موای تای

موای‌تای (به تایلندی: มวยไทย) به معنی مبارزه تایلندی است. «موی» به معنی مبارزه و «تای» نیز یعنی تایلند این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند و میانمار و کامبوج و مالزی می‌باشد. موای‌تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای‌تای نامیده شده‌است.

موای‌تای
มวยไทย
یک مبارز در حال اجرای یک ضربه پا
بالاترین نهاد ورزشیشورای جهانی موای‌تای
ویژگی‌ها
برخوردمشت، پا، آرنج و زانو
جداسازی جنسیتیمردان و زنان (بصورت جداگانه)
رده‌بندیهنرهای رزمی
تجهیزاتدستکش، مونکول (مونکون)
برگزاری
کشور یا منطقهجهانی
المپیکندارد، اما توسط کمیته بین‌المللی المپیک به رسمیت شناخته شده است
جهانیبازی های جهانی ۲۰۱۷
موای‌بوران در زمان پادشاهی «چولالونگ کورن»

موی‌تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است مبارزات آن به صورت فول‌کنتاکت و در رینگ برگزار می‌شود.

و به همین دلیل از موای‌تای به عنوان یک رشته خشن و سخت رزمی در دنیا یاد می‌شود.

تکنیک‌های مشت در موی‌تای شباهت زیادی به بوکس دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساخته‌ است.[1][2]

سرود رسمی موی تای

در سال ۲۰۱۱ در جریان مسابقات جهانی موای‌تای که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، فدراسیون موای‌تای این کشور آهنگ «We are Muaythai» را پخش کرد که شعر آن به شدت مورد توجه مسئولان فدراسیون بین‌المللی IFMA قرار گرفت، تا جایی که درخواست کردند این آهنگ به عنوان سرود رسمی موای‌تای معرفی شود. این موضوع در سال ۲۰۱۲ طی مراسمی در بانکوک اعلام شد.[3]

هر ساله در تاریخ 17 مارس ، تایلند روز «نای خانم تام» را جشن می‌گیرد.

افسانه موای تای

در سال ۱۷۶۷، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می‌رفت، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موای‌تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه‌ای «گونگ سوکی پرا نای» گروه «پوسام تون» در شهر اونگوآ، بازداشت شده بودند.

در سال ۱۷۷۴ در شهر رانگون برمه، لرد حانگرا پادشاه برمه تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند. همچنین مسابقه بوکسی بین موای‌تای کاران تایلندی و برمه‌ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود. یکی از برنامه‌های جشن نمایش کمدی محلی بود که «لیکای» نامیده می‌شد مسابقه شمشیر‌بازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود. در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه‌ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موای‌تای کار تایلندی پیروز شد. داور مسابقه هنگامی که موای‌تای کار تایلندی وارد رینگ شد او را با نام «نای خانوم توم» معرفی کرد یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا تماشاچی‌ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی‌های برمه ای یک گروه از برده‌های تایلندی بودند که به هم نگاه می‌کردند و برای او هورا می‌کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می‌شد در برابر او شروع به رقص می‌کردند که باعث حیرت تماشاچی‌های برمه ای می‌شد.

بوکسورهای تایلندی در حال اجرای رقص آیینی در اردوگاه «سیتسیام»

داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با «نای خانوم توم» برای شکست او اقدام کنند.

نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه‌ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج «نای خانوم توم» از پا درآمد به طوری که دیگر کسی جرأت نکرد با او مبارزه کند. سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود. او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند بازگردانید. در تاریخ از او به عنوان اولین موای‌تای کار تایلندی یاد می‌شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده‌است هنگامی که «نای‌ خانوم توم» قبل از پادشاه مانگرا توانست بر مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می‌گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلندی‌ها آمیخته‌ است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می‌توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آن‌ها نیز جادویست؛ بنابراین اعتبار و شهرت موای‌تای بدین گونه به وجود آمد.

هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد.

زانوها، پاها، آرنج‌ها و مشتها از همه این‌ها استفاده می‌شود؛ و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی‌خورد. همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند.

مشهورتر از نام «نای خانوم توم» وجود ندارد.

اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است.

ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده‌اند او را به خوبی می‌شناسند.

او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موای‌تای یک افتخاراست.

دوازده قانون مقدس موای‌تای
نوع پوشش سنتی موای‌تای
  1. به جای انتقاد از جامعه برای کمک به جامعه به پا خیزید.
  2. مؤدب، متواضع و فروتن باشید.
  3. در مورد تمرینات خود در این ورزش خودستایی نکنید.
  4. میهن دوست باشید و از کشورتان با احترام صحبت کنید
  5. با دیگران و خودتان صادق باشید.
  6. در اجرای تمرینات سخت کوش باشید و در حرفه خود از کار، حتی کارهای سخت روگردان نباشید و همیشه آرامش خود را حفظ کنید.
  7. در افکار و عقاید خود مثبت وسازنده .
  8. در قضاوت تیز نظر باشید واصول اخلاقی را رعایت کنید.
  9. خوش قولی، احترام و یک رنگی را نسبت به سایر ورزشکاران، همکاران ولی دوستان رعایت کنید.
  10. سعی کنید منظم وصحیح العمل باشید وبیمار گونه دررویای موفقیت فرونروید.
  11. به قوانین احترام بگذارید.
  12. درحین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید.
  13. مهم نیست چقدر محکم میزنی مهم اینه که چقدر محکم بخوری و بتونی ادامه بدی.

