غیاث‌الدین غوری
غیاث الدین محمد از سلاطین خوشنام غوریان است که ظاهراً علاءالدین حسین جهانسوز بعد مرگ پدرش او و برادرش شهاب الدین را به حکومت ایالات سنگه گمارد و فتح خراسان در زمان وی صورت گرفت.
| غیاث الدین محمد بن سام | |
|---|---|
| 'سلطان دودمان غوری همزمان با محمد غوری' | |
 تندیس غیاث الدین محمد در شهر دوشنبه | |
| سلطان امپراطوری غوری | |
| سلطنت | ١١۶٣ – ١١ فبروری ١٢۰٣ |
| تاج‌گذاری | ١١۶٣ |
| پیشین | سیف الدین محمد غوری |
| جانشین | معزالدین محمد غوری |
| زاده | ١١٣٩ غور, دودمان غوری, امروزه ولایت غور, افغانستان |
| درگذشته | ١١ فبروری ١٢۰٣ (۶٣ سالگی)[1] هرات, دودمان غوری, امروزه افغانستان |
| آرامگاه | |
| فرزند(ان) | غیاث الدین محمود |
| پدر | بهاءالدین سام یکم |
| دین و مذهب | اسلام |
غیاث الدین که حدود ۴۱ حکومت کرد از سلاطین مشهور نیمه دوم سده ۶ هجری است و مورد تمجید و احترام مورخان بود او سیاستمداری با کفایت بود که مملکت را با حسن سیاست اداره می‌کرد او از فضل و دانش و ادب بهره‌مند بود و خطی زیبا داشت و به فن بلاغت آشنا و به خط خود قران می‌نوشت. وزیران مشهور او شمس الملک عبدالجبار گیلانی، فخرالملک، شرف‌الدین، فروری مجدالملک و دیوشاهی داری. غیاث الدین محمد غوری در روز چهارشنبه ۲۷ جمادی‌الاول سال ۵۹۹ در سن ۶۳ سالگی در جوار مسجد جامع هرات چشم فروبست.
رابطه غیاث الدین محمد با خوارزمشاهیان
یکی از بخش‌های مهم و سراسر حادثهٔ حکومت غوریان با خوارزمشاهیان بود که اختلافاتی داشت:
- اختلاف و دشمنی خوارزمشاهیان با خلیفه
- غوریان از تصرف غزنین این توان را در خود دیدند که شاهان که یادآور سلطان محمد غوری باشد
- اختلاف و کشمکش‌های داخلی و خارجی خوارزمشاهیان در عهد غیاث الدین[2]
رابطه غیاث الدین با سلطانشاه بن ایل ارسلان
سللطانشاه عزم کرد تاج و تخت پدر را به دست آورد و مادرش را در این راه از دست داد و غیاث الدین از وی استقبال کرد.[3]
بناهای مشهور سلطان محمد
- مسجد جامع هرات
- باغ ارم در زمین‌داور[4]
منابع
- * فروغی ابری، علی اصغر (۱۳۸۱). تاریخ غوریان. تهران: انتشارات سمت.
پانویس
- طبقات ناصری: منهاج الدین جوزجانی, ٢۰۰۴, لاهور. ص. ١٥٥
- فروغی ابری، تاریخ غوریان، ص۴۹.
- فروغی ابری، تاریخ غوریان، ص۵۲.
- فروغی ابری، تاریخ غوریان، ۶۱.
| در غور (پیش از ۱۲۱۵–۸۷۹) |
|  |
|---|---|---|
| در غزنی (۱۱۵۱-۱۱۵۲ و ۱۲۱۵–۱۱۷۳) |
| |
| در بامیان (۱۱۵۲–۱۲۱۵) |
| |
| قلمروهای کوچک | ||