فهرست تلفات فرمول یک

این فهرست از تلفات فرمول یک، رانندگانی را که در طول یکی از رویدادهای مسابقات جهانی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (فیا) (شامل مراحل تمرین، تعیین خط و مسابقه) کشته شده‌اند، و رانندگانی که در حین راندن خودروهای فرمول یک مدرن یا قدیمی در خارج از مسابقات جهانی کشته شده‌اند را در بر می‌گیرد. مارشال‌های پیست و سایر حاضرین در مسابقات که در نتیجهٔ این حوادث کشته شده‌اند در اینجا فهرست نشده‌اند. پنجاه و دو راننده بر اثر حوادثی که در طول یک رویداد مسابقات جهانی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی رخ داده‌اند، و یا در حال راندن یک خودروی فرمول یک در رویدادی خارج از مسابقات جهانی، کشته شده‌اند، که نخستین آن‌ها کامرون ارل در سال ۱۹۵۲ بوده‌است. سی و دو نفر از این رانندگان بر اثر حادثه‌ای در یک گراند پری آخر هفته، که بخشی از مسابقات جهانی بوده، هفت نفر از آن‌ها در مراحل آزمایشی و دوازده نفر از آن‌ها در رویدادهای غیر قهرمانی فرمول یک کشته شده‌اند. پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس بیشترین تعداد تلفات را به خود اختصاص داده‌است؛ در دورانی که مسابقات ایندیاناپلیس ۵۰۰ بخشی از مسابقات قهرمانی جهان بود، هفت راننده در این پیست کشته شدند. پانزده راننده در دههٔ ۱۹۵۰، چهارده راننده در دههٔ ۱۹۶۰، دوازده نفر در دههٔ ۱۹۷۰، چهار نفر در دههٔ ۱۹۸۰، و دو راننده در دههٔ ۱۹۹۰ جان خود را از دست دادند. پس از مرگ آیرتون سنا و رولند راتزنبرگر در روزهای متوالی در فصل ۱۹۹۴، و تا پیش از مرگ ژول بیانچی در سال ۲۰۱۵ بر اثر جراحات وارده در جایزه بزرگ ژاپن ۲۰۱۴، برای مدت بیش از ۲۰ سال هیچ راننده‌ای در طول رویدادهای مسابقات قهرمانی جهان کشته نشده‌بود،[1] اگرچه در سال‌های میان این دو حادثه، سه رانندهٔ دیگر نیز در حال رانندگی با خودروهای سابق فرمول یک (دو خودرو از دههٔ ۱۹۶۰، و یک خودرو از دههٔ ۱۹۹۰) در مسابقات خودروهای قدیمی و سایر رویدادهایی غیر مرتبط با مسابقات گراند پری قهرمانی جهان کشته شدند.[2][3][4]

فرمول یک
فصل جاری
مقالات وابسته
فهرست‌ها
رکوردها
  • رانندگان
  • سازندگان
  • موتورها
  • تایرها
  • مسابقات
سازمان‌ها

دو نفر از قهرمانان فرمول یک در حال مسابقه‌دادن یا تمرین برای مسابقه کشته شده‌اند: جوهن رایندت در سال ۱۹۷۰، و آیرتون سنا در سال ۱۹۹۴. رایندت تنها راننده‌ای است که پس از مرگ برندهٔ مقام قهرمانی شده‌است.[5]

ژول بیانچی یکی از آخرین رانندگانی است که اخیراً در یک مسابقهٔ گراند پری به‌شدت مجروح شده‌است. او نه ماه پس از وارد شدن صدمات جدی به سرش در جایزه بزرگ ژاپن ۲۰۱۴، در ژوئیه ۲۰۱۵ درگذشت.
آیرتون سنا، قهرمان سه‌بارهٔ مسابقات جهانی فرمول یک، در سال ۱۹۹۴ در پیست ایمولا دچار یک حادثهٔ مرگبار شده و کشته‌شد.

تلفات
نشانگر مسابقه یا آزمونی است که به‌عنوان بخشی از مسابقات جهانی فرمول یک محسوب نمی‌شده است.
راننده تاریخ تصادف رویداد پیست خودرو مرحله منبع(ها).
