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۲. بیش از یک پارامتر |تاریخ بازدید= و |accessdate= داده‌شده است (کمک)
  134. http://www.ir-psri.com/Show.php?Page=ViewArticle&ArticleID=914
  135. «The Gulf/2000 Project - SIPA - COLUMBIA UNIVERSITY». gulf2000.columbia.edu. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۷-۲۷.
  136. "Azerbaijani | people". Retrieved 2018-07-27.
  137. Project, Joshua. "People Groups | Joshua Project". www.joshuaproject.net. Retrieved 2018-07-27. line feed character in |عنوان= at position 16 (help)
  138. http://www.ethnologue.com/show_country.asp?name=AZ Ethnologue report for Azerbaijan
  139. «ВПН-2010». www.perepis-2010.ru. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۷-۲۷.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مردم آذری موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.