شبه‌دموکراسی
اصطلاح شبه‌دموکراسی برای اشاره به دولتی استفاده می شود، که دارای ویژگی های دموکراسی و اقتدارگرایی باشد.[1]
| بخشی از سلسله مقاله‌های سیاسی |
| شیوه‌های حکومت |
|---|
| ساختار قدرت |
| منبع قدرت |
|
الیگارشی (فرمانروایی یک گروه) |
|
اقتدارگرایی (فرمانروایی یک نفر) |
| نظریه قدرت |
|
جمهوری-پادشاهی (نظریات سیاسی-اجتماعی)
|
| درگاه سیاست (en) |
اصطلاح «نیمه‌دموکراتیک» به رژیم های دارای ثباتی اطلاق می‌شود که عناصر دموکراسی و اقتدارگرایی را با هم ترکیب می‌کنند.[2][3] اکثر آن‌ها دارای نظام حزب حاکم هستند. در چنین نظام‌هایی احزاب مخالف اجازه فعالیت داشته و انتخابات آزاد نیز برگزار می‌شود. امّا گاهی حزب حاکم قدرت را از طریق تقلب انتخاباتی حفظ می‌کند. همچنین ممکن است انتخابات عادلانه باشند، اما کارزار های انتخاباتی همراه با آن‌ها عادلانه نباشند. یک دموکراسی جوان و بدون ثبات، که در جهت پیشرفت و ثبوت حرکت می‌کند معمولاً به عنوان شبه‌دموکراسی طبقه‌بندی نمی‌شود.
منابع
- Carroll Quigley (1983). Weapons systems and political stability: a history. University Press of America. p. 307. ISBN 978-0-8191-2947-5. Retrieved 20 May 2013.
- Montesquieu, Spirit of the Laws, Bk. II, ch. 2–3.
- William R. Everdell.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.