 کامرون ارل (بریتانیا) ۱۸ ژوئن ۱۹۵۲ آزمون میرا ئی‌آرای آزمون [6]
 چت میلر (ایالات متحده) ۱۵ مهٔ ۱۹۵۳ ایندیاناپلیس ۵۰۰[ی 1] پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس کرتیس کرافت تمرین [8]
 شارل دی تورناکو (بلژیک) ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۳ گراند پری مودنا پیست اتومبیل‌رانی مودنا فراری تیپو ۵۰۰ تمرین [9]
 آنوفره ماریمون (آرژانتین) ۳۱ ژوئیه ۱۹۵۴ جایزه آلمان نوربورگ‌رینگ مازراتی ۲۵۰اف تمرین [8]
 ماریو البورگتی (ایتالیا) ۱۱ آوریل ۱۹۵۵ گراند پری پو پیست پو مازراتی ۴سی‌ال‌تی مسابقه [10]
 مانی آیولو (ایالات متحده)[ی 2] ۱۶ مهٔ ۱۹۵۵ ایندیاناپلیس ۵۰۰[ی 1] پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس کرتیس کرافت تمرین [8]
 بیل ووکوویچ (ایالات متحده) ۳۰ مهٔ ۱۹۵۵ مسابقه
 یوجینیو کستلوتی (ایتالیا) ۱۴ مارس ۱۹۵۷ آزمون پیست اتومبیل‌رانی مودنا فراری ۸۰۱ آزمون [12]
 کیث اندروز (ایالات متحده) ۱۵ مهٔ ۱۹۵۷ ایندیاناپلیس ۵۰۰[ی 1] پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس کرتیس کرافت تمرین [8]
 پت اوکانر (ایالات متحده) ۳۰ مهٔ ۱۹۵۸ ایندیاناپلیس ۵۰۰[ی 1] پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس کرتیس کرافت مسابقه [8]
 لوییجی موسو (ایتالیا) ۶ ژوئیه ۱۹۵۸ گراند پری فرانسه رنس-گو فراری ۲۴۶ اف۱ مسابقه [8]
 پیتر کالینز (بریتانیا) ۳ اوت ۱۹۵۸ جایزه بزرگ آلمان نوربورگ‌رینگ فراری ۲۴۶ اف۱ مسابقه [13]
 استوارت لوییس-اوانز (بریتانیا)[ی 3] ۱۹ اکتبر ۱۹۵۸ جایزه بزرگ مراکش پیست عین-دیاب ون‌وال مسابقه [8]
 جری آنسر جونیور (ایالات متحده)[ی 4] ۲ مهٔ ۱۹۵۹ ایندیاناپلیس ۵۰۰[ی 1] پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس کوزما تمرین [8]
 باب کورتنر (ایالات متحده) ۱۹ مهٔ ۱۹۵۹ کورنیس
 هری شل (ایالات متحده) ۱۳ مهٔ ۱۹۶۰ جام بین‌المللی بی‌آردی‌سی پیست سیلورستون کوپر تی۵۱ تمرین [8]
 کریس بریستو (بریتانیا) ۱۹ ژوئن ۱۹۶۰ جایزه بزرگ بلژیک بلژیک[ی 5] پیست اسپا-فرانکورشان کوپر تی۵۱ مسابقه [8]
 آلن استیسی (بریتانیا) لوتوس ۱۸
 شین سامرز (بریتانیا) ۱ ژوئن ۱۹۶۱ جام سیلور سیتی برندز هچ کوپر تمرین [14]
 جولیو کابیانکا (ایتالیا)[ی 6] ۱۵ ژوئن ۱۹۶۱ آزمون پیست اتومبیل‌رانی مودنا کوپر تی۵۱ آزمون [15]
 ولفگانگ فون تریپس (آلمان)[ی 7] ۱۰ سپتامبر ۱۹۶۱ جایزه بزرگ ایتالیا پیست ناتزیوناله مونتزا فراری ۱۵۶ اف۱ مسابقه [17]
 ریکاردو رودریگز (مکزیک) ۱ نوامبر ۱۹۶۲ گراند پری مکزیک پیست هرمانوس رودریگز لوتوس ۲۴ تمرین [18]
 گری هاکینگ (رودزیا و نیاسالند) ۲۱ دسامبر ۱۹۶۲ گراند پری ناتال پیست وست‌مید لوتوس ۲۴ تمرین [8]
 کارل گودین دی بوفورت (هلند)[ی 8] ۱ اوت ۱۹۶۴ جایزه بزرگ آلمان نوربورگ‌رینگ پورشه ۷۱۸ تمرین [8]
