جزیره اسنشن

جزیره اسنشن (به انگلیسی: Ascension Island) یا جزیره معراج( اشاره به روز کشف این جزیره در جشن معراج عیسی مسیح توسط پرتغالی ها) نام جزیره‌ای آتشفشانی است که در اقیانوس اطلس جنوبی و بین آمریکای جنوبی و آفریقا قرار دارد. این جزیره جزء سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا است و ۱۶۰۰ کیلومتر تا ساحل آفریقا و ۲۳۰۰ کیلومتر از ساحل آمریکای جنوبی فاصله دارد.[1]

مختصات: ۷°۵۶′ جنوبی ۱۴°۲۲′ غربی

جزیره اسنشن Ascension Island Ascension Island
پرچم نشان ملی
پایتخت و بزرگترین شهر	جرج‌تاون ۷°۵۶′ جنوبی ۱۴°۲۵′ غربی
زبان(های) رسمی	زبان انگلیسی
حکومت	سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا
• Queen	الیزابت دوم
• Governor	Mark Capes
• Administrator	Colin Wells
بخشی از سینت هلینا
• First inhabited	1815
• Dependency of St Helena	12 September 1922
• سینت هلینا	1 September 2009
مساحت
• کل	۸۸ کیلومترمربع (۳۴ مایل‌مربع) (219th)
• آبها (٪)	0
جمعیت
• برآورد	880 (n/a)
• تراکم	۱۰ /به ازای هر کیلومترمربع (۲۵٫۹ /مایل‌مربع) (n/a)
واحد پول	سینت هلینا (دلار آمریکا accepted) (SHP)
منطقه زمانی	یوتی‌سی+۰ (ساعت گرینویچ)
جهت رانندگی	left
پیش‌شماره تلفنی	+۲۴۷
دامنه سطح‌بالا	.ac

در طول جنگ جهانی دوم ، این جزیره، ایستگاه مهم دریایی و هوایی بود ، به ویژه پایگاه های نبرد جنگ ضد زیردریایی را در اقیانوس اطلس فراهم می کرد. [2] این جزیره توسط دریاسالار انگلیس از 22 اکتبر 1815 تا 1922 تبدیل به پادگان شده بود .

جزیره اسنشن میزبان یکی از چهار آنتن زمینی است که به کار سیستم ناوبری سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) کمک می کنند (سه آنتن دیگر در جزیره کوآجالئین ، دیگو گارسیا و کیپ کاناورال هستند ). همچنین ناسا برای ردیابی بقایای ماهواره ها ، که احتمالاً برای فضاپیماها و فضانوردان عملیاتی خطرناک هستند ، در این جزیره از تلسکوپ مستقل (MCAT) استفاده می کند.[3]

کشف جزیره

در سال ۱۵۰۱ میلادی ، ناو دریایی پرتغالی João da Nova در روز جشن عروج(که در ۲۱ مه همان سال سقوط کرد) این جزیره را مشاهده کرد و پس از آن این جزیره را Ilha da Ascensão نامید . [4]در آن زمان جزیره خشک و بایر بود. به همین دلیل جذابیت کمی برای کشتی‌های عبوری داشت و به همین دلیل این جزیره هیچوقت توسط کشور پرتغال مورد ادعای مالکیت قرار نگرفت. در این جزیره دریانوردان می توانستند پرندگان دریایی بیشمار و لاک پشت های عظیم ماده را که تخم های خود را در سواحل شنی می گذاشتند شکار کنند.

در فوریه ۱۷۰۱ ، اچ‌ام‌اس روبوک (۱۶۹۰) ، به فرماندهی ویلیام دامپیر ، در محل لنگر انداختن مشترک در خلیج کلارنس در شمال غربی جزیره غرق شد . شصت خدمه مرد به مدت دو ماه در این جزیره زنده ماندند تا اینکه نجات یافتند. آنها پس از چند روز چشمه کوچک آب شیرین را در فضای داخلی جزیره (پایین کوه)، در محلی که اکنون دره Breakneck نامیده می شود ، یافته بودند. موقعیت جزیره آن را به یک نقطه توقف مناسب برای کشتی ها و ارتباطات تبدیل کرده است. نیروی دریایی سلطنتی از این جزیره به عنوان ایستگاه تأمین نیرو برای کشتی ها ، به ویژه کشتی های اسکادران غرب آفریقا که علیه تجارت برده کار می کردند ، استفاده می‌کرد .[5] یک پادگان نیروی دریایی سلطنتی از سال ۱۸۲۳ میلادی در اسنشن مستقر شد و سرهنگ ادوارد نیکولز اولین فرمانده آن بود. [6]

گیاهشناسی

در سال ۱۸۳۶ میلادی کشتی اچ‌ام‌اس بیگل در سفر دوم خود که چارلز داروین زیست‌شناس بریتانیایی به جهت انجام تحقیقات علمی مسافر آن بود و ناخدای کشتی در آن سفر ستوان رابرت فیتزروی بود به جزیره اسنشن رفتند. چارلز داروین آن جزیره را به عنوان یک جزیره «خشک و بی درخت» توصیف کرد که در ساحل آن چیزی رشد نمی‌کند.[7]

