گزدراز

جمعیت

این روستا در دهستان چغاپور قرار داشته و بر اساس سرشماری آمار رسمی (سال ۹۰) جمعیت این روستا ۱۲۲نفر (۳۲خانوار) می‌باشد[2] و سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۱۴۲نفر (۳۴خانوار) بوده‌است.[3]

مشخصات

گزدراز در قدیم دارای وسعت بسیار زیاد و تاریخچه بسیار دور و درازی است و این روستا به علت سیل سال ۶۵ که ویران شد و بیشتر ساکنان این روستا به شهرهای همچون خورموج، کاکی، گناوه و علل خصوص به چغادک مهاجرت کردند. این روستا دارای چند مکان زیارتی از جمله مرقد سید عباس و شاه عبدالله است که در مورد پیشینه آنها تحقیق جامع صورت نگرفته است؛ و طبق گفته بزرگان روستا و آنچه که مشهور است؛ شاعر دوبیتی سرای بزرگ و پر آوازه جنوب ایران، فایز دشتی برای مدتی را در این روستا می‌زیسته است، که از خانه خشتی او خرابه‌هایی و درخت کناری که بدست خودش کاشته شده بود، همچون گذشته پابرجا مانده می‌توان یاد کرد.

کشت کُنار پیوندی و درختان اصلاح شده نخیلات و کشت آزمایشی درخت پسته از ثمرات جدید کشاورزی روستا است.

منابع
  1. : کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران :
  2. «نتایج سرشماری – جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار.
  3. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
  • تاریخ تحولات سیاسی - اجتماعی دشتی، حبیب‌الله سعیدی نیا، نشر موعود اسلام، بوشهر (۱۳۸۳)، ص ۳۸۶-۳۸۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.