موای تای در ایران
محمد توحیدی، بنیان‌گذار موای‌تای در ایران

از سال ۱۹۹۵ با تأسیس «شورای جهانی موای‌تای» در تایلند و اعطای نمایندگی به کشورهای مختلف، فعالیت موی‌تای به سرعت در اقصی نقاط جهان گسترش یافت، و آموزش استاندارد و اصولی موای‌تاینیز با نظارت شورای جهانی آغاز شد.[4] به دلیل عدم رسمیت این ورزش در ایران، همواره دایر شدن کلاس‌های موای‌تایبا مشکلات عدیده مواجه می‌شد،[5] پس از پیگیری‌های متعدد، در نهایت در اواخر سال ۱۳۷۷ فعالیت موای‌تای در کشور، زیرنظر فدراسیون ورزش‌های رزمی آغاز شد و از مرداد ماه ۱۳۷۸، موای‌تای به عنوان یکی از ورزش‌های رزمی کشور فعالیت قانونی خود را تحت پوشش این فدراسیون آغاز کرد.[6] کشور ایران رسماً به عنوان یکی از کشورهای فعال این رشته شناخته شده و هر ساله تیم ملی به مسابقات جهانی، آسیایی و بین‌المللی اعزام می‌شود.[7][8]

محمد توحیدی، دارای درجه فنی خان ۱۶ (بالاترین درجه درجهان) و لقب پاراماجارن بنیانگذار موی‌تای در ایران بود.[9][10] او در سال در ۲ فروردین ۱۴۰۰ به علت بیماری ریوی درگذشت.[11] در سال ۱۳۸۷ اميرحسين رنجدار به عنوان نماینده رسمی فدراسیون موی‌تای آماتور، مسئول تاسيس فدراسيون در غرب آسيا شد.[12]

ایوب ساکی، علی تکلو، محمدرضا پورشیرمحمد،حمیدرضا کردآبادی، محمدرضا گودری، مرتضی سرداریان، مجید کریمی، مبین احمدزاده، مصطفی تاپ توخ زاده، علی زرین، هادی خوشحال، رضا احمدنژاد، نیما وکیلی، محمودستاری، کاوان آزادی، سینا کریمیان، ایرج عزیزپور از ورزشکاران ایرانی موای‌تای هستند.[13][14][15][16][17]

جستارهای وابسته
  • کیک بوکسینگ

منابع
  1. علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، نگاه بوستان، ۱۳۹۴، ص ۳۳۷.
  2. توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴، صص ۱۸۷–۱۸۶.
  3. توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴، ص ۱۸۹.
  4. "Muaythai world governing body rebrand acknowledges role of women in the sport". www.insidethegames.biz. 2019-07-27. Retrieved 2021-05-30.
  5. «انجمن موی تای، فدراسیون رزمی را به رسمیت نمی‌شناسد». خبرگزاری برنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  6. «موی‌تای زیر مجموعه فدراسیون انجمن‌های ورزشی شد». خبرگزاری تسنیم. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  7. «نفرات منتخب تیم ملی موی تای جوانان برای اعزام به مسابقات جهانی ترکیه مشخص شدند». خبرگزاری برنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  8. «اعزام تیم ملی موی تای به مسابقات جهانی مالزی». ایسنا. ۲۰۱۴-۰۴-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  9. «اهدای بالاترین حکم فنی فدراسیون جهانی به بنیانگذار موی‌تای ایران». خبرگزاری تسنیم. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  10. 10 (۲۰۱۳-۱۱-۰۲). «بنيانگذار موي تاي در ايران : پيشرفت اين رشته رزمي در كشور چشمگير است». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  11. 1206 (۲۰۲۱-۰۳-۲۲). «بنیانگذار موی‌تای در ایران در گذشت». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  12. «با حكم سازمان جهاني موي تاي IFMA "رنجدار" مسوول تاسيس فدراسيون موي‌تاي غرب آسيا». ایسنا. ۲۰۰۸-۰۵-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  13. «تیم ملی موی تای ایران قهرمان آسیا شد». ایسنا. ۲۰۱۹-۱۲-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  14. «قهرمانان موی‌تای کشور معرفی شدند». خبرگزاری تسنیم. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  15. محمود ستاری، خبرگزاری صدا و سیما. «ستاری گام نخست را محکم برداشت». fa. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  16. «The 'Persian Leopard' Reza Goodary talks about his martial arts career and future goals». Daily Scanner (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۰۶-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  17. «سینا کریمیان». مشرق نیوز. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۵-۳۰.
  • علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، انتشارات نگاه بوستان، ۱۳۹۴.
  • توکل شعار، حمیدرضا، ورزش‌های رزمی و بنیان‌گذاران بزرگ آن، تهران، انتشارات مهر، ۱۳۹۴.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ موای تای موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.