سیاست روادید ایالات متحده آمریکا

سیاست روادید ایالات متحده آمریکا درگیر لازمه‌هایی است که اتباع خارجی خواهان ورود به ایالات متحده آمریکا باید برای اخذ روادید (ویزا)، که مجوزی برای ورود، و ماندن در آمریکاست، باید داشته باشند. بازدیدکنندگان از آمریکا باید از یکی از وابسته‌های دیپلماتیک ایالات متحده آمریکا روادید بگیرند مگر این که اهل یکی از کشورهای برنامه معافیت از ویزا باشند. همین مقررات بر بازدید از پورتوریکو و جزایر ویرجین ایالات متحده آمریکا اعمال می‌شود ولی قوانین مربوط به گوآم، جزایر ماریانای شمالی و ساموآی آمریکا.[1]

یک نوع ویزای آمریکا

passport stamp ورودی برای یک شهروند کانادا صادره از سوی اداره گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده آمریکا در فرودگاه بین‌المللی سانفرانسیسکو.

آمریکا به افراد زیر معافیت از ویزای بازدیدکننده اعطا می‌کند:

• شهروندان کشورهای پیمان ارتباط آزاد: ایالات فدرال میکرونزی، جزایر مارشال، و پالائو
• شهروندان کانادا، از جمله متقاضیان وضعیت تی‌ان در مرز و شهروندان قلمروهای ماورابحار بریتانیا مرتبط با برمودا
• شهروندان یکی از ۳۸ کشور عضو برنامه چشم‌پوشی از ویزا
• شهروندان باهاما و شهروندان قلمروهای ماورابحار بریتانیا مرتبط با جزایر ویرجین بریتانیا، جزایر کیمن یا جزایر تورکس و کایکوس، در شرایط خاص
• دارندگان فرم I-512 (Advance parole)

شهروندان هفت کشور، حتی در صورت داشتن ویزای معتبر، از ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷ به مدت ۹۰ روز از ورود منع می‌شوند.[2][3] به هر روی شهروندان این کشورها که دارای اقامت دائم باشند تحت‌الشعاع این فرمان نیستند.[4] این فرمان با حکم قاضی روبارت فعلاً متوقف شده‌است.

سیاست روادید

  ایالات متحده و قلمروهای آن

  کشورهای بی‌نیاز از ویزا

  کشورهای برنامه چشم‌پوشی از ویزا

  کشورهای مشمول فرمان اجرایی ۱۳۷۶۹ (در ۲۷ آوریل ۲۰۱۷ منقضی می‌شود) - فعلاً اجرا نمی‌شود[5]

چهار کشور و یک قلمروی فرادریایی بریتانیا به آمریکا دسترسی معاف از ویزا دارند.[6]

شهروندان کانادا در بیشتر مواقع برای ورود به آمریکا نیاز به ویزا ندارند و می‌توانند تحت رویه ساده ویژه‌ای کار کنند.[7]

شهروندان کشورهای زیر برای ورود، اقامت، تحصیل و کار در آمریکا بدون محدودیت زمانی نیاز به ویزا ندارند:

جزایر مارشال[8]  ایالات فدرال میکرونزی[9]  پالائو[10]

برنامه چشم‌پوشی از ویزا

در حال حاضر ۳۸ کشور توسط حکومت آمریکا برای گنجاندن در برنامه چشم‌پوشی از ویزا انتخاب شده‌اند و در صورت ورود به آمریکا (از جمله پورتوریکو و جزایر ویرجین ایالات متحده آمریکا) شهروندانشان نیازمند اخذ ویزا نیستند (ولی باید در صورت ورود با کشتی یا هواپیما سیستم مجوز الکترونیکی سفر دریافت کنند[11]) نیستند:[12]

آندورا[13]  استرالیا[14]  اتریش[13]  بلژیک[13]  برونئی[15]  شیلی[16]  جمهوری چک[17]  دانمارک[13][18]  استونی[17]  فنلاند[13][19]  فرانسه[20]  آلمان[21]  یونان[22]

