فرانچسکو پترارک

فرانچسکو پترارک (Francesco Petrarca) (زاده ۲۰ ژوئیه ۱۳۰۴ - درگذشته ۱۹ ژوئیه ۱۳۷۴) اندیشمند، تاریخ‌نگار، نویسنده، شاعر، انسان‌شناس و انسان‌گرای ایتالیایی است و به عنوان اولین شاعر مدرن و از متقدمان انسان‌گرایی شناخته می‌شود. وی اغلب به عنوان «پدر اومانیسم» شناخته می‌شود.[1] شاعران انگلیسی زبانی مانند جفری چاوسر، ویلیام شکسپیر و ادموند اسپنسر از سون‌نت‌های زیبای او (غزلهای ۴-بندی و ۱۴-سطری) تأثیر زیادی گرفته‌اند.

فرانچسکو پترارک
فرانچسکو پترارک
زاده۲۰ژوئیه۱۳۰۴
آرتزو, جمهوری فلورانس
(اکنون آرتزو, توسکانی, ایتالیا)
درگذشته۱۹ ژوئیهٔ ۱۳۷۴ (۶۹ سال)
آرکوا, پادووا, جمهوری ونیز
(اکنون پادووا, ایتالیا)
لقبپدر اومانیسم، ملک الشعرا
پیشهمورخ، شاعر، اندیشمند، نویسنده، اومانیسم، انسان‌شناس
ملیتفلورانسی
تحصیلاتحقوق
دانشگاهدانشگاه مونپلیه
دانشگاه بولونیا
جوایز مهمملک‌الشعرا از پادووا
سبک نوشتاریانسان‌گرایی رنسانس

دانش وسیع او از نویسندگان کلاسیک و احیای دوبارهٔ زبان لاتین باعث شده او را به عنوان اولین و بزرگترین انسان‌شناس یاد کنند. وی همچنین نقش مهمی در پیشرفت زبان ایتالیایی به عنوان یک زبان ادبی داشت.

زندگی

کودکی و نوجوانی

فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) در ۲۰ ژوئیه ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد. وی تا هشت سالگی همراه خانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به اوینیون فرانسه نقل مکان کرد.

سفر به بولونیا و سپس آوینیون

پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پترارک که در بولونیا، حقوق می‌خواند. سپس به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود. در این دوران و در روز جمعهٔ عید پاک سال ۱۳۲۷ بود که برای اولین بار دختری فرانسوی با نام لورا را دید و در همان اولین نگاه عاشقش شد؛ به طوری که نامش در ترانه‌های پترارک جاودانه شده‌است. البته هنوز کسی نمی‌داند که لورا در زمانی که پترارک او را دید زنی شوهر دار بوده یا مادری جوان.[2]

در آن زمان سرودن شعر سرگرمی همگانی بود و گلایهٔ پترارک از این بود که نه تنها حقوق دانان و علمای الهی بلکه پیشخدمت خود او نیز قافیه پردازی می‌کرد. او گاهی با کنایه می‌گفت که ترس من از این است که «روزی چهارپایان نیز نعره‌های شعرگونه سردهند.»

در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جووانی بوکاچیو را دید. آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند.

از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را، پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادووا، ونیز و آرکوا به سر برد. احتمالاً در همین سفرها بود که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.

ملک الشعرایی

وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای روم به او لقب ملک الشعرا را داد.

وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.

آثار

پترارک در نثر و نظم استاد بود و باعث اعتبار زبان لاتین شد. پترارک بود که با زحمت زیاد آثار نویسندگان و اندیشمندان قدیم از جمله سیسرون را جمع‌آوری کرد.

شروع عصر رنسانس در اواخر قرن چهاردهم، موجب توسعه اقتصادی، سیاسی و پیشرفت فرهنگی زیادی در ایتالیا شد و از این زمان بود که کتاب‌های صرف و نحو ایتالیایی تألیف شد و در کنار ترقی زبان ایتالیایی، از رونق زبان لاتین کاسته شد. فرانچسکو پترارکا معروف به پترارک یکی از مشهورترین شاعران و نویسندگان این دوره است که به زبان لاتین و ایتالیایی آثار مهمی تألیف کرده‌است.

یکی از مشهورترین کارهای وی جمع‌آوری اشعار ایتالیایی بود که به نام «کتاب ترانه» منتشر شد و با نام غزلیات پترارک به انگلیسی ترجمه شده‌است.[3]

از نوشته‌های لاتین او می‌توان به «آفریقا» شعری حماسی در وصف حال اسکیپیوی آفریقایی، فاتح رومی - و دربارهٔ مردان مشهور (De Viris Illustribus) شامل مجموعه‌ای از زندگی‌نامه ها، اشاره نمود. همچنین مجموعه مراسلات وی که به لحاظ جزئیات تاریخی و اجتماعی مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.

تعبیر «عصر ظلمت در اروپا» از پترارک است که عنوان اوضاع قرون وسطی در این قاره قرار گرفته‌است.

از پترارک علاوه بر تألیفات تاریخی و مجموعه آثار دیگران با حاشیه‌نویسی، یک مجموعه شعر مرکب از ۳۶۶ قطعه عمدتاً غزل باقی‌مانده‌است. وی همانند شاعر معاصر ایرانی خود، حافظ شیرازی، بانویی خیالی را وصف کرده‌است، و سالها بعد این زن خیالی پترارک «لورا» نام داشت که قسمتی از اشعار او مربوط به دوران زنده بودن این زن خیالی حقیقی و قسمتی دیگر پس از مرگ اوست که در این قسمت کوشیده‌است مردم را از دلبستگی به مال و مقام دنیوی دور سازد.[3] سروده‌هایی دربارهٔ زندگی و مرگ بانو لورا، از جمله مشهورترین آثار وی به ایتالیایی است. این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پترارک نسبت لورا هستند. عشق فراوان پترارک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام «موفقیت» نیز مشهود است.

منابع
  1. There are many popular examples, for a recent one this review of Carol Quillen's Rereading the Renaissance
  2. ویل، دورانت. رنسانس. ص. صفحهٔ ۲۷۸۰.
  3. زادروز فرانچسکو پترارک شاعر، نویسنده و مورخ ایتالیایی، حیات، کد مطلب: ۱۰۰۴۹

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.