فینال‌های ان‌بی‌ای ۱۹۷۰

سری فینال‌های قهرمانی جهان ان‌بی‌ای ۱۹۷۰ مرحلهٔ قهرمانی بازی‌های حذفی اتحادیهٔ ملی بسکتبال (ان‌بی‌ای) ۱۹۷۰ می‌باشد که بین دو تیم نیویورک نیکس به عنوان قهرمان کنفرانس شرق و لس آنجلس لیکرز به عنوان قهرمان کنفرانس غرب در سری بهترین از هفت به انجام رسید. تیم نیکس در پایان با نتیجهٔ ۴–۳ حریف خود را شکست داد و به عنوان قهرمانی مسابقات ان‌بی‌ای در فصل ۷۰–۱۹۶۹ دست یافت.

فینال‌های ان‌بی‌ای ۱۹۷۰
تیممربیبردها
نیویورک نیکس رد هالزمن ۴
لس آنجلس لیکرز جو مالندی ۳
تاریخ(ها)۲۴ آوریل–۸ مه
MVPویلیس رید[1]
(نیویورک نیکس)
تالار مشاهیرنیکس:
ویلیس رید (۱۹۸۲)
دیو دیبوشر (۱۹۸۳)
والت فریزر (۱۹۸۷)
بیل بردلی (۱۹۸۳)
لیکرز:
جری وست (۱۹۸۰)
ویلت چمبرلین (۱۹۷۹)
الگین بیلور (۱۹۷۷)
مربیان:
رد هالزمن (۱۹۸۶)
مدیران:
مندی رودلف (۲۰۰۷)
فینال‌های شرقپیروزی نیکس برابر باکس، ۴–۱
فینال‌های غربپیروزی لیکرز برابر هاوکس، ۴–۰

در بازی ۳ در حالی که دیو دیبوشر، در سه ثانیه مانده پایان، با یک پرتاب موفق نیکس را ۱۰۲–۱۰۰ پیش انداخت، و لیکرز نیز فرصت گرفتن وقت استراحت نداشت، چنین به نظر می‌رسید که نیکس در بازی سوم پیروز خواهد شد، در همین حال نتیجهٔ نهایی بازی به عملکرد آقای کلاچ، جری وست، بستگی داشت که با گل شدن یک پرتاب کم‌نظیر و معجزه‌آسا توسط او که از میانهٔ زمین انجام شد، بازی در امتیاز ۱۰۲ برابر شد و به وقت اضافه کشیده شد، این پرتاب دو امتیازی محسوب شد، چرا که در آن زمان، در ان‌بی‌ای پرتاب سه امتیازی وجود نداشت و تنها در رقابت‌های ای‌بی‌ای پرتاب سه امتیازی وجود داشت. در پایان، نیویورک نیکس در وقت اضافه توانست این بازی را با نتیجهٔ ۱۱۲–۱۰۸ به سود خود تمام کند.[2]

بازی هفتم و آخر این سری، در سال ۲۰۱۰ توسط ESPN به عنوان مهمترین و بزرگترین بازی ۷ در تاریخ فینال‌ها انتخاب شد که بازگشت ویلیس رید از آسیب دیدگی از نکات برجستهٔ آن بود.[3] معروف‌ترین و به‌یاد ماندنی‌ترین نمایش رید در ۸ مه ۱۹۷۰، در مدیسن اسکوئر گاردن و در بازی شمارهٔ ۷ سری رقم خورد. وی به دلیل آسیب دیدگی شدید از ناحیهٔ ران پا در بازی ۵، دچار پارگی عضله شد که او را از بازی ۶ محروم کرد، و بدین ترتیب بعید به نظر می‌رسید که او در بازی هفتم بتواند بازی کند. با این حال رید پیش از شروع بازی، به همراه دیگر بازیکنان خود را گرم کرد که تعجب تماشاگران و تشویق گسترده از سوی آنان را پی داشت. با شروع بازی، او در نخستین پرتاب خود در زمین، دو امتیاز نخست تیم نیکس را کسب کرد که این دو امتیاز، تنها امتیاز کسب کرده توسط او در این بازی بود. او سپس در ادامهٔ بازی به دفاع مستقیم از ویلت چمبرلین پرداخت و با عملکرد خوب او، چمبرلین تنها در دو پرتاب از ۹ اقدام خود موفق بود. در نیمهٔ نخست و در ۰۳:۰۵ به پایان نیمه، نیکس ۶۱–۳۷ پیش افتاد. در این هنگام بود که بازی با عملکرد درخشان والت فریزر که با کسب ۳۶ امتیاز و ۱۹ پاس گل سهم عمده‌ای در پیروزی ۱۱۳–۹۹ نیویورک نیکس و قهرمانی این تیم داشت، تمام شده به نظر می‌رسید.[4] پس از بازی و در رختکن تیم برنده، هاوارد کوسل در تلویزیون ملی به رید گفت: «شما به بهترین شکل ممکن، بهترین نمایشی را که روح انسان می‌تواند ارائه کند، ارائه می‌دهید».[2]

