شارلی گاول

شارلی گاول (تلفظ می‌شود [ˈʧa:lɪ ɡaʊ̯l]؛ ۸ دسامبر ۱۹۳۲ – ۶ دسامبر ۲۰۰۵، لوکزامبورگ[2]) رکابزن حرفه‌ای اهل لوکزامبورگ بود که در رشتهٔ دوچرخه‌سواری جاده فعالیت می‌کرد. او توانست دو بار در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۹ برندهٔ جیرو دیتالیا و یک بار در سال ۱۹۵۸ برندهٔ تور دو فرانس شود. همچنین در سال ۱۹۵۴ مدال برنز مسابقات قهرمانی جاده جهان را به دست آورد. او توانایی بالایی در رکابزنی در آب‌وهوای سرد و مرطوب داشت. در اواخر زندگی منزوی شد[3] و بخش زیادی از حافظهٔ خود را از دست داد.

شارلی گاول
گاول در سال ۱۹۵۹
مشخصات فردی
نام کاملCharly Gaul
نام مستعارL'Ange de Montagne (فرشتهٔ کوهستان‌ها)، L'Archange de Montagne (فرشتهٔ مقرب کوه‌ها)، Rimbaud du Tour (رمبوی تور)، Chéri-pipi[1]
زاده۸ دسامبر ۱۹۳۲
، لوکزامبورگ
درگذشت۶ دسامبر ۲۰۰۵ (۷۲ سال)
لوکزامبورگ، لوکزامبورگ
قد۱٫۷۳ متر (۵ فوت ۸ اینچ)
وزن۶۴ کیلوگرم (۱۴۱ پوند)
اطلاعات تیم
نوع مسابقاتجاده، سیکلوکراس
نقشرکابزن
نوع راندنسربالایی‌رو
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۵۳–۱۹۵۴ترو–هاچینسون
۱۹۵۵مانات–دبون
۱۹۵۶–۱۹۵۸فائما–گوئرا
۱۹۵۹–۱۹۶۰ای‌ام‌آی–گوئرا
۱۹۶۱–۱۹۶۳گاتزولا
۱۹۶۳پژو–بی‌پی
۱۹۶۴انفرادی
۱۹۶۵لامو–لیبرتاس
قهرمانی‌های مهم
گرند تورها
تور دو فرانس
رده‌بندی اصلی (۱۹۵۸)
رده‌بندی کوهستان (۱۹۵۵، ۱۹۵۶)
۱۰ مرحله انفرادی (۱۹۵۳–۱۹۶۳)
جیرو دیتالیا
رده‌بندی اصلی (۱۹۵۶، ۱۹۵۹)
رده‌بندی کوهستان (۱۹۵۶، ۱۹۵۹)
۱۱ مرحله انفرادی (۱۹۵۶–۱۹۶۲)

آغاز زندگی

گاول پیش از حرفه‌ای شدن در یک کشتارگاه در بتمبورگ به عنوان سلاخ کار می‌کرد و از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۳ بیش از ۶۰ مسابقهٔ آماتور را با پیروزی پشت سر گذاشت.[4] از جمله در ۱۷ سالگی در یک مرحلهٔ کوهستانی در سربالایی گروسگلوکنر در تور اتریش پیروز شد که نخستین پیروزی او بیرون از لوکزامبورگ بود.[5] او در مهٔ ۱۹۵۳ در ۲۰ سالگی حرفه‌ای شد[6] و نخستین مسابقه‌اش کریتریوم پولی‌مولتی‌پلیه بود که آن را با رتبهٔ هشتم به پایان رساند.[5] نخستین پیروزی حرفه‌ای گاول در همان سال در مسابقات قهرمانی سیکلوکراس کشور لوکزامبورگ به دست آمد.[2] همچنین در کریتریوم دوفینه لیبره بر سکوی دوم ایستاد. در سال بعد، نایب قهرمان مسابقه قهرمانی جاده لوکزامبورگ شد، در یک مرحله از دوفینه لیبره به پیروزی رسید و مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان را به گردن آویخت.

