مینای دندان

مینای دندان (به انگلیسی: Tooth Enamel) رویی‌ترین قسمت دندان در کالبد دندان انسان است؛ همچنین سخت‌ترین عضو بدن از لحاظ استحکام می‌باشد و به عنوان یک پوشش کل تاج دندان را می‌پوشاند و در واقع چیزی که در دهان از یک دندان سالم مشاهده می‌کنیم همان مینای دندان است. ضخامت این لایه متغیر بوده و در بعضی جاها تا ۳ میلی‌متر می‌رسد.[1] قسمتی از تاج دندان که در دهان قابل مشاهده و لمس است، مینا نامیده می‌شود؛ سایر قسمت‌های تاج در زیر مینا قرار دارند.[2] مینای دندان همراه با عاج دندان ، ساروجه cementum و پالپ دندان dental pulp یکی از چهار بافت بزرگ تشکیل دهنده دندان که معدنی‌ترین و سخت‌ترین عضو در پیکر انسان است. این ماده معمولاً در بافت قابل مشاهده دندان قرار دارد و بیشتر قسمت‌های پاسداری شده توسط بخش پایه ای عاج و همه قسمت‌های تشریحی تاج را پوشش می‌دهد. این ماده همچنین در دندان‌های کوچک پوستی کوسه نیر یافت می‌شود.[3]

مینای دندان
برچسب مولر
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینenamelum
MeSHD003743
TA98A05.1.03.056
TA2938
FMA55629

ساختار

۹۶٪ از مینا را مواد معدنی و ۴٪ باقی‌مانده را آب و مواد آلی تشکیل می‌دهند. [3] این ماده، غنی‌ترین عضو بدن از نظر کلسیم است و ۹۵٪ آن ترکیبات کلسیم است. ۵۱٪ این بافت را مواد آلی و بقیه را آب تشکیل می‌دهد. مینا تمام سطوح خارجی هر دندان را می‌پوشاند و باعث حفاظت از آن می‌شود.[4] (هیدروکسی آپاتیت)


نگارخانه
  • ریز نگاری از لایه مینا
  • بخش‌های دندان
  • نشان‌دهندۀ مینا و سمنتوم دندان

جستارهای وابسته

تاج دندان

ریشه دندان


منابع
  1. "Tooth enamel". NCBI. Retrieved ۰۹/۰۹/۲۰۱۰. Check date values in: |تاریخ بازبینی= (help)
  2. دانشنامه‌رشد
  3. ویکی‌پدیا انگلیسی
  4. سایت موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.