لوسیفر

لوسیفر (به انگلیسی: Lucifer) نام قبل از سقوط شیطانی است که بنابر متون ادیان ابراهیمی موجب سقوط آدم شد. ریشه نام لوسیفر از زبان لاتین به معنی آورنده نور است. در متون لاتینی پیش از مسیحیت لوسیفر نامی بود که به سیاره زهره اطلاق شده بود. عناوین «ستاره‌ی صبحگاهی» و «ستاره‌ی شامگاهی» تنها برای نورانی‌ترین سیاره‌ یعنی سیاره‌ی زهره(ناهید) به کار می‌رفت.سیاره‌ی زهره بسیار درخشان‌تر از ستاره‌های حقیقی آسمان بوده، چشمک نمی‌زند بلکه با نوری ثابت و نقره‌فام نورافشانی می‌کند.[2]

برای دیگر کاربردها، لوسیفر (ابهام‌زدایی) را ببینید.
شیطان در بهشت گمشده میلتون لوسیفر نیز نامیده شده‌است[1] در بخش مربوط به سقوط آدم کتاب سوم خط ۷۳۹-۷۴۲ بایگانی‌شده در ۸ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine نگاشته شده توسط جان میلتون.

لوسیفر (/ lʲu:sɪfər / لو-SIF-ər) در عبری به شکل הֵילֵל در اشعیا ۱۴:۱۲ آمده است. این واژه، ترجمه تحت‌اللفظی hêlêl تنها یک بار در کتاب مقدس یهود آمده است و توسط مترجمان متاخر به معنی «درخشان و ستاره صبح» نیز ترجمه شده است. واژه لوسیفراز نسخه لاتین قدیمی کتاب مقدس گرفته شده است، که ترجمه הֵילֵל به معنای شیطان است،

در سنت مسیحی استفاده از واژه لاتین «ستاره صبح»، به عنوان یک نام مناسب برای شیطان قبل از سقوط او بود. در نتیجه، این اسم به‌صورت نامی پرکاربرد در «بهشت» جان میلتون و «دوزخ» دانته و در کلیسا و ادبیات عامه پسند تبدیل شده است. به طور کلی محققان بر این باور بودند که نام لوسیفر یک اسطوره قدیمی در اساطیر کنعانی است. این نام در سریال لوسیفر هم استفاده می شود.و بازیگر نقش آن تام الیس هست.

نگارخانه

منابع
  1. در اشعار میلتون فقط سه بار نام لوسیفر آمده است در صورتی که ۷۲ بار نام شیطان آمده‌است و در این متن مستقیماً نام شیطان برده شده‌است.
  2. انسان های فرشته نما.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.