ابراهیم ناعم

ابراهیم ناعم (زاده ۱ مهر ۱۳۰۰ رشت -درگذشت ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ تهران) شاعر قصیده‌سرای معاصر ادبیات فارسی بود.[1] او مدیر انجمن ادبی حکیم ناصرخسرو بود و در کرج زندگی می‌کرد.[2]

ابراهیم ناعم
ابراهیم ناعم
نام اصلی
ابراهیم ناعم
زاده۱ مهر ۱۳۰۰
رشت، گیلان
محل زندگیتهران، کرج
درگذشته۱۵ فروردین ۱۳۹۶
عارضه قلبی
آرامگاهقطعه هنرمندان بهشت زهرا
پیشهحقوق‌دان
زمینه کاریشاعر
ملیتایرانی
دیوان اشعاراهورانامه، مرد دریا، الا ای خواب‌ها
همسر(ها)فاطمه فضل سمیعی
فرزند(ان)هایده،عبدالرضا، سیمین، فرهاد(عبدالحمید)،نسرین، فرشید، شیرین
پدر و مادرمرشد احمد گیلانی صوفی صافی، رقیه پاپیر منهویی


وی در ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ در بیمارستان مهر تهران به دلیل عارضه قلبی درگذشت.[3]

زندگی

تولد، کودکی و نوجوانی

ناعم در ۱ مهر ۱۳۰۰ در رشت زاده شد.او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت و تهران به پایان رسانید و سپس در آموزشگاه تخصصی قضایی دانش‌آموخته شد. او بعداً کارمند اداره کل ثبت اسناد شد.[4] او سال‌ها بعد از این سازمان بازنشسته گردید.[5]

شعر
در کنار حسین پرنیا
در کنار سید عباس سجادی

از آن‌جا که پدر وی معروف به مرشد احمد گیلانی صوفی صافی بود و صافی تخلص می‌کرد، به او ابراهیم صافی نیز گفته‌اند.[4] ناعم شاعری عارف پیشه و خلوت‌گزین بود و سعی می‌کرد از هیاهوهای سیاسی و اجتماعی دوری گزیند.[6]

ناعم در جوانی در منطقهٔ شمیران تهران زندگی می‌کرد و از نزدیکان نیما یوشیج بود. یوشیج در خاطرات خود از وی به این شکل یاد کرده‌است: «ناعم اشعار وصف الحالی را بسیار پرمغز و با حرارت می‌سراید و اشعار او آینهٔ زمان هستند.»[7] در جای دیگری می‌نویسد: «دیشب منزل ناعم بودم. از روی عکس‌های دیوار که گورکی و علی و اشخاص مختلف را به دیوارها چسبانیده بود، فهمیدم که حواس جمع ندارد و در این دنیا سرگردان است».[8]

به نوشته شاپور جورکش در کارنامه، نیما یوشیج با او «نزدیکی روحی» داشت[9] و به نوشته پوریا سوری در فرهیختگان به وی «تا پایان عمر خود اطمینان داشت».[10] یوشیج در در دورانی که به دلیل سرودن شعر نو مورد هجمه شاعران سنتی قرار گرفته‌بود، گفته‌بود «اگر بدانم این جوانمرد گیلانی ساده و بدون تشریفات (ابراهیم ناعم) با من است به این اندازه سرگردان نیستم». ناعم در خصوص شعر نوی نیما گفته‌بود: «او [نیما] این‌طور از خود دفاع می‌کرد که غرض از شعر نو اصلاً کوتاه و بلند کردن مصراع نیست… اعتقاد اساسی من به شعر پدیدآوردن آن دید تازه‌ای در ادبیات است که بایستی قبل از ایجاد آثار شعری رعایت شود و هر کس این هدف را به هر شکل وجهه خود سازد، شعر نو به وجود آورده است ولو این که شعر خود را در بحور و اوزان عروضی سروده باشد و در غیر این صورت کاری عبث انجام داده است».[11] پس از درگذشت یوشیج، ناعم در سوگ او شعر سرود.[12]

وی در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ مقاله‌هایی در نشریات ادبی منتشر کرد.[13] ناعم بین سال‌های ۱۳۵۷–۱۳۲۰ صاحب امتیاز نشریه فردای ما بود.[14]

ناعم در میان شاعران قدیمی به ناصرخسرو و سبک وی علاقه‌مند بوده و بیشتر قصیده سروده‌است.[15] او اشعاری در قالب رباعی نیز دارد.[16]

در مهر ۱۳۹۰ مجموعه شعری به نام «اهورانامه: سروده‌های توحیدی» از وی به چاپ رسید.[17]

همچنین او تنها شاعری در صده اخیر بود که منتصب به لقب حکیم شد. به قول خود این شاعر:

«در امر شعر منصب حکمت گرفته ام......خود چامه گوی عرصه ی پیکارها شدم»

وی سروده‌هایی در مورد خواب‌هایش دارد و منظومهٔ «الا ای خواب‌ها» با بیش از ۱۱۵ بیت یکی از آن‌هاست.[4]

ناعم یکی از کسانی است که سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در پروژه «مجموعه مصاحبه با ادیبان، شاعران و داستان‌سرایان» با او مصاحبه کرده‌است.[18]

پانویس
  1. برقعی.
  2. ۱۳۸۷، ماهنامه حافظ.
  3. «ابراهیم ناعم درگذشت». ایبنا. ۱۵ فروردین ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۷.
  4. آفتاب.
  5. برقعی.
  6. برقعی.
  7. یوشیج.
  8. عصاره، «سرچشمه‌های تفکر خلق شعر نیمایی در ساخت‌های بلاغی قرآن».
  9. جورکش.
  10. سوری.
  11. جورکش.
  12. حسن‌لی.
  13. نورمگز.
  14. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۵.
  15. برقعی.
  16. برقعی.
  17. ۱۳۹۱، ماهنامه حافظ.
  18. صدا، جُنگ خبری تاریخ شفاهی.

منابع

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ابراهیم ناعم در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ابراهیم ناعم موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.