یوهان پاخلبل
یوهان پاخلبل[م‌ف 1] (به آلمانی: Johann Pachelbel) (تلفظ آلمانی: [ˈjo:han paˈxɛlbɛl]) (غسل تعمید داده‌شده در ۱ سپتامبر ۱۶۵۳ در نورنبرگ – دفن‌شده در ۹ مارس ۱۷۰۶ در نورنبرگ) موسیقی‌دان، ارگ‌نواز و معلم آلمانی سبک باروک بودکه مکتب موسیقی اُرگ جنوب آلمان را به دوران اوج خود رساند. از پاخلبل قطعات متعدد موسیقی مذهبی و سکولار به‌جا مانده‌است.
| یوهان پاخلبل | |
|---|---|
| زادهٔ | قبل از ۱ سپتامبر ۱۶۵۳ (تعمید) نورنبرگ |
| درگذشت | قبل از ۹ مارس ۱۷۰۶ (خاکسپاری) (۵۲ سال) نورنبرگ |
| فرزندان | ۶ پسر, ۲ دختر |
| امضاء | |
 | |
امضای پاخلبل، برگرفته از نامه‌ای که در سال ۱۶۹۵ به مقامات شهر گوتا نوشته بوده‌است.
موسیقی پاخلبل در زمان حیاتش بسیار محبوب بود. او شاگردان متعددی تربیت کرد و سرمشق بسیاری از موسیقی‌دان جنوب و مرکز آلمان شد. امروزه پاخلبل را با دو قطعهٔ معروفش، کانن در ر و شاکن در فا مینور می‌شناسند.[م‌ل 1]
پاخلبل شاگرد هاینریش شوِمر بود. هردو از استادان موسیقی سبک آوازیِ کُنسِرتاتو بودند.
جستارهای وابسته
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یوهان پاخلبل موجود است. |
- منابع فارسی
- نام او را «پاچلبل» نیز تلفظ می‌کنند و در منابع فارسی «پاشلبل» هم به کار می‌رود، اما «پاخلبل» به زبان مبدأ نزدیک‌تر است.
- منابع لاتین
- "Pachelbel, Johann" The Concise Oxford Dictionary of Music, Ed. Michael Kennedy, (Oxford University Press, 1996) Oxford Reference Online, (accessed March 21, 2007) (subscription access)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.