 جان تیلور (بریتانیا)[ی 9] ۷ اوت ۱۹۶۶ جایزه بزرگ آلمان نوربورگ‌رینگ برابام مسابقه [20]
 بورنزو باندینی (ایتالیا)[ی 10] ۷ مهٔ ۱۹۶۷ جایزه بزرگ موناکو پیست موناکو فراری ۳۱۲ مسابقه [21]
 باب اندرسون (بریتانیا) ۱۴ اوت ۱۹۶۷ آزمون پیست سیلورستون برابام آزمون [22]
 یو اشلسر (فرانسه) ۷ ژوئیه ۱۹۶۸ گراند پری فرانسه قوایه-لیس-سارتس هوندا آرای۳۰۲ مسابقه [23]
 جرارد میتر (آلمان) ۱ اوت ۱۹۶۹ جایزه بزرگ آلمان نوربورگ‌رینگ ب‌ام‌و تمرین [8]
 مارتین برین (بریتانیا) ۲۵ مهٔ ۱۹۷۰ همایش کلوپ خودروهای اسپورت ناتینگهام پیست سیلورستون کوپر مسابقه [24][25]
 پیرس کارج (بریتانیا) ۲۱ ژوئن ۱۹۷۰ جایزه بزرگ هلند پیست پارک زاندفورت دتوماسو مسابقه [26]
 جوهن رایندت (اتریش) ۵ سپتامبر ۱۹۷۰ جایزه بزرگ ایتالیا پیست ناتزیوناله مونتزا لوتوس ۷۲ تعیین خط [5]
 جو سیفرت (سوئیس) ۲۴ اکتبر ۱۹۷۱ مسابقه پیروزی قهرمانی جهان برندز هچ بی‌آرام پی۱۶۰ مسابقه [27]
 راجر ویلیامسن (بریتانیا) ۲۹ ژوئیه ۱۹۷۳ جایزه بزرگ هلند پیست پارک زاندفورت مارچ مسابقه [8]
 فرانسوا سورت (فرانسه) ۶ اکتبر ۱۹۷۳ جایزه بزرگ ایالات متحده واتکینز گلن تایرل تعیین خط [28]
 پیتر روسون (ایالات متحده) ۲۲ مارس ۱۹۷۴ آزمون کیالامی شدو دی‌ان۳ آزمون [29]
 هلموت کوینیگ (اتریش) ۶ اکتبر ۱۹۷۴ جایزه بزرگ ایالات متحده واتکینز گلن سرتیز مسابقه [30]
 مارک دونوهو (ایالات متحده)[ی 11] ۱۷ اوت ۱۹۷۵ جایزه بزرگ اتریش آسترایش‌رینگ مارچ تمرین [8]
 تام پرایس (بریتانیا)[ی 12] ۵ مارس ۱۹۷۷ جایزه بزرگ آفریقای جنوبی کیالامی شدو دی‌ان۸ مسابقه [32]
 برایان مک‌گوایر (استرالیا)[ی 13] ۲۹ اوت ۱۹۷۷ راند ۱۱ سری بین‌المللی شل‌اسپورت برندز هچ مک‌گوایر بی‌ام۱ تمرین [33]
 رونی پیترسن (سوئد)[ی 14] ۱۰ سپتامبر ۱۹۷۸ جایزه بزرگ ایتالیا پیست ناتزوناله مونتزا لوتوس ۷۸ مسابقه [35]
 پاتریک دیپلر (فرانسه) ۱ اوت ۱۹۸۰ آزمون هوکنهایمرینگ آلفا رومئو ۱۷۹ آزمون [36]
 ژیل ویلنوو (کانادا) ۸ مهٔ ۱۹۸۲ جایزه بزرگ بلژیک پیست زولده فراری ۱۲۶سی تعیین خط [37]
 ریکاردو پالیتی (ایتالیا) ۱۳ ژوئن ۱۹۸۲ جایزه بزرگ کانادا پیست ژیل ویلنوو اوسلا مسابقه [8]
 الیو دو آنجلیس (ایتالیا)[ی 15] ۱۴ مهٔ ۱۹۸۶ آزمون پیست پل ریکارد برابام بی‌تی۵۵ آزمون [39]
 رولند راتزنبرگر (اتریش) ۳۰ آوریل ۱۹۹۴ گراند پری سان مارینو پیست اتومبیل‌رانی انزو دینو فراری سیمتک اس۹۴۱ تعیین خط [40]
 آیرتون سنا (برزیل) ۱ مهٔ ۱۹۹۴ ویلیامز اف‌دبلیو۱۶ مسابقه
 جان داوسون-دیمر (بریتانیا)[ی 16] ۲۴ ژوئن ۲۰۰۰ فستیوال سرعت گودوود تپه‌نوردی گودوود لوتوس ۶۳ مسابقه [2]
 فلیتز گلتز (اتریش) ۱۴ ژوئیه ۲۰۰۲ سوپرپریکس چک پیست موست فوت‌وورک اف‌ای۱۷ مسابقه [3][42]
