لارنژیت
لارنژیت (انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لارنژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از ۳ هفته طول بکشد به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است.
| لارنژیت | |
|---|---|
 | |
| تصویر آندوسکپی از حنجره‌ای که به دلیل برگشت اسید معده ملتهب شده‌است. | |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| تخصص | پزشکی ریه |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | J04.0, J37.0 |
| دادگان بیماری‌ها | 29347 |
| مدلاین پلاس | 001385 |
| ئی‌مدیسین | ent/۳۵۳ ent/۳۵۴ |
| پیشنت پلاس | لارنژیت |
عوامل
لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:
عوامل غیر عفونی
- بازگشت اسید معده به مری
- آلرژی
- سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل
- التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
- استفادهٔ طولانی‌مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
- سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی
- ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله‌گذاری نای
عوامل عفونی
- لارنژیت ویروسی می‌تواند به‌وسیلهٔ عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروسها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید.
- لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به‌وسیلهٔ این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به‌وسیلهٔ باکتری رخ می‌دهند معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند.
- لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند.
لارنژیت ممکن است گاهی به سینه‌پهلو منجر شود.
تأثیر دود سیگار
دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریک لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می‌کند.[1]
نشانه‌های بیماری
- بدصدایی یا بی‌صدایی
- خشکی، سوزش و درد گلو
- سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
- دشواری در بلع
- احساس تورم در حنجره
- نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه
- تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سینه، یا صورت
- تب
- خلط خونی
- تنگی نفس، به‌ویژه در کودکان
- افزایش بزاق دهان
علائم بیماری
در مراحل اولیه، اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری‌اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی، تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شود.
درمان
- استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است.
- استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند.
- برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.
- برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده‌است، یک مرطوب‌کنندهٔ هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود.
- چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهارکنندهٔ H2 (مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود.
- اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
- در التهاب حنجرهٔ ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است.
- اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد.
- چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌کنند.
جستارهای وابسته
پانویس
- «علل و درمان بیماری لارنژیت». روزنامهٔ آفرینش. ۱۸ مهر ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۳۰ اوت ۲۰۱۵.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Laryngitis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مه ۲۰۱۵.
- «لارنژیت حاد». تارنمای پزشکان بدون مرز. ۲۹ شهریور ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۵.