اذیت و آزار سیاه‌پوستان در آلمان نازی

با این که سیاه‌پوستان در آلمان نازی مانند یهودیان، کولی‌ها یا اسلاوها دچار کشتار جمعی نظیر هولوکاست نشدند، همچنان از سوی ناسیونال سوسیالیست‌ها همچون رومانی‌ها و کولی‌ها نژاد پست‌تر تلقی می شدندو در کنار کولی‌ها، مشمول قوانین نورنبرگ می‌شدند.[1]

رفتار با سیاهان در آلمان نازی عموماً بی‌تفاوت بود. دلیل اصلی این مسئله، سیاست نژادی سیال و غیر رو راست نازیها بود که تحت تأثیر سیاستهای روزمره، منجر به سیاستهای پیچیده و گاهی متناقض می‌شد. برنامه نژادی نازی سیاهان را پایین‌تر از نژاد آریایی می‌دانست، ولی آنها به دلیل شمار کم شان هنگام پیاده شدن اقدامات حکومتی و اعمال سیاست اغلب نادیده گرفته می‌شدند. نتیجتاً با سیاهان عموماً نسبت به کولیها یا یهودیان بهتر رفتار می‌شد و اغلب می‌توانستند زندگی عادی داشته باشند کار کنند و به مدرسه بروند. از سوی دیگر با وجود غیاب یک سیاست رسمی دولتی سیستماتیک موارد زیادی از تبعیض، جرم و قتل سیاهان در سطح محلی تحت تأثیر درک نژادی نازیها که بین مردم پخش شده بود و بی اعتنایی عمومی نسبت به آنها در کل جهان غرب وجود داشت.[2]

سربازان لژیون آزاد عرب

منابع
  1. زین، دیمین (۲۰۱۹-۰۷-۲۶). «مصائب سیاهان در آلمان نازی». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۲۶.
  2. Lusane, Clarence (2003). Hitler's Black Victims: The Historical Experiences of European Blacks, Africans and African Americans During the Nazi Era. New York: Routledge. ISBN 0-415-93295-5.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.