 دنیس ولش (بریتانیا) ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۴ جام یادبود جک برابام پیست سیلورستون لوتوس ۱۸ مسابقه [4]
 ژول بیانچی (فرانسه)[ی 17] ۵ اکتبر ۲۰۱۴ جایزه بزرگ ژاپن پیست سوزوکا ماراشا ام‌آر۰۳ مسابقه [1]
 دیوید فرر (فرانسه)[ی 18] ۲ سپتامبر ۲۰۱۷ گراند پری تاریخی پیست پارک زاندفورت مارچ ۷۰۱ مسابقه [43]

بر پایه ملیت
تلفات بر پایهٔ ملیت
ملیت مجموع نخستین آخرین
 بریتانیا ۱۴ ۱۹۵۲ ۲۰۱۴
 ایالات متحده آمریکا ۱۰ ۱۹۵۳ ۱۹۷۵
 ایتالیا ۷ ۱۹۶۶ ۱۹۸۶
 فرانسه ۵ ۱۹۶۸ ۲۰۱۷
 اتریش ۴ ۱۹۷۰ ۲۰۰۲
 آلمان ۲ ۱۹۶۱ ۱۹۶۹
 آرژانتین ۱ ۱۹۵۴
 استرالیا ۱۹۷۷
 بلژیک ۱۹۵۳
 برزیل ۱۹۹۴
 کانادا ۱۹۸۲
 مکزیک ۱۹۶۲
 هلند ۱۹۶۴
 فدراسیون رودزیا و نیاسالند ۱۹۶۲
 سوئد ۱۹۷۸
  سوئیس ۱۹۷۱

بر پایه پیست
تلفات بر پایه پیست
پیست مجموع نخستین آخرین
پیست اتومبیل‌رانی ایندیاناپلیس ۷ ۱۹۵۳ ۱۹۵۹
نوربورگ‌رینگ ۵ ۱۹۵۴ ۱۹۶۹
پیست سیلورستون ۴ ۱۹۶۰ ۲۰۱۴
پیست اتومبیل‌رانی مودنا ۳ ۱۹۵۳ ۱۹۶۱
برندز هچ ۱۹۶۱ ۱۹۷۷
پیست ناتزیوناله مونتزا ۱۹۶۱ ۱۹۷۸
پیست پارک زاندفورت ۱۹۷۰ ۲۰۱۷
پیست اسپا-فرانکورشان ۲ ۱۹۶۰ ۱۹۶۰
واتکینز گلن ۱۹۷۳ ۱۹۷۴
کیالامی ۱۹۷۴ ۱۹۷۷
پیست انزو دینو فراری ۱۹۹۴ ۱۹۹۴
میرا ۱ ۱۹۵۲
پیست پو ۱۹۵۵
رنس-گو ۱۹۵۸
پیست عین-دیاب ۱۹۵۸
پیست هرمانوس رودریگز ۱۹۶۲
پیست وست‌مید ۱۹۶۲
پیست موناکو ۱۹۶۷
قوایه-لیس-سارتس ۱۹۶۸
آستراش‌رینگ ۱۹۷۵
هوکنهایمرینگ ۱۹۸۰
پیست زولده ۱۹۸۲
پیست ژیل ویلنوو ۱۹۸۲
پیست پل ریکارد ۱۹۸۶
تپه‌نوردی گودوود ۲۰۰۰
پیست موست ۲۰۰۲
پیست سوزوکا ۲۰۱۴

یادداشت‌ها
  1. از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، مسابقه ایندیاناپلیس ۵۰۰ بخشی از مسابقات قهرمانی رانندگان جهان بود.[7]
  2. آیولو یک روز پس از تصادف خود، در ۱۷ مهٔ ۱۹۵۵ درگذشت.[11]
  3. لوییس-اوانز ۶ روز پس از تصادف خود، در ۲۵ اکتبر ۱۹۵۸ بر اثر شدت سوختگی درگذشت.[8]
  4. آنسر پانزده روز پس از تصادف خود، در ۱۷ مهٔ ۱۹۵۹ بر اثر شدت سوختگی درگذشت.[8]
  5. بریستو و استیسی در تصادف‌های جداگانه کشته شدند.[8]
  6. کابیانکا که به علت نقص فنی قادر به کاهش سرعت خودروی خود نبود، از میان یک دروازهٔ باز وارد جادهٔ عمومی شد و با چندین خودروی دیگر برخورد کرد. او به‌همراه سه نفر دیگر در این حادثه کشته شد.[15]
  7. خودروی فون تریپس که با خودروی جیم کلارک برخورد کرده‌بود، از مسیر اصلی پیست خارج شد و همزمان که در هوا در حال چرخیدن بود، با یک حصار سیمی و افرادی که پشت آن تجمع کرده‌بودند برخورد کرد. فون تریپس، که از خودرو به بیرون پرتاب شده‌بود، به همراه پانزده تماشاچی در این حادثه کشته شد.[16]
  8. گودین دی بوفورت یک روز پس از تصادف خود، در ۲ اوت ۱۹۶۴ درگذشت.[19]
