محمد بن سوری
محمد بن سوری یا محمد سوری (سده دهم – ۱۰۱۱ میلادی) از شاهان دودمان غوری بود. باتوجه به فاصله زمانی بین امارت سوری بن محمد و محمد بن سوری به آسانی نمی‌توان پذیرفت که وی فرزند سوری بوده‌است بلکه به احتمال زیاد فرزندزادهٔ او بوده‌است.
| محمد بن سوری | |
|---|---|
| شاه غوری | |
 محمد بن سوری (فرد ریش‌سپید) با افرادش | |
| سلطنت | سده دهم –۱۰۱۱ |
| پیشین | امیر سوری |
| جانشین | ابوعلی بن محمد |
| زاده | ولایت غور |
| درگذشته | ۱۰۱۱ |
| فرزند(ان) | ابوعلی بن محمد شیث بن محمد |
| خاندان | غوریان |
| پدر | امیر سوری |
| دین و مذهب | اسلام |
محمد بن سوری که هوای استقلال در سر داشت سرانجام باتکیه براستعداد نظامی خویش و اعتماد به دژهای استوار غور علم استقلال برافراشت سرانجام محمود غزنوی با حیلهٔ جنگی توانست او را شکست دهد.
محمد بن سوری بارها با سلطان محمود غزنوی درگیر جنگ بود و سرانجام در قلعه آهنگران محصور شده همراه پسرش، شیث، به اسارت سلطان محمود درآمد. او را به غزنی آوردند اما اسارت را نپذیرفت و با زهری که در زیر نگین انگشتری خود داشت خودکشی کرد.
در پی این شکست، غزنویان تمامی اهالی غورستان را که تا آن زمان بودایی مهایانه بودند مسلمان کردند.[1]
پس از آن ابوعلی بن محمد سوری از سوی سلطان محمود غزنوی به جای شاه محمد سوری به فرمانروایی غور گمارده شد و پیوندهای خود را با غزنی برقرار ساخت و به شاه غزنی باج و خراج می‌پرداخت.
منابع
- Medieval India Part 1 Satish Chandra. ص۲۲.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Muhammad ibn Suri». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۹.
- ایماق فیروزکوهی، محمدنظر: کتاب نسب انبیاء و تاریخ مختصر سلاطین غور افغانستان. ناشر: عبدالقیوم. قندوز. ۱۳۶۳. ص۳۳.
| در غور (پیش از ۱۲۱۵–۸۷۹) |
|  |
|---|---|---|
| در غزنی (۱۱۵۱-۱۱۵۲ و ۱۲۱۵–۱۱۷۳) |
| |
| در بامیان (۱۱۵۲–۱۲۱۵) |
| |
| قلمروهای کوچک | ||