مردم دونقان

دونقان( Dungan , Xuejzw، [xwɛitsu] ، شیاو جینگ : حُوِ ظُ ؛ simplified Chinese , [tʊ́ŋkán tsǔ] ، شیاو جینگ: دْوقًا ظُ ؛ روسی: Дунгане‎ ، Dungane ; قرقیزی: Дуңгандар‎ ، Duŋgandar ، دۇنغاندار؛ قزاقی: Дүңгендер‎ ، Dúńgender ، دٷڭگهندهر) اصطلاحی است که در سرزمین‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق برای استفاده از گروهی از مسلمانان با منشأ هوئی به کار می‌رود. [6] مردمان ترک زبان در استان سین کیانگ در شمال غربی چین نیز گاهی اوقات از مسلمانان هوی به عنوان دونقان یاد می‌کنند. [7] در هر دو کشور چین و جمهوریهای شوروی سابق که در آن سکونت دارند ، اعضای این گروه قومی خود را "هوی" می‌نامند ، زیرا دونقان‌ها نوادگان هوی هستند که به آسیای میانه آمدند.

مردم دونقان (Хуэйзў)

دختران دونقان در قزاقستان
کل جمعیت
۱۵۰٬۰۰۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
 قرقیزستان (Census 2018)۷۰٬۵۳۴[1]
 قزاقستان (2019 census)۷۲٬۳۶۱[2]
 روسیه (2010 census)۱۶۵۱[3]
 تاجیکستان۶٬۰۰۰[4]
 مغولستان۵٬۳۰۰
 ازبکستان۱٬۹۰۰
 اوکراین۱۳۳[5]
زبان‌ها
دونقانی
زبان‌های دوم:
دین
اسلام
قومیت‌های وابسته
هوئی, قوم هان

در سرشماری‌های کشورهای مستقل فعلی اتحاد جماهیر شوروی سابق ، دونقانی‌ها که به طور جداگانه از چینی‌ها شمارش شده‌اند ، می‌توانند در قزاقستان (براساس سرشماری سال ۱۹۹۹ ، ۳۶٫۹۰۰) ، قرقیزستان (طبق سرشماری سال ۲۰۰۹ ، ۵۸۴۰۹) و روسیه ( ۸۰۱ طبق سرشماری سال 2002 ). [8] [9]

تاریخ

مهاجرت از چین
دروازه مسجد دونگان در کاراکول، قرقیزستان. متن فوقانی بر روی علامت، یک ضرب‌المثل اویغوری تا حدی از نام مسجد قرقیز به الفبای عربی اویغور است: Isiq-köl oblasttiq Qaraqol sharindaghi ابراهیم حاجی atindaghi borborduq mäsjid. متن پایین به زبان قرقیز قرقیز است: Ysyk-Köl oblasttyk Karakol shaaryndagy Ibrakhim Ajy atyndagy borborduk mechit Mos مسجد مرکزی به نام ابراهیم حججی در شهر کاراکول، منطقه یسیک-کول .

اولین دونقان‌هایی که در دره فرغانه در آسیای میانه پدیدار شدند از کلداجه و کاشغر، به عنوان برده بودند. آن‌ها بیشتر در خانه‌های ثروتمندان خدمت می‌کردند. پس از آنکه روس‌ها در اواخر قرن نوزدهم آسیای میانه را اشغال کردند و برده‌داری ممنوع شد، بیشتر برده‌های زن دونقان در جایی که اسیر شده بودند باقی مانده بودند. ولادمیر پتروویچ نالیوینک نگارشناس روسی می‌گوید: «زنان برده تقریباً همه در جای خود باقی مانده بودند، زیرا آنها یا با کارگران و خدمتگزاران صاحبان سابق خود ازدواج کرده بودند یا برای شروع یک زندگی مستقل بسیار جوان بودند».[10] زنان برده دونقان از وضعیت کمتری برخوردار بودند و در بخارا مورد توجه قرار نمی‌گرفتند.[11]

برده داران مسلمان ترک، از خوخند بین هوی مسلم و هان چینی‌ها تمایزی قائل نبودند و مسلمانان هوی را به دلیل نقض قوانین اسلامی به بردگی گرفتند.[12][13]

نام
مردم دونقان

در امپراتوری روسیه ، اتحاد جماهیر شوروی و کشورهای پس از اتحاد جماهیر شوروی ، دونقان‌ها همچنان از خود به عنوان مردم هوی یاد می‌کنند ( Chinese , Huízú؛ در املای سونریک شوروی Dungan , xуэйзў).

