تاریخ‌نگاری
تاریخ‌نگاری (به انگلیسی: Historiography) به عنوان اصطلاحی خاص، به معنی وصف و ثبت وجوه گوناگون حیات و احوال انسان در عرصهٔ سیاست و اجتماع است.[1] بنا به تعریفی دیگر، تاریخِ تاریخ و نمود تاریخ و نشانه‌شناسی است که چگونگی به‌دست آمدن یا انتقال دانش گذشته را در نظر می‌گیرد.[2] به‌طور رسمی تاریخ‌نگاری، نگارش تاریخ، و کاربرد روش‌های تاریخی را با پروا به تألیف، منابع، تفسیر، شیوه، غرض و خواننده بررسی می‌کند. پژوهشگران، تاریخ‌نگاری را موضوعی بررسی می‌کنند، برای نمونه، تاریخ‌نگاری اسلامی، تاریخ‌نگاری یونانی و …. و نیز بر پایهٔ رویکرد و نوع، دربرگیرنده تاریخ شفاهی و تاریخ اجتماعی.
جستارهای وابسته
پانویس
- سجادی، تاریخ‌نگاری.
- "What History Is Good For" book review by David M. Kennedy in The New York Times July 16, 2009
منابع
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- سجادی، صادق (۱۳۸۵). «تاریخ‌نگاری». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۴. زیر نظر سید محمدکاظم موسوی بجنوردی.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.