محمدعلی مایل آشتیانی
محمدعلی مایل آشتیانی (؟ -پیش از ۱۸۳۴م/۱۲۵۰ق) فرزند میرزا کاظم؛ شاعر و ادیب فارسی و مستوفی دربار قاجار در عصر فتحعلی‌شاه قاجار بود.
| محمدعلی مایل آشتیانی | |
|---|---|
| زادهٔ | شیراز |
| درگذشت | پیش از ۱۸۳۴م/۱۲۵۰ق تهران |
| محل زندگی | تهران |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | زبان و ادبیات فارسی و عربی |
| پیشه | مستوفی |
| شناخته‌شده برای | قصاید مدحی |
| کارهای برجسته | مأمور عقد قرارداد عهدنامه ارزروم |
| سبک | در ادبیات فارسی: دورهٔ قاجاری |
| خویشاوندان | پدرش میرزا کاظم آشتیانی |
میرزا محمدعلی متخلص به مایل در شیراز متولد شد. در آن زمان، پدرش میرزا کاظم آشتیانی مستوفی‌الممالک دربار کریم‌خان زند بود.[1] او در جوانی در علوم عربی، ادبیات، حساب، عروض، حکمت، فلسفه اشراق، فقه و اصول تبحر یافت. او ابتدا مستوفی تبریز و پیشکار عباس میرزا، ولیعهد فتحعلی‌شاه بود و در دوران تصدی میرزا عیسی قائم‌مقام دستیاری و معاونت او را برعهده داشت. در سال ۱۲۳۸ قمری مأمور عقد عهدنامه ارزروم شد. مایل برای مدتی از سوی عباس میرزا به پیشکاری محمدشاه قاجار گماشته شد، ولی پیش از جلوس محمدشاه به تخت سلطنت درگذشت.[1][2]
مایل از ارادتمندان مجذوب علیشاه همدانی بود.[1] او با عبدالرزاق دنبلی و قائم‌مقام فراهانی همدم بود و ذکر او در منشآت قائم‌مقام مکرر آمده است.[3] مایل علاوه بر نظم در نثر نیز دست داشت. از او قصاید بسیاری در مدح امیرالمؤمنین برجای مانده است.[1]
منابع
- اثر آفرینان، ج۵، ص۱۲۱
- مجمع‌الفصحاء، ج۲، ص۴۸۳
- سبک شناسی، ج۳، ص۳۳۵