  9. تیلور سی و دو روز پس از تصادف خود، در ۸ سپتامبر ۱۹۶۶ بر اثر سوختگی ۵۰ درصدی درگذشت.[20]
  10. باندینی سه روز پس از تصادف خود، در ۱۰ مهٔ ۱۹۶۷ درگذشت.[21]
  11. پس از آنکه یکی از تایرهای خودروی دونوهو پنچر شد، او به سمت حصارهای نگهدارنده و چندین بیلورد تبلیغاتی و یک پست پشتیبانی، که احتمالاً به کلاه ایمنی او برخورد کرده‌بود، منحرف شد. او به همراه مانفرد شالر، یکی از مارشال‌های پیست که مورد اصابت قطعات پرت شدهٔ خودرو قرار گرفته‌بود، دو روز پس از حادثه در ۱۹ اوت ۱۹۷۵ درگذشت.[31]
  12. پرایس، به همراه فردریک جانسن فن وورن، که یک مارشال ایمنی داوطلب نوجوان بود، هنگامی که جانسن فن وورن برای خاموش کردن یک آتش در حال عبور از میانهٔ پیست بود، با سرعت بالا با یکدیگر برخورد کردند و هر دو کشته شدند.[32]
  13. مک‌گوایر که بواسطهٔ یک نقص فنی مکانیکی کنترل خودروی خود را از دست داده‌بود، با یکی از جایگاه‌های مارشال‌ها برخورد کرد. او به‌همراه جان تورپ، یکی از مارشال‌های میدان مسابقه کشته‌شد.[33]
  14. پیترسن یک روز پس از تصادف خود، در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۸ بر اثر آمبولی چربی در بیمارستان درگذشت.[34]
  15. دو آنجلیس یک روز پس از تصادف خود در ۱۵ مهٔ ۱۹۸۶ درگذشت.[38]
  16. داوسون-دیمر در خط پایان با یک ستون چوبی برخورد کرد. این حادثه منجر به کشته شدن یکی از مارشال‌ها به‌نام اندرو کارپنتر و وارد شدن صدمات شدید به یک مارشال دیگر شد. این رانندهٔ ۵۹ ساله احتمالاً پیش از اینکه کنترل خودروی خود را از دست بدهد، دچار حملهٔ شدید قلبی شده‌بود.[41]
  17. بیانچی پیش از آنکه در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۵ تسلیم جراحات وارده بر اثر تصادف شود، پس از تصادفش بیش از ۹ ماه در بیمارستان در حالت کما به‌سر می‌برد.[1]
  18. فرر پنج روز پس از تصادف خود، در ۷ سپنامبر ۲۰۱۷ درگذشت.[43]

منابع
  1. DiZinno, Tony (July 17, 2015). "Jules Bianchi dies at age 25, his family confirms". NBC Sports. Archived from the original on 2015-09-06.
  2. Savill, Richard (June 26, 2000). "Brother of Earl dies in Goodwood hill climb". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 2016-03-14.
  3. "Grave incident mars Czech Superprix". Motorsport.com. July 16, 2002. Archived from the original on 2018-10-21.
  4. "Historic racer Denis Welch dies in Silverstone Classic accident". Autosport. July 28, 2014. Archived from the original on 2018-10-21.
  5. Benson, Andrew (March 13, 2012). "Formula 1's greatest drivers. Number 20: Jochen Rindt". BBC Sport. Archived from the original on 2016-08-26.
