ایغدیر

ایغدیر (زبان ترکی استانبولی [Igdir] ( شنیدن)شهری است در کشور ترکیه که در استان ایغدیر واقع شده‌است. جمعیت این شهر بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۸ میلادی ۷۵٬۸۲۴ نفر و بر اساس برآوردهای سال ۲۰۰۹ میلادی ۷۵٬۷۲۱ نفر می‌باشد.[1][2] بیشتر اهالی این شهر را ترکان آذربایجانی و قلیت ترک های آناتولی[3] [4][5]تشکیل می‌دهند تشکیل می‌دهند.[6][7][8]

مختصات: ۳۹°۵۵′۱۵″ شمالی ۴۴°۰۲′۴۰″ شرقی
ایغدیر
ایغدیر در شب
ایغدیر
محل قرارگیری ایغدیر در نقشه ترکیه
مختصات: ۳۹°۵۵′ شمالی ۴۴°۰۲′ شرقی
کشور ترکیه
ناحیهناحیه آناتولی شرقی
استانایغدیر
مدیریت
 • شهردارمهمت نوری گؤنش (حزب آشتی و دمکراسی)
مساحت
 • شهر۱۴۷۹ کیلومتر مربع (۵۷۰ مایل مربع)
بلندی
۸۵۰ متر (۲۷۹۰ پا)
جمعیت
 (۲۰۰۹)TÜİK
 • شهری
۷۶۹۵۰
منطقه زمانییوتی‌سی +۲ (ساعت)
 • تابستان
(ساعت تابستانی)		یوتی‌سی +۳ (ساعت تابستانی)
کد پستی
۷۶۰۰۰
پیش‌شماره(های) تلفن۰۴۷۶
پلاک وسایل نقلیه ترکیه۷۶ XX XXX
وبگاه
بخشی از مقاله‌های مرتبط با
مردم آذری
فرهنگ
پراکنش مردم آذری
آذری‌های مقیم خارج
دین
زبان
آزار و اذیت
  • درگاه جمهوری آذربایجان
  • درگاه آذری‌های ایرانی

تاریخچه

تاریخ دانان باور دارند که نام ایغدیر در تاریخ با نام ارمنی تسولاکرت Tsolakert در قرون وسطی به کار رفته‌است.[9]در سال ۱۴۰۰ میلادی زمانی که کلاویخو سیاح اسپانیایی از این شهر می‌گذشت اشاره می‌کند که شهر دژی دارد که توسط یک زن که بیوه شخصی بوده که تیمور لنگ وی را به مرگ محکوم کرده‌است اداره می‌شود.[10]در سال ۱۵۵۵ میلادی شهر به تصرف صفویان درآمد و دردست حکومت ایران باقی‌ماند (بجز چند دوره اشغال نظامی توسط عثمانی در میانه سال‌های -۱۶۰۵، ۱۶۳۵–۱۶۳۶ و ۱۷۲۲–۴۶) تا زمانی که ایران در جنگ‌های ایران و روس در دوره قاجار در میانه سال‌های ۱۸۲۶ تا ۱۸۲۸ از روسیه شکست خورد و این شهر به تصرف روسیه درآمد.

پس از جدایی از ایران این شهر مدتی تحت فرمانروایی استان ارمنستان و مدتی گرجستان روسیه قرار داشت. در سال ۱۸۸۶ بر پایه فهرست سرشماری روسیه از مجموع ۷۱٬۰۶۶ نفر جمعیت این شهر ۳۴٬۳۵۱ آذربایجانی (۴۸٫۳٪ که در منابع تاتار عنوان شده‌اند) ۲۲٬۰۹۶ ارمنی (۳۱٫۱٪) و ۱۴٬۶۱۹ کرد (۲۰٫۶٪) بوده‌اند.[11]تحت حکومت روسیه دو مدرسه یکی برای دختران یکی برای پسران و سه کلیسا ایجاد شد و ۱۰۰ خانواده ارمنی اجازه یافتند که به این شهر مهاجرت کنند و جمعیت شهر در این هنگام به ۱۰ هزار نفر افزایش یافته بود. اقتصاد شهر نیز بر پایه کشاورزی و بازرگانی استوار بود.[9]پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه، منطقه تحت کنترل یک کمیته اداری موقت ایجاد شده توسط سه گروه اصلی قومی در قفقاز درآمد.

