حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حقوق بشر اقتصادی‌اجتماعی، مانند حق آموزش، حق مسکن، حق استاندارد زندگی کافی، حق بر سلامتی و حق علم و فرهنگ هستند. حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در میثاق‌های بین‌المللی و منطقه‌ای حقوق بشر به رسمیت شناخته شده و تحت حفاظت قرار دارند. دولت‌های عضو الزامی قانونی برای احترام گذاشتن، حفاظت و به جا آوردن حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارند و از آنان انتظار می‌رود به منظور رعایت آنها «اقدام مترقی» انجام دهند.

اعلامیه جهانی حقوق بشر شماری از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را به رسمیت می‌شناسد، و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی منبع اصلی قانونی بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.

بسیاری از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به رسمیت شناخته شده در میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در برخی از مواد کنوانسیون های حقوق بشری مانند: پیمان‌نامه حقوق کودک - کنوانسیون امحای کلیه اشکال تبعیض علیه زنان کنوانسیون امحای کلیه اشکال تبعیض نژادی - کنوانسیون امحای کلیه اشکال تبعیض علیه اشخاص دارای ناتوانی به تفضیل توضیح داده شده است.

حق های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حق هایی هستند که دولت ها برای تحقق آنها صرفا متعهد به وسیله می باشند و نه نتیجه. عموم حق های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جزء حقوق موضوعه محسوب می شوند.[1]

جستارهای وابسته

منابع
  1. حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی - ترجمه گروه مترجمان- آسیبورن ایده و ... نشر مجد- 1391-
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.