برنار اینو

برنار اینو (فرانسوی: Bernard Hinault‎؛ زادهٔ ۱۴ نوامبر ۱۹۵۴) یک دوچرخه‌سوار بازنشستهٔ اهل فرانسه است که پنج بار برندهٔ تور دو فرانس شده‌است.

برنار اینو

مشخصات فردی
نام کامل	Bernard Hinault
زاده	۱۴ نوامبر ۱۹۵۴ ‏(۶۶ سال) Yffiniac، برتانی، فرانسه،
قد	۱٫۷۴ متر (۵ فوت ۸ ^۱⁄۲ اینچ)
وزن	۶۲ کیلوگرم (۱۳۷ پوند؛ ۹٫۸ سنگ)
اطلاعات تیم
تیم فعلی	بازنشسته
نوع مسابقات	جاده
نقش	رکابزن
نوع راندن	همه‌فن‌حریف
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۷۵–۱۹۷۷	Gitane-Campagnolo
۱۹۷۸–۱۹۸۳	Renault-Elf-Gitane
۱۹۸۴–۱۹۸۶	La Vie Claire
قهرمانی‌های مهم
گرند تورها تور دو فرانس رده‌بندی اصلی (۱۹۷۸، ۱۹۷۹، ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۵) رده‌بندی امتیازی (۱۹۷۹) رده‌بندی کوهستان (۱۹۸۶) جایزه جنگندگی (1981، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶) رده‌بندی ترکیبی (1981، ۱۹۸۲) ۲۸ مرحله (۱۹۷۸–۱۹۸۶) جیرو دیتالیا رده‌بندی اصلی (۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۵) ۶ مرحله (۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۵) ووئلتا اسپانیا رده‌بندی اصلی (۱۹۷۸، ۱۹۸۳) ۷ مرحله (۱۹۷۸، ۱۹۸۳) مسابقات مرحله‌ای کریتریوم دوفینه (۱۹۷۷، ۱۹۷۹، ۱۹۸۱) روماندی (۱۹۸۰) مسابقات دوچرخه‌سواری کلاسیک مسابقات قهرمانی جاده جهان (۱۹۸۰) مسابقات قهرمانی جاده کشور (۱۹۷۸) لیژ–باستون–لیژ (۱۹۷۷، ۱۹۸۰) لمباردی (۱۹۷۹، ۱۹۸۴) پاریس–روبه (۱۹۸۱) لافلش والونی (۱۹۷۹، ۱۹۸۳) خنت–ویووخم (۱۹۷۷) مسابقه طلایی آمستل (۱۹۸۱) Grand Prix des Nations (۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۷۹، ۱۹۸۲، ۱۹۸۴)
مدال‌ها به نمایندگی از  فرانسه دوچرخه‌سواری جاده مسابقات قهرمانی جهان سالانش ۱۹۸۰ جاده پراگ ۱۹۸۱ جاده

او یکی از شش دوچرخه‌سواری است که برندهٔ هر سه گرندتور شده‌است و به همراه آلبرتو کونتادور تنها دوچرخه‌سواری است که در هر گرندتور، بیش از یک بار قهرمان شده‌است. او پنج بار برندهٔ تور دو فرانس و دو بار در آن دوم شد. هم‌چنین در ۲۸ مرحله به پیروزی رسید که ۱۳ مرحلهٔ آن، تایم تریل انفرادی بود. اکنون اینو آخرین فرانسوی برندهٔ تور دو فرانس است.

فعالیت حرفه‌ای

۱۹۷۵–۱۹۷۷: ژیتان

اینو دوچرخه‌سواری حرفه‌ای را در سال ۱۹۷۴ آغاز کرد و پس از انتصاب سیریل گیمار (دوست اینو) به مقام مدیر ورزشی تیم ژیتان، به آن تیم پیوست. در سال ۱۹۷۷ در مسابقهٔ کریتریوم دوفینه شرکت کرد و استعداد خود را با غلبه بر بسیاری از مدعیان تور نشان داد.

