سیگل
سیگل سکه سیمین یا نقره در دوره هخامنشی، با وزن۵/۶۰ گرم بوده‌است. گمان می‌رود تاریخ نخستین ضرب سکه سیگل در سالهای ۵۲۱ الی ۴۸۶ قبل از میلاد باشد. تصویر آن نگاره‌ای از یک کماندار هخامنشی بر زمین زانو زده است که کمانی در دست چپ و نیزه‌ای در دست راست دارد.
در زمان هخامنشیان هیچ‌یک از ساتراپ‌ها و فرمانداران محلی حق نداشتند بدون اجازه داریوش به نام خود سکه ضرب نمایند و تنها اجازه داشتند با مجوز داریوش سیگل بزنند، چرا که ضرب سکه طلای دریک فقط در انحصار پایتخت و شخص پادشاه بود.
سیگل با نام‌های دیگری چون سیگلوی، سیکل و شکل هم شناخته شده است. ارزش این سکه نقره معادل یک بیستم سکه طلای دریک و برابر با ارزش یک گوسفند نر متوسط بوده است. این سکه‌ها را یونانیان به خاطر نقش آن کمان دار هم می نامیدند.
نقش کماندار پارسی در طول دو سده پادشاهی هخامنشیان دگرگونی‌هایی داشت. از آنجا که سکه‌های هخامنشی تاریخ ضرب ندارند، از روی نشانه‌های دیگر، نقش‌های مربوط به دوران هر پادشاه را تعیین کرده‌اند. سکه‌های هخامنشی جز موارد استثنایی تنها در یک سو دارای نقش هستند و پشت آنها بیشتر فرورفتگی چهارگوش شکل و ناهمواری ناموزون هست. اینها اثر قسمت برجستهٔ سندانی است که هنگام چکش زدن بر سکه گذاشته می‌شد.
عیار سکه‌های سیگل بسیار بالا بود و با آزمایش روی نمونه‌های به دست آمده مشخص شده که تنها ۳٪ آلیاژ داشته‌است.
سیگل ۱۰/۷۵ گرم وزن داشته و درای بیش از ٪۹۰ نقره بوده‌است، هر ۲۰ سیگلوی برابر یک دریک، سکه طلای دروران هخامنشی، بوده است. سکه دریک ۸/۴ گرم وزن داشته و ٪۹۸ طلایی خالص بود است. نسبت ارزش نقره و طلا به صورت ۱:۱۳/۳ بوده است.
همچنین سکه های نیم سیگلوی حدود ۵/۵ گرم وزن داشته اند.
همچنین هر سیگلوی برابر با ۷/۵ اوبولوس، سکه نقره یونانی، بوده است.
منابع
پیوند به بیرون
پژوهش‌های ایرانی: دری و دینار، پیشنهاد دو نام برای واحد پول
| اقلام کلکسیونی |
|    | |||
|---|---|---|---|---|---|
| مجموعهداران |
| ||||
| تمبرشناسی |
| ||||
| سکهشناسی |
| ||||
| اسکناس |
| ||||
| پولهای ایران | |||||
| جستارهای وابسته | |||||
| |||||