در سال ۱۸۴۳ میلادی، جوزف دالتون هوکر، گیاه شناس و کاوشگر از این جزیره بازدید کرد. چهار سال بعد، هوکر، با تشویق بسیار داروین، به نیروی دریایی سلطنتی توصیه کرد که با کمک باغ‌های گیاه‌شناسی پادشاهی، کیو، باید یک برنامه بلند مدت برای حمل درختان به جزیره ایجاد کنند. فرضیه او به این شرح بود که درختان کاشته شده در کوه، باران بیشتری می گیرند و خاک را بهبود می بخشند و جزیره با پوشش گیاهی مناسب تبدیل می شود؛ بنابراین، از سال ۱۸۵۰ میلادی و هر ساله کشتی ها با مجموعه ای از گیاهان مختلف که از آرژانتین، اروپا و آفریقای جنوبی جمع آوری شده بودن به جزیره منتقل و کاشته می‌شدند. در اواخر دهه ۱۸۷۰ میلادی، تلاشهای هوکر نتیجه بخش بود و درختان کاج مطبق ، اکالیپتوس، بامبو و موز در بالاترین نقطه جزیره، به وفور رشد کردند و یک جنگل ابر گرمسیری تشکیل دادند.[8]

آب و هوا

داده‌های اقلیم Georgetown
ماه	ژانویه	فوریه	مارس	آوریل	مه	ژوئن	ژوئیه	اوت	سپتامبر	اکتبر	نوامبر	دسامبر	سال
میانگین بیش‌ترین °C (°F)	۳۰ (۸۶)	۳۱ (۸۸)	۳۱ (۸۸)	۳۱ (۸۸)	۳۱ (۸۸)	۳۰ (۸۶)	۲۹ (۸۴)	۲۸ (۸۲)	۲۸ (۸۲)	۲۸ (۸۲)	۲۸ (۸۲)	۲۹ (۸۴)	۲۹٫۵ (۸۵)
میانگین کم‌ترین °C (°F)	۲۳ (۷۳)	۲۳ (۷۳)	۲۴ (۷۵)	۲۴ (۷۵)	۲۴ (۷۵)	۲۳ (۷۳)	۲۲ (۷۲)	۲۲ (۷۲)	۲۲ (۷۲)	۲۲ (۷۲)	۲۲ (۷۲)	۲۲ (۷۲)	۲۲٫۸ (۷۳)
بارندگی میلی‌متر (اینچ)	۴ (۰٫۱۶)	۱۰ (۰٫۳۹)	۱۸ (۰٫۷۱)	۳۳ (۱٫۳)	۱۶ (۰٫۶۳)	۱۵ (۰٫۵۹)	۱۲ (۰٫۴۷)	۱۱ (۰٫۴۳)	۸ (۰٫۳۱)	۷ (۰٫۲۸)	۴ (۰٫۱۶)	۴ (۰٫۱۶)	۱۴۲ (۵٫۵۹)
میانگین روزهای بارانی	۲	۲	۳	۴	۳	۳	۳	۳	۲	۳	۱	۱	۳۰
درصد رطوبت	۷۰	۶۹	۶۹	۶۹	۶۸	۶۸	۶۷	۶۸	۶۹	۶۹	۶۹	۶۹	۶۸٫۷
میانگین روزانه ساعت‌های تابش آفتاب	۲۲۹٫۴	۲۲۱٫۲	۲۷۵٫۹	۲۶۷٫۰	۲۶۳٫۵	۲۶۱٫۰	۲۳۸٫۷	۲۱۷٫۰	۱۶۵٫۰	۱۶۱٫۲	۱۵۹٫۰	۱۹۸٫۴	۲٬۶۵۷٫۳
منبع: Climate and Temperature.[9]

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جزیره اسنشن موجود است.

1. "The St Helena, Ascension and Tristan da Cunha Constitution Order 2009". Archived from the original on 12 March 2010. Retrieved 26 September 2009.
2. Victory at Sea (Series title), Volume-10 "Beneath the Southern Cross" 1952 production of NBC, (Disc 2 of DVD collection reproduction ca. 2007-2008)
3. Garcia, Mark (11 August 2016). "Searching for "Space Junk" in Paradise". Archived from the original on 15 August 2016. Retrieved 14 August 2016.
4. "Ascension History". mysterra.org. Mysterra Magazine. Archived from the original on 27 October 2010. Retrieved 3 January 2011.
5. "Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha". The World Factbook. Central Intelligence Agency. Archived from the original on 28 December 2010. Retrieved 3 January 2011.
6. Admiralty, Great Britain (December 1919). "Other Senior Naval Officers or Officers in Charge at Ports Abroad". Navy List. London England: HM Stationery Office. p. 700.
7. Keynes 2001, pp. 431–432
8. "Charles Darwin's ecological experiment on Ascension isle". BBC News. 1 September 2010. Archived from the original on 1 September 2010. Retrieved 1 September 2010.
   Wilkinson, David M. (2003). "The parable of Green Mountain: Ascension Island, ecosystem construction and ecological fitting". Journal of Biogeography. 31: 1–4. doi:10.1046/j.0305-0270.2003.01010.x. S2CID 59332510.
9. "Ascension Island Climate Information". May 2012.

• ویکی‌پدیای انگلیسی