مردمان وخی
مردمان وخی یا خیک، یک گروه نژادی ایرانی تبار [1] ساکن واخان در شمال‌شرقی افغانستان، بدخشان در جنوب تاجیکستان، سین کیانگ در باختر چین و گژال در شمال پاکستان هستند و به زبان وخی سخن می‌گویند. جمعیت آنها بین هفتاد هزار تا یکصدهزار نفر تخمین زده می‌شود. در چین، مردمان وخی به همراه مردمان سریکالی به عنوان تاجیک‌های چین شناخته می‌شوند و در مناطقی از افغانستان و تاجیکستان، پامیری خوانده می‌گردند. همه مردمان وخی باورمند به نزاریه، یکی از شاخه‌های شیعیان اسماعیلی هستند. وخی‌ها غالباً کوچ‌نشین بوده و از حیوانات اهلی برای حمل و نقل استفاده می‌کنند.
 شمایل یک مرد وخی | |
| کل جمعیت | |
|---|---|
| تخمینی ۱۲۰ هزار نفر | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
| افغانستان، جمهوری خلق چین، پاکستان، تاجیکستان | |
| زبان‌ها | |
| زبان وخی | |
| دین | |
| اسلام (شیعه اسماعیلی) | |
جستارهای وابسته
منابع
- "Wakhi". Endangered Language Alliance. Retrieved 14 July 2018.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Wakhi people». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.