محمدصالح اصفهانی

محمدصالح اصفهانی (درگذشت: ۱۸ ربیع‌الاول ۱۱۲۶ه‍.ق/۳ آوریل ۱۷۱۴م)[1] از خوشنویسان و کتیبه‌نویسان دوره صفوی در اواخر سده یازدهم و اوایل سده دوازدهم هجری است. او فرزند ابوتراب اصفهانی معروف به ترابا بود و در خط نستعلیق از جمله شاگردان پدر و پیروان میرعماد است.[2]

محمدصالح اصفهانی تذکره‌ای درباره خط و خطاطان نوشته که دکتر بیانی شرحی از آن را در کتابش داده است.[3]

بسیاری از کتیبه‌های بناهای تاریخی اصفهان در اواخر دوران صفویه از جمله کتیبه بالای ایوان چهلستون و کتیبه‌های متعدد دیگر به خط اوست.[4] در قسمت فوقانی محراب مسجد شاه اصفهان کتیبه‌ای استادانه و ظریف به خط ثلث ممتاز دیده می‌شود که در انتها نام محمدصالح اصفهانی و تاریخ ۱۰۳۸ ه‍.ق را دارد . از جمله آثار دیگر می‌توان به کتیبه های نارنجستان قوام شیراز اشاره کرد .[5] که با توجه به تاریخ آن که با درگذشت محمد صالح فرزند ابوتراب ۸۸ سال فاصله دارد و او نستعلیق‌نویس بوده متعلق به محمدصالح اصفهانی دیگری است که در ثلث تبحر داشته است.

محمدصالح شاعر نیز بوده و این بیت پرمعنا از اوست:[4]

چه شد حق سعی و كجا شد سپاس چرا خلق گشتند حق ناسپاس

پانویس

  1. بیانی، مهدی. ص ۷۷۱
  2. فضایلی ص۵۴۲-۵۴۶
  3. بیانی، مهدی. ص ۷۶۷-۷۷۱
  4. استادان خط نستعلیق در اصفهان
  5. فضایلی ص ۳۵۰

منابع

  • بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان، تهران، انتشارات علمی، چاپ دوم ۱۳۶۳ش. ص ۷۶۷-۷۷۴
  • فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
  • استادان خط نستعلیق در اصفهان

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.