بر پایه مرزهای کشیده شده توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده در نوامبر ۱۹۲۰، ایغدیر برای تبدیل شدن به بخشی جدایی ناپذیر از جمهوری ارمنستان پیش‌بینی شده بود؛ ولی در سپتامبر ۱۹۲۰ ترکیه آغازگر جنگی به رهبری کمال مصطفی پاشا برای از میان بردن جمهوری و تصرف ایغدیر شد.[12]فرمانده ترک ژنرال کاظم کارابکیر فرمانده ارتش ترکیه بود ولی در آغاز ارتش ترکیه موفق به تصرف ایغدیر به خاطر مقاومت شدید نیروهای ارمنی نشد.[13] ولی پس از چند روز سرانجام موفق به بیرون راندن نیروهای ارمنی از ایغدیر در ۲۰ اکتبر ۱۹۲۰ شدند.[14]بر پایه اسناد رسمی ترکیه ارامنه پس از آنکه در منطقه شاه تختی شکست خوردند ایغدیر را رها کردند و پس از سوزاندن پلی که روی رود ارس بود به مناطق شمالی عقب‌نشینی کردند. پس از چند گفتگوی صلح ایغدیر ضمیمه خاک ترکیه شد. البته سال ۱۹۲۱ در معاهده قارص دستاوردهای این جنگ رسمی شد.

مردم‌شناسی

بر پایه سرشماری امپراتوری روسیه در سال ۱۸۹۷ شهر ایغدیر ۴۶۸۰ نفر جمعیت داشته‌است که ۳۹۳۴ نفر ارمنی و ۵۵۹ نفر کرد بودند.[15]

امروزه جمعیت ایغدیر ترکیبی (به شکل عمده[16]) ارمنی و کرد است.[17] جشن بهاری نوروز که در ایران رسمی است به صورت گسترده‌ای در این شهر جشن گرفته می‌شود.

جمعیت ایغدیر
۲۰۰۷ ۷۵٬۹۲۷
۲۰۰۰ ۵۹٬۸۸۰
۱۹۹۷ ۴۴٬۳۳۴
۱۹۹۰ ۳۵٬۸۵۸
۱۹۸۵ ۲۹٬۴۶۰
۱۹۸۰ ۲۴٬۳۵۲
۱۹۷۵ ۲۹٬۵۴۲
۱۹۷۰ ۲۱٬۴۲۰

جستارهای وابسته

منابع
  1. "City, town and village population". TURKISH STATISTICAL INSTITUTE. Archived from the original on 5 دسامبر 2012. Retrieved 6 May 2062. Check date values in: |تاریخ بازبینی= (help)
  2. "Turkey: largest cities and towns and statistics of their population". World Gazetteer. Retrieved 6 May 2012.
  3. Arjan H. Schakel. «Regional and National Elections in Eastern Europe».
  4. Cengiz Gunes, Welat Zeydanlioglu. «The Kurdish Question in Turkey».
  5. «turkey's multi regioal role in 21st century».
  6. Doğu Coğrafya Dergisi 15- http://e-dergi.atauni.edu.tr/index.php/dogucografya/article/download/6874/6304 بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۲۱ توسط Wayback Machine
  7. http://webarsiv.hurriyet.com.tr/2002.<ref>Azeri Elected to Turkish Parliament. Day.az. 13 June 2011.
  8. http://m.milliyet.com.tr/sinan-ogan-kimdir--gundem-2225894/
  9. (ارمنی ) Anon. «Իգդիր» (Igdir). دائرةالمعارف ارمنستان شوروی. Yerevan: Armenian Academy of Sciences, 1978, vol. iv, p. 309.
  10. Ruy González de Clavijo. The Broadway Travellers: Embassy to Tamerlane: 1403-1406. Trans. Guy le Strange. London: Routledge, 2004, p. 76.
  11. (روسی) Свод статистических данных о населении Закавказского края, извлечённых из посемейных списков 1886 года, г. Тифлис, 1893
  12. Hovannisian, Richard G. The Republic of Armenia, Vol. IV: Between Crescent and Sickle, Partition and Sovietization. Berkeley: University of California Pressyear =1996. pp. 249–250, 284. ISBN 0-520-08804-2.
  13. Genelkurmay Askerî Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı Yayınları, Türk İstiklâl Harbi IIIncü Cilt: Doğu Cephesi (1919-1921). Ankara: Genelkurmay Basım Evi, 1995, p. 221.
  14. British Documents on Foreign Affairs--Reports and Papers from the Foreign Office Confidential Print: From the First to the Second World War. The Soviet Union, 1917-1939, Volume 4, p. 388.
  15. Первая всеобщая перепись населения Российской Империи, 1897 г. т. 71 Эриванская губерния. Н. А. Тройницкий, С. -Петербург, 1904. стр. 144
  16. Population policy in Turkey, Erhard Franz,page 293
  17. (ترکی) Yilmaer, Esat. Sevilen valiyle ‘savaş’ MHP'ye kaybettirmiş." Hürriyet. August 5, 2002.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.