مجارستان[17]  ایسلند[13]  جمهوری ایرلند[23]  ایتالیا[24]  ژاپن[25]  لتونی[17]  لیختن‌اشتاین[13]  لیتوانی[17]  لوکزامبورگ[13]  مالت[17]  موناکو[26]  هلند[24][27]  نیوزیلند[13]

نروژ[13]  پرتغال[28][29]  سان مارینو[13]  سنگاپور[28]  اسلواکی[17]  اسلوونی[30]  کره جنوبی[17]  اسپانیا[13]  سوئد[21]   سوئیس[20]  جمهوری چین[31][32]  بریتانیا[33][34]

بازدیدکنندگان می‌توانند ۹۰ روز در آمریکا بمانند که در صورتی که ورود از آمریکا صورت گرفته باشد زمان حضور در کانادا، مکزیک، برمودا، یا جزایر کارائیب را هم شامل می‌شود.

منع ورود

دولت‌های حامی تروریسم:  ایران  سوریه  سودان کشورهای مایه نگرانی:  عراق  لیبی  سومالی  یمن

جستارهای وابسته

• سیستم مجوز الکترونیکی سفر
• قوانین ویزای شنگن اروپا
• کلیرنس
• وزارت امنیت داخلی ایالات متحده آمریکا
• اداره گمرک و حفاظت مرزی ایالات متحده آمریکا
• برنامه چشم‌پوشی از ویزا

منابع

1. "Visa Information - USA". Timatic. International Air Transport Association. Archived from the original on 14 March 2014. Retrieved 17 December 2013.
4. https://www.nytimes.com/2017/01/29/us/politics/white-house-official-in-reversal-says-green-card-holders-wont-be-barred.html?_r=0
5. DHS Statement on Compliance with Recent Court Order
6. "Federated States of Micronesia, Republic of the Marshall Islands, and Palau". United States Citizenship and Immigration Services. United States Citizenship and Immigration Services. Retrieved 6 February 2016.
7. Citizens of Canada and Bermuda بایگانی‌شده در دسامبر ۲۴, ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
8. "U.S. Embassy in Majuro, Marshall Islands: Non-Immigrant Visas". Majuro.usembassy.gov. 2010-08-12. Archived from the original on 21 October 2013. Retrieved 2012-07-12.
9. "U.S. Embassy in Kolonia, Micronesia". Kolonia.usembassy.gov. 2012-05-06. Archived from the original on 17 July 2012. Retrieved 2012-07-12.
10. "Embassy of the Republic of Palau in Washington". Palauembassy.com. Archived from the original on 8 May 2012. Retrieved 2012-07-12.
11. "Archived copy". Archived from the original on 19 December 2016. Retrieved 2014-08-08.
12. Visa Waiver Program (VWP) بایگانی‌شده در نوامبر ۲, ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
13. تاریخ پیوستن October 1, 1991.
14. Joined July 29, 1996.
15. تاریخ پیوستن July 29, 1993.
16. تاریخ پیوستن February 28, 2014.
17. تاریخ پیوستن November 17, 2008.
18. Including  گرینلند and  جزایر فارو.
19. Including  جزایر آلند.
20. تاریخ پیوستن July 1, 1989.
21. تاریخ پیوستن July 15, 1989.
22. تاریخ پیوستن April 5, 2010.
23. تاریخ پیوستن April 1, 1995.
24. تاریخ پیوستن July 29, 1989.
25. تاریخ پیوستن December 15, 1988.
26. تاریخ پیوستن July 29, 1991.
27. Including  آروبا,  بونیر,  کوراسائو,  سیبا,  سینت یوستیشس and  سنت مارتین.
28. تاریخ پیوستن August 9, 1999.
29. Including  آزور and  مادیرا.
30. تاریخ پیوستن September 30, 1997.
31. تاریخ پیوستن November 1, 2012.
32. Citizens with Taiwanese national ID number only.
33. تاریخ پیوستن July 1, 1988.
34. Full British citizens only. Details about the Visa Waiver Program بایگانی‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Visa policy of the United States». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سیاست روادید ایالات متحده آمریکا موجود است.