شیخ زاهد گیلانی
تاجالدین ابراهیم کردی سنجانی معروف به شیخ زاهد گیلانی (۶۱۵–۷۰۰ / ۱۲۱۸–۱۳۰۱) از صوفیان بزرگ ایران بود.


زندگی
صفیالدین اردبیلی بنیانگذار دودمان صفوی ۲۵ سال نزد زاهد گیلانی گذرانید و دختر او را به همسری گرفت. زاهد، صفیالدین را به جانشینی خود در طریقت برگزید. پس از مرگ زاهد، و به روایتی در همان دوران زندگی وی، صفیالدین به اردبیل بازمیگردد و طریقتی به نام صفویه در آنجا بنیاد میگذارد. زاهد مرید شهاب الدین اهری است.
طریقت
طریقت او به رهبران تصوف مانند ابونجیب سهروردی و حسن بصری میرسد.
مدفن
در حال حاضر در جاده لاهیجان به لنگرود در ۳ کیلومتری لاهیجان، در روستایی به نام شیخانبر بقعهای وجود دارد که به عنوان آرامگاه شیخ زاهد گیلانی شناخته میشود.
با این حال پژوهشگران نظرات متفاوتی درخصوص محل دفن شیخ زاهد ارائه دادهاند. احمد موسوی مزار شیخ زاهد را بر اساس نوشتههای صفوةالصفا حوالی روستای سیاهورود در ۱۳ کیلومتری فومن میداند و اضافه میکند در آنجا بنای سادهای وجود دارد که به شیخ (پیر) زاهد منسوب است. هرچند به علت ارادت مردم به این شخصیت، بقعههای دیگری نیز در سایر آبادیهای گیلان وجود دارد که به او منسوب است.[1] عباسقلی غفاریفرد با بررسی متونی همچون صفوهالصفا، تاریخ حزین اثر حزین لاهیجی و روضهالصفویه بر این باور است که مکانهایی که این منابع از آن نام میبردهاند، امروز در جمهوری آذربایجان قرار دارند. وی بر اساس بررسیهای میدانی روستای ساحلی سیاهور واقع در شهرستان لنکران را محل اولیه دفن شیخ زاهد میداند که پس از چندین سال پیکر شیخ زاهد از آنجا به روستای شیخکران در دو کیلومتری روستای اول، منتقل میگردد و هم اکنون نیز آرامگاهی با نام شیخ زاهد در آن روستا قرار دارد.[2]
کتاب دربارهٔ او
از نویسندگان نامدار ایران، سعید نفیسی، کتابی دربارهٔ وی نوشته به نام « زاهد گیلانی».
بازماندگان
نوادگان شیخ زاهد در طول تاریخ با نام «زاهدی» شهرت داشتند. در کتاب سلسله النسب الصفویه که در روزگار شاه سلیمان صفوی تالیف شده است، شرحی از بازماندگان شیخ زاهد ارائه شده است. مولف این کتاب، شیخ حسین پیرزاده زاهدی خود از نوادگان شیخ زاهد بوده است. به نوشته او فرزندان شیخ زاهد به شرح زیر بودهاند:
- شیخ جمالالدین که از همسر اول شیخ زاهد بود. چون شیخ زاهد در بستر مرگ افتاد، بسیاری منتظر بودند تا او شیخ جمالالدین را که در آن زمان مردی نسبتا سالخورده بود به جانشینی خود معرفی کند. پس از فوت شیخ زاهد، شیخ جمالالدین مجاور آرامگاه او شد و نوادگان او تا زمان تالیف کتاب سلسله النسب الصفویه همچنان مجاور آنجا بودهاند.[3] تبار حزین لاهیجی، از عالمان اصفهان در اواخر صفوی و افشاریان و زندیه با ۱۵ نسل به شیخ جمالالدین میرسد.[4]
شیخ زاهد در هفتاد سالگی با دختر یکی از مریدانش به نام اخیسلیمان کلخورانی ازدواج کرد و از او صاحب یک پسر و یک دختر شد:
- بیبیفاطمه، همسر شیخ صفیالدین اردبیلی و مادر شیخ صدرالدین موسی
- شیخ شمسالدین، نوادگان او از زمان شاه عباس اول به تولیت آرامگاه شیخ صفیالدین اردبیلی اشتغال داشتند و شیخ حسین مولف سلسله النسب الصفویه نیز از همین دودمان بوده است.[3]
همچنین، افراد زیر را نیز از نوادگان شیخ زاهد دانستهاند:
- منابعی چون آتشکده آذر، رستمالتواریخ و خاطرات سردار ظفر (احتمالا به پیروی از دو منبع قبل از خود) خوانین حاکم بر ایل بختیاری (ایلخانان بختیاری) را از زمان شاه تهماسب اول صفوی تا زمان عادل شاه افشار از نسل زاهد گیلانی به شمار میآورند.[5][6][7][8]
- میرزا احمد تنکابنی (حکیمباشی) پزشک فتحعلی شاه قاجار نیز نسب به زاهد گیلانی میرسانده است. شمایل او، به قولی، در یکی از تالارهای کاخ گلستان آویزان است. نوادگان و وابستگان میرزا احمد در دوران معاصر نام خانوادگی زاهدی را انتخاب کردند. فضلالله زاهدی از این خانواده بود.[9]
پانویس
- موسوی، «مدفن شیخ زاهد گیلانی»، هنر و مردم، ۸۵.
