دانش ساخت لنج
دانش ساخت لنج به دانش ساخت لنجهای ایرانی گفته میشود.این لنجها که توسط مردم جنوب ایران و ساکنان خلیجفارس برای دو کاربرد عمده مسافربری و باری ساخته میشود و در سفرهای دریایی، تجارت، ماهیگیری و غواصی مروارید استفاده میشود.لنجها به طور سنتی با استفاده از دست و چوب ساخته میشوند.اغلب کارگاههای ساخت لنجهای چوبی در استانهای هرمزگان، بوشهر، سیستانوبلوچستان و خوزستان قرار دارد.[1]
میراث فرهنگی و معنوی بشر | |
---|---|
جزئیات | |
منطقه | آسیا و اقیانوسیه |
اطلاعات یونسکو | |
کد | ۰۰۵۳۴ |
تاریخ ثبت | ۲۰۱۱ |
وضعیت | در حال نابودی |
بندر لافت، بندر گوران، بندر پُهل، بندر کنگ و جاسک در استان هرمزگان و گناوه و چابهار[2] از جایگاههای مهم ساخت لنج در ایران بهشمار میآیند.دریانوردان ایرانی این لنجها را با توجه به موقعیت خورشید، ماه و ستاره و با استفاده از فرمولی خاص برای محاسبه عرض و طول جغرافیایی و همچنین عمق آب و پیش بینیهای آب و هواشناسی میسازند.ساخت لنج دارای موسیقی و ریتمهای خاص خود است که این سرودها توسط کارگران در حال کار کردن خوانده میشد.به علت هزینه بالا و زمان طولانی ساخت لنجهای چوبی، امروزه دریانوردان لنجهای فایبرگلاس را بیشتر ترجیح میدهند و این باعث شده تا فرهنگ و دانش و تشریفات ساخت لنجهای چوبی به تدریج در حال کمرنگ شدن باشد.[3] سال ۲۰۱۱ مهارتهای سنتی ساخت و ساز و دریانوردی لنج ایرانی در خلیجفارس در فهرست میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسید.[3]
نگارخانه
منابع
- دریانوردی، سازمان بنادر و. «شرکتها و کارگاههای ساخت شناورهای چوبی | سازمان بنادر و دریانوردی». دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۸-۰۷.
- «صنعت لنجسازی در سیستان وبلوچستان به گل نشست». عصرهامون.
- UNESCO Culture Sector - Intangible Heritage - 2003 Convention: