والتر فونک
والتر فونک (به آلمانی: Walther Funk) رئیس رایش بانک بین سالهای ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ بود. اساس در طول جنگ جهانی دوم رئیس رایش بانک یا همان بانک مرکزی آلمان بود. او مخالف مارکسیسم و یک ناسیونالیست بود. وی یکی از ۲۴ متهم به جنایت جنگی بود که در دادگاه بینالمللی در نورنبرگ در ۱ اکتبر ۱۹۴۶ به حبس ابد محکوم شد ولی سال ۱۹۵۷ آزاد شد.
والتر فونک | |
|---|---|
![]() | |
| رئیس رایش بانک آلمان نازی | |
| مشغول به کار ۱۹ ژانویه ۱۹۳۹ – ۸ می ۱۹۴۵ | |
| پس از | یالمار شاخت |
| پیش از | منحل شد |
| وزارت اقتصاد | |
| مشغول به کار ۱۹۳۸ – ۱۹۴۵ | |
| پس از | هرمان گورینگ |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۸ اوت ۱۸۹۰ دانزکمن، پروس، امپراتوری آلمان |
| درگذشته | ۳۱ مهٔ ۱۹۶۰ (۶۹ سال) دوسلدورف، نوردراین-وستفالنآلمان غربی |
| ملیت | |
| حزب سیاسی | حزب نازی |
| همسر(ان) | لوئیز اشمیت-زیبن |
| پیشه | سیاستمدار، روزنامهنگار |
| دین | کاتولیک رومی |
منابع
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ والتر فونک موجود است. |
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Walther Funk». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