خلاصه سری
بازیتیم میزبانامتیازتیم مهمان
بازی ۱نیویورک نیکس۱۲۴–۱۱۲ (۱–۰)لس آنجلس لیکرز
بازی ۲نیویورک نیکس۱۰۳–۱۰۵ (۱–۱)لس آنجلس لیکرز
بازی ۳لس آنجلس لیکرز۱۰۸–۱۱۲ وقت اضافه (۱–۲)نیویورک نیکس
بازی ۴لس آنجلس لیکرز۱۲۱–۱۱۵ وقت اضافه (۲–۲)نیویورک نیکس
بازی ۵نیویورک نیکس۱۰۷–۱۰۰ (۳–۲)لس آنجلس لیکرز
بازی ۶لس آنجلس لیکرز۱۳۵–۱۱۳ (۳–۳)نیویورک نیکس
بازی ۷نیویورک نیکس۱۱۳–۹۹ (۴–۳)لس آنجلس لیکرز

نیکس برندهٔ سری ۴–۳

منبع:[5]

فهرست تیم‌ها

نیویورک نیکس

لس آنجلس لیکرز

آمار بازیکن
شرح اختصارات
GP بازی‌های انجام داده GS بازی‌های شروع کننده MPG میانگین دقایق بازی کرده در هر بازی
FG% درصد امتیاز پرتاب منطقه‌ای 3P% درصد امتیاز پرتاب منطقه‌ای ۳ امتیازی FT% درصد امتیاز پرتاب آزاد
RPG میانگین ریباند در هر بازی APG میانگین پاس منجر به امتیاز در هر بازی SPG میانگین توپ ربایی در هر بازی
BPG میانگین بلاک در هر بازی PPG میانگین امتیازات در هر بازی
نیویورک نیکس
آمارهای تیم ان‌بی‌ای
بازیکن GP GS MPG FG% 3FG% FT% RPG APG SPG BPG PPG
ویلیس رید۶۳۷٫۷.۴۸۴.۵۸۸۱۰٫۵۲٫۸۲۳٫۰
Dave DeBusschere۷۳۸٫۱.۴۵۵.۷۲۲۱۲٫۶۲٫۶۱۹٫۰
Dick Barnett۷۴۰٫۶.۴۴۸.۸۹۷۲٫۳۴٫۳۱۸٫۶
والت فریزر۷۴۳٫۱.۵۴۱.۷۷۵۷٫۷۱۰٫۴۱۷٫۶
بیل بردلی۷۳۵٫۶.۳۸۸.۷۵۰۴٫۰۲٫۷۱۲٫۱
Cazzie Russell۷۱۸٫۶.۴۹۲۱٫۰۰۰۳٫۶۱٫۴۹٫۳
Dave Stallworth۷۱۴٫۰.۴۴۷۱٫۰۰۰۴٫۷۱٫۶۷٫۰
Mike Riordan۷۱۳٫۰.۳۸۷.۸۵۷۱٫۹۱٫۴۴٫۳
Nate Bowman۷۹٫۷.۴۸۱.۶۰۰۳٫۰۰٫۳۴٫۱
بیل هاسکت۲۴٫۵.۲۵۰۰٫۵۰٫۵۱٫۰
John Warren۴۱٫۵۱٫۰۰۰۰٫۰۰٫۳۰٫۵
لس آنجلس لیکرز
آمارهای تیم ان‌بی‌ای
بازیکن GP GS MPG FG% 3FG% FT% RPG APG SPG BPG PPG
جری وست۷۴۷٫۹.۴۵۰.۸۳۳۳٫۴۷٫۷۳۱٫۳
ویلت چمبرلین۷۴۷٫۶.۶۲۵.۳۴۳۲۴٫۱۴٫۰۲۳٫۳
الگین بیلور۷۴۰٫۰.۴۸۶.۷۷۸۱۱٫۳۴٫۷۱۷٫۹
Dick Garrett۷۳۶٫۷.۴۷۴.۹۴۴۳٫۰۲٫۱۱۳٫۰
کیت اریکسون۷۳۸٫۷.۴۷۹.۷۲۲۴٫۴۴٫۷۱۱٫۶
Happy Hairston۶۱۷٫۵.۴۷۱.۶۳۶۴٫۳۱٫۵۶٫۵
Johnny Egan۷۱۰٫۳.۵۲۶۱٫۰۰۰۰٫۱۰٫۹۳٫۶
John Tresvant۴۹٫۳.۳۳۳.۸۰۰۲٫۸۱٫۳۴٫۵
مل کانتس۳۹٫۰.۳۵۷.۶۶۷۲٫۷۰٫۳۴٫۰
Rick Roberson۳۳٫۳.۵۰۰.۵۰۰۱٫۳۰٫۰۲٫۳
Mike Lynn۱۱٫۰۰٫۰۰٫۰۰٫۰
Willie McCarter۱۲٫۰.۰۰۰۱٫۰۱٫۰۰٫۰

منبع:[5]

منابع
  1. "1970 NBA Finals: New York 4 L.A. Lakers 3". Encyclopedia Playoff Edition. اتحادیه ملی بسکتبال. Archived from the original on 17 August 2011. Retrieved 27 February 2016.
  2. "Greatest Finals Moments". NBA.com. Archived from the original on January 29, 2013. Retrieved February 9, 2008.
  3. "Reed's game vs. Lakers tops list". ESPN. 7 May 2010. Retrieved 24 June 2016.
  4. "In for Two Plus the Title". si.com/vault. May 18, 1970.
  5. "1970 NBA Finals: Lakers vs. Knicks". Basketball-Reference.com. SportsDirect. Retrieved 27 February 2016.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.