ناو هواپیمابر شارل دوگل

ناو هواپیمابر شاری دوگل (به فرانسوی: Porte-avions Charles-de-Gaulle) ناو سرفرماندهی فعلی و تنها ناو هواپیمابر در حال خدمت در نیروی دریایی فرانسه می‌باشد. شارل دوگل دهمین ناو هواپیمابر فرانسوی و اولین شناور سطحی با نیروی محرکه اتمی فرانسه می‌باشد. این ناو بعد از ناو روسی آدمیرال کوزنتسوف، دومین ناو بزرگ اروپایی لقب گرفته‌است.

Charles de Gaulle R 91

 فرانسه

تصویری از Charles de Gaulle R 91

ناو هواپیمابر شار دوگل در بندر تولن در سال ۲۰۰۴


اطلاعات کلی
برگرفته از نام شارل دوگل
نوع کشتی ناو هواپیمابر
کلاس منحصر بفرد
کشور سازنده فرانسه-تولن
ساخت کارخانه دی‌سی‌ان‌اس
تاریخ سفارش ۳ فوریه ۱۹۸۶
تاریخ به آب اندازی ۷ مه ۱۹۹۴
ورود به ناوگان ۱۸ مه ۲۰۰۱
مشخصات
طول کشتی ۲۶۱٫۵ متر
پهنای بدنه ۶۴٫۳۶ متر
ارتفاع ستون ۷۵ متر
بارگیری استاندارد ۳۵٬۵۰۰ تن
حداکثر ظرفیت بارگیری ۴۰٬۶۰۰ تن
نوع موتور *۲ موتولقیاقلر K15 از نوع (PWR)،
هرکدام به قدرت ۶۱ مگاوات
*۲ موتور دیزل
تعداد خدمه ۱۹۵۰ نفر خدمه+۸۰۰ سرباز
سرعت ۲۷ گره دریایی
برد عملیاتی نامحدود-محدودیت غذایی تا ۴۵ روز
جنگ‌افزارها
رادار رادار هوایی ۳ بعدی DRBJ 11 B
رادار هوایی DRBV 26D
رادار سطح پایین DRBV 15C
رادار هدف‌یاب Arabel
توپخانه ضدهوایی *۸ توپ ۲۰م‌م مدل اف۲
*۴ توپ ۱۲٫۷م‌م میترالئوس
موشک دفاع هوایی موشک میسترال
*۴ پرتاب‌کننده سیلور
جنگ الکترونیک آشکارساز ARBR 21
پارازیت‌ساز مقابله‌به‌مثل ARBB 33
استراق سمع‌کننده ARBG2
۴ سامانه SLAT منحرف‌کننده اژدر
هواگردهای قابل حمل ۳۵ تا ۴۰ فروند هواگرد از انواع:
*داسو رافال
*سوپر اتاندارد
*ای-۲ هاوک آی
سرنوشت

شارل دوگل در سال ۲۰۰۱ جانشین ناو هواپیمابر فوش و ناو هواپیمابر کلیمانسو شد.

نامگذاری

در سال ۱۹۸۶ رئیس جمهور وقت فرانسه به نام فرانسوا میتران دستور داد که نام ریشیلیو (به فرانسوی: Richelieu) را بر این ناو بگذارند که برگرفته از نام کاردینال ریشلیو، اولین نخست وزیر فرانسه بوده‌است؛ ولی با دستور ژاک شیراک، نخست وزیر وقت فرانسه در تاریخ ۷ فوریه ۱۹۸۷ نام این کشتی به شارل دوگل تغییر یافت. نام این کشتی برگرفته از نام ژنرال شارل دوگل رئیس جمهور اسبق فرانسه می‌باشد.

تاریخچه ساخت

ساخت بدنه این ناو در سال ۱۹۸۹ آغاز و در سال ۱۹۹۴ به پایان رسید.

توصیف

این ناو در مقایسه با همتایان آمریکایی خود از ابعاد کوچکتری برخوردار بوده. مساحت عرشه پرواز این هواپیما ۱۲ هزار متر مربع است و شارل دوگل با کمک عرشه ۱۹۵ متری خود قادر است حداکثر ۲۴ جنگنده را به‌طور هم‌زمان در سطح کشتی جای دهد. همچنین ۱۰۰ پرواز در روز به مدت ۷ روز متوالی دیگر مزیت شارل دوگل است. زاویه بین عرشه اصلی و عرشه پروازی این ناو ۸٫۵ درجه است و دو آسانسور برای انتقال هواپیماها از آشیانه زیر عرشه تا عرشه در نظر گرفته شده‌است. این ناو نیاز به سوختگیری هسته‌ای هر ۵ سال یکبار دارد.

حضور در نیروی دریایی

متأسفانه شارل دوگل نتوانست دوران سرویس‌دهی موفقی را به نام خود ثبت کند. این ناو چندین مرتبه مجبور به توقفات طولانی و پشت سر نهادن تعمیرات اساسی و پرهزینه در قسمت‌های مکانیکی گردیده که از این لحاظ بدترین رکورد را در بین هواپیمابرهای فرانسوی به نام خود ثبت کرده‌است. بروز نقایص و خرابی در قسمت‌های مختلف کشتی از زمان به آب اندازی آغاز شد و تاکنون نیز ادامه دارد. بروز نقایص پی در پی این ناو تا جایی گسترش یافت که والری ژیسکار دستن این ناو را یک ناو هواپیمابر نصفه و نیمه (به انگلیسی: half-aircraft-carrier) نامید.

در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۱ دولت فرانسه که کشورش یکی از نیروهای همکار شرکت‌کننده در جنگ افغانستان بود، تصمیم گرفت این ناو را به منطقه اقیانوس هند اعزام کند. جنگنده‌های سوپر اتاندارد محمول این ناو چندین پرواز بر فراز افغانستان انجام دادند و در عملیات شناسایی مناطق حساس با نیروهای نظامی ایالات متحده آمریکا مشارکت داشتند.

پس از حملات تروریستی گروه داعش به پاریس در نوامبر ۲۰۱۵ فرانسه این ناو را برای مبارزه با این گروه به دریای مدیترانه فرستاد.

منابع

    پیوند به بیرون

    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ناو هواپیمابر شارل دوگل موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.