گری گاردنز

«گری گاردنز» (انگلیسی: Grey Gardens‎) فیلمی در ژانر مستند به کارگردانی آلبرت می‌زلیس و دیوید می‌زلیساست که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد.

کارگردانآلبرت می‌زلیس
دیوید می‌زلیس
تهیه‌کنندهآلبرت می‌زلیس
دیوید می‌زلیس
Associate Producer - Susan Froemke
بازیگرانEdith Ewing Bouvier Beale
Edith Bouvier Beale
فیلم‌بردارآلبرت می‌زلیس
دیوید می‌زلیس
تدوین‌گرالن هوده
مافی مه‌یر
Susan Froemke
شرکت
تولید
پورتریت فیلمز
توزیع‌کنندهپورتریت فیلمز
تاریخ‌های انتشار
مدت زمان
۹۵ دقیقه[1]
کشورآمریکا
زبانانگلیسی

در سال ۲۰۱۵ بی‌بی‌سی طی نظرسنجی از ۶۲ منتقد فیلم، فهرستی از صد فیلم برتر سینمای آمریکا را تدوین و منتشر کرد که این فیلم در رده ۵۳ قرار داشت.[2]

تاریخچه

ایدت یویینگ بوویه بیل (۱۸۹۵-۱۹۷۷) معروف به "بیگ ادی" و دخترش ایدت بوویه بیل (۱۹۱۷-۲۰۰۲) معروف به "لیتل ادی"، به ترتیب خاله و دخترخاله بانوی اول آمریکا ژاکلین کندی اوناسیس بودند. این دو زن ده ها سال با هم در عمارت گری گاردنز زندگی کردند؛ با سرمایه محدود، آلودگی و انزوای روزافزون.

در سال ۱۸۹۷ جوزف گرینلیف تورپ این خانه را طراحی کرد و "بیگ ادی" و شوهرش فیلن بیل در سال ۱۹۲۳ آن را خریدند. بعد از این که فیلن همسرش را ترک کرد، "بیگ ادی" و "لیتل ادی" بیش از ۵۰سال در آنجا زندگی کردند. بخاطر رنگ تپه های شنی، دیوارهای بتنی باغ و غبار دریا آنجا را گری گاردنز (باغ های خاکستری) نامیدند. [3]

از پاییز ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۲، مقاله ای در نشنال اینکوایر و داستانی در نیویورک به وضع زندگی آن ها پرداختند؛ خانه مملو از کک بود، گربه ها و راکون های زیادی در آن ساکن بودند، آب لوله کشی نداشتند و پر از زباله بود. وقتی حکم تخلیه و ویرانی خانه صادر شد، در تابستان ۱۹۷۲ ژاکلین اوناسیس و خواهرش لی رادزیویل سرمایه لازم را برای تعمیر خانه فراهم کردند تا با هنجارهای روستا مطابقت داشته باشد.

آلبرت و دیوید میسلز به داستان این دو زن علاقه مند شدند و مجوزهای لازم برای تهیه یک مستند را گرفتند. این مستند در سال ۱۹۷۶ پخش شد و مورد انتقادهای گسترده ای قرار گرفت. این دو زن بخاطر تکنیک سینمای مستقیم مجبور شدند داستان های خود را تعریف کنند.

پیامدها

"بیگ ادی" در سال ۱۹۷۷ فوت کرد و "لیتل ادی" در سال ۱۹۷۹ خانه را ۲۲۰۰۰۰دلار (۷۷۵۰۰۰دلار امروزی) به سالی کویین و شوهرش بن بردلی، ویراستار باسابقه واشنگتن پست، فروخت. [4] آن ها قول دادند این سازه فرسوده را بازسازی کنند (در قرارداد فروش، ویرانی خانه منع شده بود). این زوج خانه و زمین هایش را بازسازی کردند و "لیتل ادی" در سال ۲۰۰۲، در ۸۴سالگی در فلوریدا فوت کرد.

جری تور، کارگر نوجوانی بود که در مستند نشان داده می شد. تا سال ها بعد، فیلمسازان به دنبالش بودند تا اینکه در سال ۲۰۰۵ اتفاقی پیدا شد. معلوم شد در نیویورک سیتی راننده تاکسی شده است. [5] جیسون هی و استیو پلیزا در سال ۲۰۱۱ مستندی با نام رب النوع مرمرین گری گاردنز ساختند و نشان دادند که جری در لیگ دانشجویان هنر نیویورک، به مجسمه سازی مشغول است.[6]

لوئیس رایت نزدیک ۳۰ سال از اوایل دهه ۱۹۸۰ تا دسامبر ۲۰۱۸ مجری یک برنامه تلویزیونی در ایست همپتون بود. او کتابی نوشت و به تجربیاتش در آن خانه و تعاملاتش با بیل ها پرداخت. [7]

کویین و بردلی ۳۵ سال در گری گاردنز زندگی کردند تا اینکه بردلی در سال ۲۰۱۴ فوت کرد و تنهایی در آن خانه برای کویین «زیادی غم انگیز» بود. تا چند سال، آنجا را اجاره می دادند تا اینکه نهایتا در سال ۲۰۱۷ به فروش رفت. پیش از این، کویین مجبور شد اثاثیه متعلق به بیل ها را به دلیل نبود جا بفروشد. لیز لنگ طراح مد است و در حال حاضر مالک گری گاردنز می باشد. او کاملاً خانه و باغ های اطرافش را بازسازی کرده است. [8]

منابع
  1. "GREY GARDENS (A)". Mainline Pictures. British Board of Film Classification. January 29, 1980. Retrieved October 15, 2013.
  2. «۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینمای آمریکا؛ نظرخواهی بی‌بی‌سی از منتقدان فیلم». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۵.
  3. A Return to Grey Gardens, archived from the original on April 22, 2009, retrieved October 13, 2013
  4. Acocella, Joan (December 15, 2014). "Let it Go". The New Yorker.
  5. Green, Adam (March 6, 2006). "The Marble Faun". The New Yorker.
  6. Smith, Melissa (June 12, 2012). "A beautiful youth, dark days, and redemption for the gardener of 'Grey Gardens'". Politico. Retrieved July 31, 2016.
  7. Wright, Lois (2007). My Life at Grey Gardens: 13 Months and Beyond, a True and Factual Book. ISBN 978-0977746217.
  8. Dangremond, Sam (December 20, 2017). "Grey Gardens Sells for $15.5 Million". Town & Country. Retrieved January 12, 2020.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.