تور دو فرانس

سال‌های آغازین

نخستین حضور گاول در تور دو فرانس به سال ۱۹۵۳ بازمی‌گردد که در مرحلهٔ ششم از مسابقه کناره‌گیری کرد.[4] تور سال بعد را نیز آغاز کرد؛ ولی نتوانست آن را به پایان برساند. در تور ۱۹۵۵ زمان زیادی را در مراحل مسطح آغازین از دست داد؛[4] ولی در آلپ تلاش برای بازگشت را آغاز کرد. نخست در مرحلهٔ هشتم که به بریانسون ختم می‌شد، حمله کرد و در گردنهٔ گالیبیه برتری حدود ۱۵ دقیقه‌ای داشت. در پایان مرحله توانست از رتبهٔ ۳۷ به رتبهٔ سوم رده‌بندی اصلی برسد. در مرحلهٔ بعد نیز در آستانهٔ پیروزی بود؛ ولی به دلیل بارندگی در سراشیبی زمین‌خورد. در پیرنه دوباره حمله کرد و جلوتر از لویزون بوبه (برندهٔ نهایی تور) برندهٔ مرحلهٔ ۱۷ شد. در پایان تور در پاریس بر سکوی سوم ایستاد و برندهٔ رده‌بندی کوهستان شد.

پس از پیروزی سخت گاول در جیرو دیتالیای ۱۹۵۶،[7] در شش روز نخست تور دو فرانس حدود نیم ساعت عقب افتاد؛ ولی اطمینان داشت که می‌تواند فاصله را در بخش‌های کوهستانی کاهش دهد. دوباره برندهٔ رده‌بندی کوهستان شد و در دو مرحله به پیروزی رسید. گاول در تور ۱۹۵۷ نیز شرکت کرد؛ ولی پس از دو مرحله انصراف داد.

قهرمانی در تور (۱۹۵۸)

گاول در سال ۱۹۵۸ به تور بازگشت. او که در جیروی آن سال سوم شده‌بود، مسابقه را پرقدرت آغاز کرد و تا پایان تور، برندهٔ چهار مرحله از جمله سه تایم تریل شد. در مرحلهٔ ۲۱ که آخرین مرحلهٔ کوهستانی در آلپ بود، گاول حمله کرد و بسیاری از رکابزنان پیشتاز را پشت سر گذاشت و در حالی که سایر رکابزنان گمان می‌کردند، گاول تنها به دنبال پیروزی در سربالایی است، حدود ۱۵ دقیقه زودتر از رهبران مسابقه از خط پایان گذشت و به رتبهٔ سوم رده‌بندی اصلی صعود کرد. سپس در تایم تریل مرحلهٔ ۲۳ توانست ۶۷ ثانیهٔ باقیمانده را جبران کند و رهبری مسابقه را در روز ماقبل آخر به دست آورد.

سال‌های پایانی

گاول در تور ۱۹۵۹ دوازدهم شد. او زمان زیادی را در گرمای پیرنه از دست داد؛ ولی در مرحله‌ای که در گرنوبل به پایان می‌رسید، پیروز شد. او در تور ۱۹۶۰ شرکت نکرد؛ ولی در سال ۱۹۶۱ سوم شد و برندهٔ مرحلهٔ نهم شد. گاول در یک سراشیبی در آلپ زمین‌خورد و شانه و زانویش آسیب دید. در تور ۱۹۶۲ نهم شد و هیچ پیروزی به دست نیاورد. آخرین حضور گاول در تور در سال ۱۹۶۳ بود که نتوانست آن را به پایان برساند.

