لهجه خنجی

لهجه خُنجی لهجه ای از گویش فراسویی زبان اچمی است زبان اچمی زبان مناطق جنوب فارس و غرب هرمزگان مانند شهرستان‌های لارستان، اوز، و بستک است و در مقایسه با زبان فارسی امروزی، دست‌نخورده‌تر است، به طوری که بیشتر کلمات آنان کلمات ایرانی اصیل و قدیمی است؛ مانند «هشتن» (اجازه‌دادن).

خنجی
زبان بومی درایران
منطقهاستان فارس
فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹–
گلاتولوگkhon1246[1]

گرچه لارستانی زبانی جدا از زبان فارسی است، اما به‌خاطرِ دربرداشتن بسیاری از کلمات فارسی اصیل، گاهی آن را گونه‌ای از فارسی تلقی می‌کنند.

در قدیم

قبل از ورود اسلام و داخل شدن زبان عربی به زبان پارسی، مردم خنج با زبانی نزدیک پارسی اصیل صحبت می‌کردند؛ هرچند که این زبان تا به حال تغییراتی بسیار کرده و امروزه زبان خنجی اصیل از بین رفته این زبان با گذشت زمان شکل و حالت اصیل خود را از دست داده و همچنان می‌دهد به گونه‌ای که افراد سالمند خنجی به هنگام صحبت کردن به این زبان کلماتی قدیمی بکار می‌برند؛ که افراد جوانتر حتی مفهوم آن کلمه را نیز نمی‌دانند و این نشانی از نابودی لهجه خنجی است.

منابع
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "خنجی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

کتاب :لهجه خنجی نوشته دکتر لطفعلی خنجی

خنجی بایگانی‌شده در ۶ مه ۲۰۱۲ توسط WebCite

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.