جغرافیای بحرین
بحرین ۷۰۶ کیلومتر مربع مساحت دارد که کوچک‌تر از کوچک‌ترین استان ایران است. از هفتصد کیلومتر مربع مساحت این کشور نزدیک به چهارصد کیلومترمربع آن بیابانی است. بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته‌است. بحرین شامل سه شهر یا به عبارت بهتر سه جزیره اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگ‌ترین این جزایر پایتخت آن به شمار می‌آید. در بحرین روستاهایی هم هست که در فاصله‌های نزدیک به یکدیگر قرار دارند.
به دلیل وسعت کم بحرین مسولان این کشور کوچک اقدام به پر کردن دریا و افزایش وسعت سرزمین خود کرده‌اند و با ساخت‌وسازهای هدفمند پیشرفت قابل توجهی داشته‌اند.
آب‌وهوا
بحرین دارای آب و هوای خشک است. بحرین دو فصل دارد: تابستانی بسیار گرم و زمستانی نسبتاً معتدل. در ماه‌های تابستان، از آوریل تا اکتبر، دمای بعد از ظهر به‌طور متوسط ۳۹ درجه سانتی‌گراد است و می‌تواند در ماه‌های ژوئن و ژوئیه به ۴۶ درجه سانتی‌گراد برسد. ترکیب گرمای شدید و رطوبت زیاد، این فصل را ناخوشایند می‌کند. علاوه بر این، یک باد گرم و خشک جنوب غربی، که در محل به آن «باد قوس» می‌گویند، در تابستان به‌طور دوره‌ای گرد و غبار را از منطقه بایر جنوب بحرین به سمت منامه می‌برد.
دما در ماه‌های زمستان، از نوامبر تا مارس، معتدل و دامنه تغییر آن بین ۱۰ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد است. با این حال، رطوبت در زمستان اغلب به بالای ۹۰ درصد افزایش می‌یابد. از دسامبر تا مارس، بادهای غالب از شمال غربی، معروف به باد شمال، هوای نمناک را بر روی جزایر می‌آورد. در تمامی فصول سال، دمای روزانه در مجمع‌الجزایر بحرین بسیار یکنواخت است.
بحرین بارندگی کمی دارد. میانگین بارندگی سالانه ۱۷۲ میلی‌متر است که معمولاً محدود به ماه‌های زمستان است. هیچ رودخانه یا جویبار دائمی در هیچ‌یک از جزایر بحرین وجود ندارد. باران‌های زمستانی به‌طور مختصر و رگباری می‌بارد و خشکرودهای کم‌عمقی را که در بقیه سال خشک هستند پر می‌کند و مانع رفت‌وآمد می‌شود. مقدار کمی از آب باران برای آبیاری یا آشامیدن صرفه‌جویی می‌شود. با این حال، چشمه‌های طبیعی بی‌شماری در قسمت شمالی بحرین و جزایر مجاور وجود دارد. ذخایر آب شیرین زیرزمینی نیز در زیر خلیج فارس تا سواحل عربستان سعودی گسترش می‌یابد. از زمان‌های بسیار قدیم، این چشمه‌ها مهاجرانی را به گروه جزایر بحرین جذب کرده‌است. با وجود افزایش شوری، چشمه‌ها منبع مهم آب آشامیدنی بحرین هستند. از اوایل دهه ۱۹۸۰، اما کارخانه‌های آب‌شیرین‌کن حدود ۶۰ درصد نیاز روزانه آب ساکنان این کشور را تأمین می‌کنند.