  6. "Killed while testing racing car". The Times. London. June 19, 1952. p. 4.
  7. "F1: A brief history of the US Grand Prix". F1.com. Archived from the original on 2018-10-21 – via Racing News.
  8. Williamson, Martin. "Deaths in Formula One". ESPN UK. Archived from the original on 7 April 2015. Retrieved 25 September 2019.
  9. "Charles de Tornaco". ESPN UK. Archived from the original on 2015-12-25.
  10. "XVI Grand Prix de Pau". Motor Sport. Teesdale Publishing. XXXI (5): 264–265. May 1955.
  11. "Crash injuries fatal to Indianapolis racer". The Pittsburgh Press. United Press. May 17, 1955.
  12. Diepraam, Mattijs; Muelas, Felix (2001). "The dashing Milanese that stayed young forever". 8W. Archived from the original on 2012-10-15 – via Forix.com/8w.
  13. "Silverstone '58 – Hawthorn & Collins' all-English affair". Formula1.com. July 6, 2010. Archived from the original on 2013-10-29.
  14. "Racing driver dies after crash". The Times. London. June 2, 1961. p. 23.
  15. "Four die in Italian race car crash". The Times. London. June 16, 1961. p. 13.
  16. Collantine, Keith (September 10, 2011). "50 years ago today: F1's worst tragedy at Monza". RaceFans. Archived from the original on 2015-10-27.
  17. Williams, Richard (September 5, 2011). "When motor racing really was a matter of life and death". TheGuardian.com. Archived from the original on 2013-10-30.
  18. "Ricardo Rodríguez". ESPN UK. Archived from the original on 2015-12-26.
  19. Diepraam, Mattijs (May 24, 2000). "The last knight of Grand Prix racing". 8W. Archived from the original on 2016-03-07 – via Forix.com/8w.
  20. "John Taylor". ESPN UK. Archived from the original on 2015-12-22.
  21. "Lorenzo Bandini". ESPN UK. Archived from the original on 2016-05-02.
  22. "Bob Anderson". ESPN UK. Archived from the original on 2015-12-25.
  23. "Schlesser dies in experimental Honda at Rouen". ESPN UK. Archived from the original on 2018-02-15.
  24. "Racing car death". The Times. London. May 26, 1970. p. 2.
  25. "Martin Brain". Motorsport Memorial. Retrieved 2019-09-25.
  26. Edworthy, Sarah (July 19, 2003). "Piers Courage lived life to the full and was tipped for GP greatness". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 2012-09-10.
  27. "Jo Siffert". ESPN UK. Archived from the original on 2015-12-24.
  28. "François Cevert". ESPN UK. Archived from the original on 2015-07-15.
  29. "Peter Revson". ESPN UK. Archived from the original on 2016-05-12.
  30. Katz, Michael (October 7, 1974). "Driver is killed as Fittipaldi wins title at Watkins Glen". The New York Times. p. 45. Archived from the original on 2018-07-23.
  31. "Donohue dies after surgery". Eugene Register-Guard. Associated Press. August 20, 1975.
  32. "Plaque to commemorate F1 winner". BBC News Online. June 11, 2009. Archived from the original on 2012-10-19.
  33. "News in brief: Brands Hatch crash kills 2". The Times. London. August 30, 1977. p. 1.
  34. "Ronnie Peterson". ESPN UK. Archived from the original on 2015-07-22.
  35. "F1's greatest drivers – 19 Ronnie Peterson". Autosport. Archived from the original on 2012-12-09.
  36. "Patrick Depailler". ESPN UK. Archived from the original on 2015-07-15.
  37. Benson, Andrew (July 4, 2012). "Formula 1's greatest drivers. Number 12: Gilles Villeneuve". BBC Sport. Archived from the original on 2016-08-26.
  38. "Racer dies of crash injuries". Boca Raton News. May 16, 1986.
  39. "Elio de Angelis". ESPN UK. Archived from the original on 2015-07-13.
  40. Benson, Andrew (April 21, 2004). "A death that shocked the world". BBC Sport. Archived from the original on 2010-11-24.
  41. Harding, Thomas (June 27, 2000). "Driver 'died of heart attack before crash'". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 2018-02-14.
  42. "Fritz Glatz". Grandprix.com. July 19, 2002. Archived from the original on 2018-10-21.
  43. Pye, Marcus; Benyon, Jack (September 7, 2017). "French driver David Ferrer dies after Zandvoort Historic GP crash". Autosport. Archived from the original on 2018-10-12.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.