- غفاریفرد، «خاستگاه نیاکان شیخ زاهد»، پژوهشنامه تاریخ، ۷۱.
- پیرزاده زاهدی، شیخ حسین (۱۳۴۳ قمری). سلسله النسب الصفویه. برلین: چاپخانه ایرانشهر. ص. ۱۰۰–۱۱۵. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - حزین لاهیجی (۱۳۳۲). تاریخ حزین. اصفهان: کتابفروشی تائید. ص. ۲.
- رستم التواریخ.
- آتشکده آذر.
- کریم خان زند.
- خاطرات و یادداشت های سردار ظفر بختیاری.
- .
منابع
- اسفندیار، محمودرضا (۱۳۹۵). «زاهد گیلانی». در حداد عادل، غلامعلی. دانشنامه جهان اسلام. ۲۱. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۴۴۷۰۲۲-۳.
- حریری، اشرفآقا (فروردین – اردیبهشت ۱۳۸۱). «محل واقعی مدفن شیخ زاهد گیلانی». گیلهوا. صومعهسرا: توکل. ۱۰ (۶۶): ۵۰.
- حیدریان، آرمین (شهریور ۱۳۹۲). «شیخ زاهد جیلانی، عارفی از تالشان آستارا». ماهنامهٔ تالش. ۱۰ (۵۸) – به واسطهٔ پایگاه تالششناسی.
- رحیمیان، عنایتالله (بهمن – اسفند ۱۳۸۰). «نظری دیگر و تازه بر مدفن شیخ زاهد گیلانی». گیلهوا. صومعهسرا: توکل. ۱۰ (۶۵): ۲۴–۲۵.
- عوناللهی، سید آقا (فروردین ۱۳۷۳). «آرامگاه شیخ زاهد گیلانی در کجاست؟». گیلهوا. صومعهسرا: توکل. ۲ (ضمیمهٔ ۱۸: ویژهٔ تالش): ۸–۱۰.
- غفاریفرد، عباسقلی (پاییز ۱۳۸۷). «خاستگاه نیاکان شیخ زاهد و محل کنونی آرامگاه او». پژوهشنامه تاریخ. دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد. ۳ (۱۲): ۶۵–۸۱.
- مؤذنزاده کلور، عبدالله (۱۳۹۵). «بقعه شیخ زاهد گیلانی». در حداد عادل، غلامعلی. دانشنامه جهان اسلام. ۲۱. تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۴۴۷۰۲۲-۳.
- موسوی، سید احمد (آبان ۱۳۵۳). «مدفن شیخ زاهد گیلانی کجاست؟». هنر و مردم. تهران: وزارت فرهنگ و هنر. ۱۳ (۱۴۵): ۸۲–۸۶.
- یوسفی نمین، سیده شهناز (فروردین – اردیبهشت ۱۳۸۱). «آرامگاه حضرت شیخ زاهد قدس روحه در هیلیهکران آستارا». گیلهوا. صومعهسرا: توکل. ۱۰ (۶۶): ۵۱.
- Bahadıroğlu, Mustafa (2000). "İBRÂHİM ZÂHİD-i GEYLÂNÎ". TDV İslâm Ansiklopedisi (به Turkish). 21. Istanbul: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi. pp. 359–360. ISBN 975-3894-48-1.
پیوند به بیرون
- سوداور، ابوالعلاء (۱۳۸۹). «سندشناسی/ بررسی فرمان ایغوری ابو سعید بهادر خان و ارتباط آن با کشف یکی از جعل های تاریخی صفویه». نامه بهارستان (۱۶): ۱۹۷–۲۱۰. دریافتشده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۵.
- زاهد گیلانی | لغتنامه دهخدا
- زاهد گیلانی - ویکی فقه