مدای
مدای (به عبری מָדַי و به انگلیسی Madai) برپایهٔ انجیل عبری پسر یافث و ۱۶امین نوهٔ پسری نوح است. برپایهٔ تورات پس از توفان نوح همهٔ انسان به جز آن‌هایی که سوار بر کشتی نوح بودند به خاطر گناهشان مردند، و نوح و سواران کشتی اش نجات یافتند و نسل آدمیان دوباره از آنان پراکنده شد؛ نوح سه پسر به نام‌های سام، حام و یافث داشت که تمامی نژادهای آدمی از این سه پسر سرچشمه گرفت.
از نسل سام عرب‌ها (البته اعراب از یکی از دوازده قبیلهٔ اسماعیلیه به وجود آمدند که اسماعیل پدرش ابراهیم از فرزندان سام و مادرش مصری از فرزندان حام بود، درواقع اعراب سامی-حامی هستند) و بنی اسرائیل، عیلامی‌ها، بلغارها و لیدیها پدید آمدند، از نسل حام، هندی‌ها، تمدن رود سند و آفریقایی‌ها پدید آمدند، ایرانیان و اروپایی‌ها هم از فرزندان یافث هستند. (در این روایت سخنی ساکنان آسیای شرقی، بومیان آمریکا و استرالیا به میان نیامده است).
یافث هفت پسر به نام‌های یونان، ماجوج، مدای، توبال، تیراس، گومر و مشه داشت و ایرانیان از نسل مدای پدید آمدند. آریایی‌ها، چینی‌ها، روس‌ها، اسلاوها از فرزندان او هستند.
برپایهٔ کتاب یومیلات، مدای با دخترِ شم (عمویش) ازدواج کرد و پس از آن ترجیح داد تا میان خانوادهٔ شم زندگی کند تا با خانوادهٔ خودش در دریای سیاه. سرانجام سرزمینی به نام خودش یعنی مدای (یا همان ماد) را به او دادند. پژوهشگران تورات نسب امپراتوری و قوم ماد را به مدای نسبت می‌دهند.
منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- Emmet John Sweeny, Empire of Thebes, Or Ages in Chaos Revisited, 2006, p. 11.
- Mahir A. Aziz, 2011, The Kurds of Iraq: Ethnonationalism and National Identity in Iraqi Kurdistan, p. 47