فرهنگ ژاپنی

فرهنگ ژاپن در طول تاریخ، از دوره جومون تا دوران معاصر تحول زیادی داشته از فرهنگ‌های سایر نقاط آسیا، اروپا و آمریکای شمالی تأثیر پذیرفته‌است.[1] از آنجایی که چین همواره یک مرکز قدرتمند منطقه‌ای بوده‌است، فرهنگ چین تأثیر زیادی بر فرهنگ ژاپن گذاشته و آثار فرهنگ چینی بر فرهنگ سنتی ژاپن همچنان مشهود است. انتقال فرهنگ چینی به ژاپن ابتدا از طریق کره و سپس با تماس مستقیم میان مردم چین و ژاپن در دوران دودمان تانگ و دودمان سوئی صورت گرفته‌است. مردم ژاپن در زمان شوگون‌سالاری توکوگاوا دوره‌ای طولانی از انزوا از جهان بیرونی را گذراندند که تا زمان رسیدن کشتی‌های سیاه و آغاز دوره میجی ادامه داشت. امروزه فرهنگ ژاپنی یکی از شاخص‌ترین فرهنگ‌های جهان به‌شمار می‌رود.[2][3]

قسمتِ سمت راست درختان کاج (松林図 屏風) اثر هاسه‌گاوا توهاکو، سال ۱۹۵۹
Fūjin-raijin-zu اثر Tawaraya Sōtatsu، با نمایش رایجین در سمت چپ و فوجین در سمت راست. متعلق به قرن ۱۷ام.

ادبیات
نوشتار اصلی: ادبیات ژاپن

نخستین آثار ادبیات ژاپنی به‌شدت تحت تأثیر ارتباطات فرهنگی با چین و ادبیات چینی بوده‌اند.[4] این آثار به زبان چینی کلاسیک نوشته شده‌اند. ادبیات هندی نیز با گسترش بودیسم در ژاپن بر ادبیات این کشور تأثیر گذاشته‌است. از زمانی که ژاپن دروازه‌های خود را در سده ۱۹ میلادی به روی تجارت و دیپلماسی با غرب باز کرد ادبیات شرق و غرب به شدت برهم تأثیر گذاشته‌اند و همچنان می‌گذارند.

شعر
نوشتار اصلی: هایکو

هایکو (به ژاپنی: Haiku، 俳句) کوتاه‌ترین گونه شعری در جهان است که توسط ژاپنی‌ها ایجاد شده استد، این‌گونه شعر به صورت سنتی کم‌تر ۱۷ خط است، یک هایکو عموماً یک احساس یا گرایش شاعرانه سراینده را بیان می‌کند:[5]

موسیقی
فومی هیهارا در حال نواختن شامیسن (پاریس، فرانسه)

واژه موسیقی در زبان ژاپنی عبارت است از 音楽 (اون‌گاکو) که ترکیبی از دو واژه کانجی 音 (اون) به معنی صدا و 楽 (گاکو) به معنی «لذت بردن» است.[6] امروزه ژاپن دارای دومین صنعت موسیقی بزرگ در جهان پس از ایالات متحده آمریکا و بزرگ‌ترین صنعت موسیقی در آسیا است.[7]

دین

دو دین اصلی رایج در ژاپن آیین شینتو و آیین بودایی هستند.

شینتو

آیین شینتو دینی است که بر آداب و رسوم تمرکز دارد. این دین پیش از قرن ششم میلادی در ژاپن پدید آمد. از آن به بعد مردم شروع به ساخت معبدهای شینتویی برای ستایش کامی کردند.[8]

بوداییسم

آیین بودایی، در قرن ششم پس از میلاد از سایر نواحی آسیا به ژاپن وارد شد. این آیین در ابتدا محبوب نبود و اکثر جامعه ژاپن قادر به درک مفاهیم فلسفی موجود در آن نبودند. با این حال، هنرهای مرتبط با این آیین برای آن‌ها قابل درک بود که در گسترش این آیین در ژاپن نقش داشته است.[8]

منابع
  1. Haffner, John; Klett, Tomas; Lehmann, Jean-Pierre (2009). Japan's Open Future: An Agenda for Global Citizenship. Anthem Press. pp. 17. ISBN 978-1-84331-311-3.
  2. "How Japan became a pop culture superpower". The Spectator. 31 January 2015.
  3. Tamaki, Taku. "Japan has turned its culture into a powerful political tool". The Conversation.
  4. Seeley, Christopher (1991). A History of Writing in Japan. BRILL. ISBN 9004090819.
  5. شاملو، احمد؛ پاشایی، ع. هایکو شعر ژاپنی، از آغاز تا اکنون. نشر چشمه. شابک ۹۷۸۹۶۴۶۱۹۴۲۲۹.
  6. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, شابک ‎۴−۷۶۷۴−۲۰۱۵−۶
  7. "America's Top Pop Imports". Forbes. 26 February 2008. Archived from the original on 2008-03-03. Retrieved 2010-09-23.
  8. Watt, Paul (October 2003). "Japanese Religions". FSI | SPICE. Retrieved 2017-09-28.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فرهنگ ژاپنی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.