پیمان مونترال

پیمان مونترال یا پروتکل مونترال در مورد موادی که باعث تخریب لایه ازون می‌شوند (پروتکل کنوانسیون وین برای محافظت از لایه ازون)؛ (انگلیسی: Montreal Protocol‎)، یک معاهدهٔ بین‌المللی است که برای محافظت از لایه ازون با خاتمه دادن به تولید مواد بیشماری که مسئول کاهش ازون هستند طراحی شده‌است. این توافق‌نامه در تاریخ ۲۶ اوت ۱۹۸۷ انجام شد و پس از نخستین جلسه در هلسینکی، مه ۱۹۸۹، در ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۹ به اجرا درآمد. از آن زمان تاکنون ۹ مورد تجدید نظر انجام داده‌است، در سال ۱۹۹۰ (لندن)، ۱۹۹۱ (نایروبی)، ۱۹۹۲ (کپنهاگ)، ۱۹۹۳ (بانکوک)، ۱۹۹۵ (وین)، ۱۹۹۷ (مونترال)، ۱۹۹۸ (استرالیا)، ۱۹۹۹ (پکن) و ۲۰۱۶ (کیگالی).[1][2][3]در نتیجهٔ این توافق بین‌المللی، سوراخ ازون در ناحیه قطب جنوب به آرامی در حال بهبود است.[4]پیش‌بینی‌های اقلیمی نشان می‌دهند که لایه ازون بین سال‌های ۲۰۵۰ تا ۲۰۷۰ به سطح سال ۱۹۸۰ باز خواهد گشت.[5][6]کوفی عنان با توجه به اتخاذ و اجرای گستردهٔ آن، از آن به عنوان نمونه‌ای از همکاری‌های بین‌المللی استثنایی مورد استقبال قرار گرفته گفته‌است که «شاید تنها موفق‌ترین توافق بین‌المللی تا به امروز، پروتکل مونترال بوده‌است»[7][8]در مقایسه، تقسیم بار مؤثر و پیشنهادهای راه حل برای کاهش تضاد منافع منطقه‌ای از جملهٔ عوامل موفقیت در چالش کاهش ازون بوده‌است؛ جایی که مقررات جهانی براساس پروتکل کیوتو نتوانست این کار را انجام دهد.[9] در این مورد «چالش کاهش ازون»، مقررات جهانی پیش از برقراری اجماع علمی وجود داشته‌است. افکار عمومی کلی نیز نسبت به خطرات احتمالی قریب‌الوقوع اطمینان داشته‌است.[10][11]

پیمان مونترال
امضا شده۱۶ سپتامبر ۱۹۸۷
مکانمونترآل
اجرا26 August 1989 if 11 states have ratified by then.
شرطratification by 20 states
امضاکنندگان۴۶
تأییدکنندگان197 (all United Nations members, as well as نیووی، the جزایر کوک، the سریر مقدس and the اتحادیه اروپا)
ضامندبیرکل سازمان ملل متحد
زبان‌هاArabic, Chinese, English, French, Russian, and Spanish.
ناسا و اداره ملی اقیانوسی و جوی اعلام کردند که از ۲۱ تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۶، مساحت متوسط حفره اوزن بر فراز قطب جنوب با بیشترین میزان مشاهده شده؛ در ۱۰٫۶ میلیون مایل مربع (۲۷٫۵ میلیون کیلومتر مربع)، بوده‌است یک رکورد شکنی دوبل

این دو پیمان ازون که از سوی ۱۹۷ پشتیبان؛ (۱۹۶ کشور و نیز اتحادیه اروپا)، به تصویب رسیده،[12] آن‌ها را به نخستین معاهده‌های جهانی تصویب شده در تاریخ سازمان ملل متحد تبدیل کرده‌است.

این دو معاهدهٔ «واقعاً جهانی» همچنین به سود فرایند سیاست‌گزاری در مقیاس جهانی قابل توجه بوده‌است؛ تنها ۱۴ سال بین یک بررسی علمی اساسی و کشف مشکل (۱۹۷۳)، و توافق بین‌المللی بر سر آن، امضا شده (۱۹۸۵ و ۱۹۸۷)، فاصله بوده‌است.

جنبه‌های مورد توجه و هدف‌ها

این پیمان[13] در زمینه و بر پایهٔ چندین گروه از هیدروکربن‌هایهالوآلکان‌ی که ازون استراتوسفر را تخلیه می‌کنند شکل گرفته‌است. تمام مواد تخلیه کننده ازن که توسط پروتکل مونترال کنترل می‌شوند، حاوی کلر یا برم هستند؛ (موادی که فقط فلوئور دارند به لایهٔ ازون آسیب نمی‌رسانند). برخی از مواد تخلیه کنندهٔ ازون (ODSs) هنوز توسط پروتکل مونترال کنترل نشده‌اند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Hub, IISD's SDG Knowledge. "Kigali Amendment Enters into Force, Bringing Promise of Reduced Global Warming | News | SDG Knowledge Hub | IISD". Retrieved 2019-03-07.
  2. McGrath, Matt (15 October 2016). "Deal reached on HFC greenhouse gases" – via www.bbc.co.uk.
  3. "Adjustments to the Montreal Protocol". United Nations Environment Programme Ozone Secretariat. Archived from the original on 23 August 2014. Retrieved 24 August 2014.
  4. Ewenfeldt B, "Ozonlagret mår bättre", Arbetarbladet 12-9-2014, p. 10.
  5. "Ozone Layer on Track to Recovery: Success Story Should Encourage Action on Climate". UNEP. UNEP. 10 September 2014. Retrieved 18 September 2014.
  6. Susan Solomon; Anne R. Douglass; Paul A. Newman (July 2014). "The Antarctic ozone hole: An update". Physics Today. 67 (7): 42–48. doi:10.1063/PT.3.2449.
  7. "The Ozone Hole-The Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer". Theozonehole.com. 16 September 1987.
  8. "Background for International Day for the Preservation of the Ozone Layer - 16 September". www.un.org. Retrieved 2017-05-28.
  9. Of Montreal and Kyoto: A Tale of Two Protocols by Cass R. Sunstein 38 ELR 10566 8/2008
  10. Environmental Politics Climate Change and Knowledge Politics بایگانی‌شده در ۲۶ اوت ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine Reiner Grundmann, Vol. 16, No. 3, 414–432, June 2007
  11. Technische Problemlösung, Verhandeln und umfassende Problemlösung, (eng. technical trouble shooting, negotiating and generic problem solving capability) in Gesellschaftliche Komplexität und kollektive Handlungsfähigkeit (Societys complexity and collective ability to act), ed. Schimank, U. (2000). Frankfurt/Main: Campus, p.154-182 book summary at the Max Planck Gesellschaft بایگانی‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
  12. "Status of Ratification – The Ozone Secretariat". Ozone.unep.org. Archived from the original on 8 October 2014. Retrieved 10 March 2008.
  13. (یادداشت ۱)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.