۱۹۷۸–۱۹۸۳: رنو

در سال ۱۹۷۸، برندهٔ ووئلتا و مسابقات ملی فرانسه شد. هم‌چنین در ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ برندهٔ تور دو فرانس شد. در آغاز فصل ۱۹۸۰، هدف اینو و گیمار برنده شدن در هر سه مسابقهٔ مهم (شامل تور، جیرو و قهرمانی جاده جهان) بود. اینو در جیرو به پیروزی رسید.[1] به دلیل مصدومیت زانو از تور انصراف داد؛ ولی در مسابقات قهرمانی جاده جهان قهرمان شد. در سال‌های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ دوباره در تور برنده شد؛ ولی تور ۱۹۸۳ را به دلیل مشکل زانو از دست داد. در آن مسابقه، هم‌تیمی او، لوران فینیون به قهرمانی رسید.

۱۹۸۴–۱۹۸۶: لا وی کلر

در تور ۱۹۸۴ اینو با فاصلهٔ بیش از ۱۰ دقیقه نسبت به فینیون دوم شد. اینو به دلیل اختلاف نظر، از گیمار جدا شد و زیر نظر پل کوچلی، مربی سوئیسی، در تیم لا وی کلر قرار گرفت. اینو به کمک کوچلی به قهرمانی تور ۱۹۸۵ رسید. در آن مسابقات، گرگ لوموند که رکابزن خادم بود، توسط تیم تحت فشار بود که به جای تلاش برای پیروزی خود، به قهرمانی اینو کمک کند. در تور ۱۹۸۶، اینو ظاهراً برای پیروزی لوموند تلاش کرد. او به صورت تهاجمی رقابت می‌کرد و ادعا کرد که هدفش تضعیف روحیهٔ رقیبان است. در آلپ دوئز، اینو فرار زودهنگامی را آغاز کرد و فاصلهٔ زیادی ایجاد کرد. لوموند در سرپایینی او را تعقیب کرد و پیراهن طلایی را از هم‌تیمی خود گرفت.

بازنشستگی

پس از بازنشستگی در ۱۹۸۶، اینو به کشاورزی در برتانی بازگشت و در سازماندهی تور دو فرانس فعالیت کرد. او در پایان مراحل به برندگان مرحله و دارندگان پیراهن خوشامد می‌گفت. در سال ۲۰۰۸ او به دوچرخه‌سواری بازگشت. در ژوئیهٔ ۲۰۱۴ اعلام شد که اینو و لوموند در فیلم مستندی به کارگردانی جان دوور حضور خواهند داشت. این فیلم برای نخستین بار در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۴ از ای‌اس‌پی‌ان پخش شد.[2]

دستاوردها

نتایج در رده‌بندی اصلی گرندتورها

منبع:[3]

گرند تور	۱۹۷۸	۱۹۷۹	۱۹۸۰	۱۹۸۱	۱۹۸۲	۱۹۸۳	۱۹۸۴	۱۹۸۵	۱۹۸۶
ووئلتا اسپانیا	۱	—	—	—	—	۱	—	—	—
جیرو دیتالیا	—	—	۱	—	۱	—	—	۱	—
تور دو فرانس	۱	۱	ناتمام	۱	۱	—	۲	۱	۲

راهنما

—	حضور نداشت
ناتمام	به پایان نرساند

منابع

1. Fotheringham, William (25 May 2015). "Bernard Hinault and the Fall and Rise of French Cycling by William Fotheringham". cyclingnews.com. Retrieved 26 May 2015.
2. "Slaying the Badger". ESPN. Retrieved 20 July 2014.
3. "Palmarès de Bernard Hinault (Fra)". Memoire du cyclisme (به French). Retrieved 10 July 2015. Unknown parameter |trans_title= ignored (help)

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ برنار اینو موجود است.