نام دونقان منشأ مبهم است. یک نظریه محبوب مشتق شده این کلمه از ترک döñän ( "کسی است که تبدیل شده")، که می‌تواند به چینی در مقایسه 回 (هوی)، که دارای یک معنی مشابه است. تئوری دیگر آن را از چینی Dong 甘 (دونگ گان) ، "شرقی گانسو " ، منطقه ای است که بسیاری از دونقان‌ها می‌توانند ریشه خود را ردیابی کنند ، استخراج می‌کند. با این حال شخصیت gan (干) استفاده شده به نام گروه قومی با آنچه در نام استان استفاده می‌شود متفاوت است.

زبان

زبان دونقانی که مردم دونقان آن را "زبان هوی" می نامند (Хуэйзў йүян یا Huejzw jyian) ، شبیه به گویش ژونگیوان از چینی ماندارین است ، که در جنوب گانسو و غرب گوانژونگ در شانشی چین واقع شده است. .

منابع
  1. 5.01.00.03 Национальный состав населения. [5.01.00.03 Total population by nationality] (XLS). Bureau of Statistics of Kyrgyzstan (به روسی, قرقیزی, and انگلیسی). 2018.
  2. "The population of the Republic of Kazakhstan by individual ethnic groups at the beginning of 2019". Statistics Committee of the Ministry of National Economy of the Republic of Kazakhstan. Retrieved 2019-01-08.
  3. Всероссийская перепись населения 2002 года بایگانی‌شده در اکتبر ۶, ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
  4. Ki 2002
  5. "About number and composition population of Ukraine by data All-Ukrainian census of the population 2001". Ukraine Census 2001. State Statistics Committee of Ukraine. Archived from the original on 17 December 2011. Retrieved 17 January 2012.
  6. David Trilling (April 20, 2010). "Kyrgyzstan Eats: A Dungan Feast in Naryn". EURASIANET.org.
  7. "UNPO: East Turkestan: Strict Control of China's Uighur Muslims Continues". Unrepresented Nations & Peoples Organization. Aug 16, 2006. Retrieved 12 March 2020. However, the authorities' control over Dungan mosques is less strict than over mosques used by Uighurs, a Turkic people mainly found in Xinjiang but also in Central Asian states. (The Dungans are a Chinese Muslim people also found in Central Asian states.)
  8. "Демографический ежегодник Кыргызской Республики: 2009-2013.-Б: Нацстатком Кырг. Респ., 2014:-320с. ISBN 978-9967-26-837-1" (PDF). National Committee on Statistics. 2014.
  9. Aleksandr Nikolaevich Alekseenko (Александр Николаевич Алексеенко), "Republic in the Mirror of the Population Census" («Республика в зеркале переписей населения») Sotsiologicheskie Issledovaniia. 2001, No. 12. pp. 58-62.
  10. Marianne Kamp (2008). The New Woman in Uzbekistan: Islam, Modernity, and Unveiling Under Communism (reprint, illustrated ed.). University of Washington Press. p. 25. ISBN 978-0-295-98819-1. Retrieved 2010-07-30.
  11. Shail Mayaram (2009). Shail Mayaram, ed. The other global city (illustrated ed.). Taylor & Francis US. p. 209. ISBN 978-0-415-99194-0. Retrieved 2010-07-30.
  12. W. G. Clarence-Smith (2006). Islam and the abolition of slavery. Oxford University Press US. p. 45. ISBN 0-19-522151-6. Retrieved 31 October 2010. khoqand raiders seizing chinese slaves in east turkistan failed to between hui muslims and han.
  13. W. G. Clarence-Smith (2006). Islam and the abolition of slavery. Oxford University Press US. p. 15. ISBN 0-19-522151-6. Retrieved 31 October 2010. a trickle of chinese also reached turkistan well into the nineteenth century.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.