جیرو دیتالیا

گاول در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۹ برندهٔ جیرو دیتالیا شد. پیروزی او در جیروی ۱۹۵۶ پس از فرار از گروه اصلی در کوه بوندونه به دست آمد.[8] در هوای برفی ۸۸ کیلومتر پایانی را به تنهایی رکاب زد. هوا به اندازه‌ای سرد بود که در میانهٔ مسیر توقف کرد تا در کافه‌ای قهوهٔ داغ بنوشد. لئارکو گوئرا که مربی تیم بود، به او کمک کرد که بدن خود را گرم کند و مسابقه را ادامه دهد. گاول توانست ۱۲ دقیقه زودتر از فیورنتسو مانی (که دوم شد) از خط پایان بگذرد.[9] همچنین در مرحله‌ای که در کورمایر خاتمه می‌یافت، در دو سربالایی پایانی ۱۰ دقیقه برتری نسبت به ژاک آنکتیل کسب کرد.

گاول در یکی از مراحل جیروی ۱۹۵۷ در مسیر تریسته به دلیل آنچه روزنامه‌های فرانسوی «نیازی طبیعی» توصیف کردند، متوقف شد. رقیبان او، گاستونه ننچینی و بوبه فرار کردند. گاول به دلیل لقب آقای پی‌پی که به او داده شده‌بود، عصبی بود و بوبه را تهدید به انتقام کرد.[10] (او توانست در تور سال بعد، در همان مرحله‌ای که پیروزی مقتدرانه‌ای به دست آورد، تلافی کند) بوبه در جیروی ۱۹۶۱ سوم شد و در یک مرحله به پیروزی رسید. در سال ۱۹۶۱ نیز در رتبهٔ چهارم قرار گرفت.

دوران بازنشستگی

عمر مؤثر دوچرخه‌سواری گاول پس از تور دو فرانس ۱۹۶۲ به پایان رسید. او در یک مسابقهٔ پیست در سال ۱۹۶۵ خداحافظی کرد. سوت‌های تماشاگران در آخرین مسابقهٔ جادهٔ خانگی او که برای تیمی ضعیف رکاب می‌زد ضربه‌ای به گاول زد که هیچ‌گاه بهبود نیافت.

زندگی در انزوا

گاول به یک کلبهٔ جنگلی کوچک در آردنس نقل مکان کرد. او همیشه یک نوع لباس می‌پوشید و با سگ خود به پیاده‌روی می‌رفت. تنها گشت‌وگذار او به خرید مایحتاج روزانه خلاصه می‌شد و مغازه‌دارانی که او را می‌دیدند، از مردی بیمار و افسرده سخن می‌گفتند که پس از جدایی همسر دومش، بهبود نیافته‌بود.

انزوای گاول تا سال ۱۹۸۳ ادامه یافت. در آن سال که جشن بیست‌وپنجمین سال پیروزی او در تور دو فرانس بود، با همسر سومش آشنا شد و با او به خانه‌ای در حومهٔ شهر لوکزامبورگ رفت. او در مصاحبه‌ای با یک ایستگاه رادیو و تلویزیون گفت که به خوشحالی یک پسر بچه است.

تأیید عمومی

بزرگ‌دوک‌نشین لوکزامبورگ گذشتهٔ گاول را تأیید کرد و به او شغل بایگانی در وزارت ورزش را پیشنهاد داد. برگزار کنندگان تور دو فرانس در سال ۱۹۸۹ او را به عنوان مهمان افتتاحیه در لوکزامبورگ دعوت کردند. گاول نخستین بار به همراه دخترش فابین در انظار عمومی حضور یافت. پس از آن دوباره دوچرخه‌سواری و به‌ویژه مارکو پانتانی که بهترین سربالایی‌رو آن دوران بود را دنبال می‌کرد. گاول مهمان بسیاری از مسابقات از جمله مراحلی از تور دو فرانس بود. او در آنجا به پرسش‌های گزارشگر تور پاسخ می‌داد.

مرگ

گاول دو روز پیش از زادروز ۷۳ سالگی خود به دلیل عفونت ریه درگذشت. در تابستان هر سال یک مسابقهٔ سیکلوکراس در لوکزامبورگ به یاد گاول برگزار می‌شود که گاهی همسر و دخترش در آن حضور می‌یابند.

