سیچوآن

سیچوآن (به چینی: 四川) (به انگلیسی: Sichuan) استانی در غرب میانی چین است. غرب این استان بخشی از تبت تاریخی است.

استان سیچوآن
Sichuan Province

四川
استان
مرکز سیچوآن، چنگدو
نقشه استانهای چین و جایگاه استان سیچوآن
مختصات: ۳۰°۰′ شمالی ۱۰۳°۰′ شرقی
مختصات: ۳۰°۰′ شمالی ۱۰۳°۰′ شرقی
کشور چین
بزرکترین شهرچنگدو
مرکزچنگدو
مدیریت
 • فرماندارجیانگ جوفنگ
مساحت
 • کل۴۸۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع)
جمعیت
 (۲۰۱۰)
 • کل۸۰٬۴۱۸٬۲۰۰
منطقه زمانییوتی‌سی ۷+ (CST)
پیش‌شماره(های) تلفن۰۸۶ ۸۱x
۸۲x
۸۳x
کد ایزو ۳۱۶۶CN-51
HDI۰٫۷۶۳ medium (بیست و چهارم)
GDPتریلیون رنمینبی
ترکیب نژادیهان ۹۵ درصد
یی ۲٫۶ درصد
تبتی ۱٫۵ درصد
کیانگ ۰٫۴ درصد
وبگاه

پیشینه

استان سیچوآن و مناطق پیرامونی آن گهواره تمدنی بومی و منحصربه‌فرد بودند، که می‌توان تاریخ آن را به حداقل قرن پانزدهم پیش از میلاد (مصادف با سال‌های واپسین دودمان شانگ) رساند.

از آغاز قرن نهم پیش از میلاد، «شو» (چنگدو امروز) و «با» (شهر چونگکینگ امروزی) به صورت مراکز فرهنگی و اداری ظهور کردند که در آن‌ها دو پادشاهی رقیب مستقر شده‌بودند.

وجود «شو» تا زمان یک کشف باستانشناسی که در سال ۱۹۸۶ در یک دهکده کوچک به‌نام سان‌ژینگ‌دوئی (三星堆) در شهرستان گوآنگان انجام شد ناشناخته مانده‌بود. باستان‌شناسان بر این باورند که این کاوشگاه، محل یک شهر باستانی پادشاهی شو است که کاوش‌های باستانشناسی تاکنون اطلاعات ارزشمندی را در مورد آن به‌دست داده‌است.

با وجودی که دودمان شین (Qin) تمدن‌های شو و با را نابود کرد ولی فرهنگ‌های مربوط به این تمدن‌ها حفظ شد و مردم سیچوآن تا امروز وارث آن فرهنگ‌ها هستند.

حکومت شین در منطقه، پیشرفت فناوری و کشاورزی در سیچوآن را تسریع بخشید و سطح آن را به سطحی قابل مقایسه با دره رودخانه زرد (هوآنگ هه) رساند.

سامانه آبیاری دوجیانگیانگ که در سدهٔ سوم پیش از میلاد و تحت سرپرستی لی بینگ ساخته شد، نماد نوسازی آن دوران بود. این سامانه، متشکل از یک رشته سد بود که جریان آب از رود مین جیانگ که از شاخه‌های اصلی رودخانه یانگ تسه است را به دشت‌ها هدایت می‌کرد و از خسارت سیل‌های فصلی می‌کاست.

این ساخت‌وسازها و پروژه‌های مختلف دیگر، برداشت محصول از این منطقه را بسیار افزایش داد و منطقه سیچوآن را تبدیل به منبع اصلی آذوقه و نیروی انسانی لازم برای روند یک‌پارچگی چین تحت حکومت شین نمود.

جغرافیا

مرکز این استان شهر چنگدو است.

مساحت این استان ۴۸۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۸۷٬۲۵۰٬۰۰۰ نفر است (آمار سال ۲۰۰۴).

این استان ۲۱ شهرستان، ۱۸۱ بخش و ۵۰۱۱ شهر و مرکز بخش دارد.

شهرستان‌ها

استان سیچوآن به ۱۸ شهرستان و ۳ منطقه شهرستانی خودگردان به قرار زیر بخش شده‌است.

  • نیجیانگ (内江)
  • گوآنگیوآن (广元)
  • سوئینینگ (遂宁)
  • زیانگ (资阳)
  • گوآنگان (广安)
  • یاآن (雅安)
  • مئیشان (眉山)
  • داژو (达州)
  • باژونگ (巴中)
  • شهرستان خودگردان چیانگ تبتی آبا (阿坝藏族羌族自治州)
  • شهرستان خودگردان تبتی گانزه (甘孜藏族自治州)
  • شهرستان خودگردان لیانشانگ یی (凉山彝族自治州)

زمین‌لرزه

در ۱۲ مه ۲۰۰۸ و در ساعت ۱۴و۲۸ دقیقه به وقت محلی، در استان سیچوآن زمین‌لرزه‌ای با شدت ۷٬۸ ریشتر روی داد. مرکز زمین‌لرزه در ۹۲ کیلومتری شمال غرب چنگدو مرکز این استان بوده‌است.

سال ۲۰۱۳ میلادی

زمین لرزه‌ای به بزرگی ۶٫۶ ریشتر استان «سیچوان» در غرب چین را صبح امروز لرزاند که به دنبال آن دستکم ۴۴ نفر کشته و صدها نفر دیگر زخمی و جمع زیادی در آوار به دام افتادند. این زمین لرزه ساعت ۸:۰۰ صبح امروز به وقت محلی در همان استانی رخ داد که حدود ۵ سال پیش وقوع زمین لرزه به کشته شدن ۷۰ هزار نفر و ناپدید شدن ۱۸ هزار نفر دیگر منتهی شد. مرکز لرزه‌نگاری آمریکا شدت این زمین لرزه را ۶٫۶ ریشتر اعلام کرد اما رسانه‌های چینی گزارش کردند که این زمین لرزه حداقل در عمق ۶ مایلی بوده است.[1]

نگارخانه
  • زن چینی در لباس سنتی مردم شمال استان سیچوآن
  • زن چینی در لباس سنتی مردم شمال استان سیچوآن

منابع
  1. کشته و زخمی در اثر وقوع زلزله در چین .
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Sichuan»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۱۴ مهٔ ۲۰۰۸).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.