نتایج در گرند تورها
۱۹۵۳ ۱۹۵۴ ۱۹۵۵ ۱۹۵۶ ۱۹۵۷ ۱۹۵۸ ۱۹۵۹ ۱۹۶۰ ۱۹۶۱ ۱۹۶۲ ۱۹۶۳
جیرو دیتالیا نرفت نرفت نرفت ۱ ۴ ۳ ۱ ۳ ۴ ناتمام نرفت
پیروزی در مراحل — — — ۳ ۲ ۱ ۳ ۱ ۱ ۰ —
رده‌بندی کوهستان — — — ۱ ۲ ۳ ۱ ۵ ۷ بی‌رتبه —
رده‌بندی امتیازی ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود ناموجود
تور دو فرانس ناتمام-۶ ناتمام-۱۲ ۳ ۱۳ ناتمام-۲ ۱ ۱۲ نرفت ۳ ۹ ناتمام-۱۶
پیروزی در مراحل ۰ ۰ ۲ ۲ ۰ ۴ ۱ — ۱ ۰ ۰
رده‌بندی کوهستان بی‌رتبه بی‌رتبه ۱ ۱ بی‌رتبه ۲ ۲ — ۲ ۴ ۰
رده‌بندی امتیازی بی‌رتبه بی‌رتبه بی‌رتبه بی‌رتبه بی‌رتبه ۲۴ ۴ — ۱۱ بی‌رتبه بی‌رتبه
تور دوچرخه‌سواری ووئلتا اسپانیا نرفت نرفت نرفت نرفت نرفت نرفت نرفت ناتمام نرفت نرفت نرفت
پیروزی در مراحل — — — — — — — ۰ — — —
رده‌بندی کوهستان — — — — — — — بی‌رتبه — — —
رده‌بندی امتیازی — — — — — — — بی‌رتبه — — —
راهنما
۱برنده
۲–۳سه نفر اول
۴–۱۰ده نفر اول
۱۱–گذر از خط پایان
نرفتدر مسابقه شرکت نکرد
ناتمام-xبه پایان نرساند (انصراف در مرحله x)
DNS-xآغاز نکرد (عدم شرکت در مرحله x)
اخراجاخراج شد
ناموجودمسابقه/رده‌بندی انجام نشد
بی‌رتبهدر رده‌بندی گنجانده نشد

منابع
  1. Vergne, Laurent (22 July 2015). "Cannibale, Chéri-pipi, Wookie, Andy torticolis… le Top 20 des surnoms mythiques du cyclisme" [Cannibal, Chéri-pipi, Wookie, Andy Torticollis... the Top 20 mythical nicknames of cycling]. Eurosport (به French). Retrieved 11 April 2016.
  2. Velo-club, 4335, Charly Gaul, Posté le Mercredi 06 février 2002 بایگانی‌شده در دسامبر ۵, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
  3. L'Equipe, 06/12/2005 Cyclisme – Disparition – Décès de Charly Gaul
  4. VeloNews, Charly Gaul dies at 72 By John Wilcockson Posted Dec. 6, بایگانی‌شده در دسامبر ۸, ۲۰۰۵ توسط Wayback Machine
  5. Koبی‌رتبهad, Gabor and Melanie (eds), Bikelore (2000), On The Wheel Publications (USA), ISBN 1-892495-32-5, p70
  6. Memoire du Cyclisme, Charly Gaul, Palmares بایگانی‌شده در ژانویه ۲۳, ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
  7. John Wilcockson بایگانی‌شده در اوت ۴, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine. 50 years later: Remembering Charly Gaul's great ride. VeloNews
  8. Vélo, France, May 2006
  9. Sporting Cyclist, UK, 1958
  10. Procycling, UK, undated cutting.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شارلی گاول موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.