معاهده هوانوردی غیرنظامی بین‌المللی

معاهده هوانوردی غیرنظامی بین‌المللی که به کنوانسیون شیکاگو نیز شناخته می‌شود مهم‌ترین معاهده مربوط به هوانوردی و حقوق هوایی است که اجرای آن از ۴ آوریل ۱۹۴۷ آغاز شد.[2]

کنوانسیون شیکاگو
امضای کنوانسیون شیکاگو در سال ۱۹۴۴
امضا شده۷ دسامبر ۱۹۴۴
مکانشیکاگو
اجرا۴ آوریل ۱۹۴۷
شرطتصویب در ۲۶ کشور
گروه‌ها۱۹۲[1] (جزایر کوک و همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد به جز لیشتن اشتاین و دومینیکا)
ضامنحکومت فدرال ایالات متحده آمریکا
زبان‌هاانگلیسی، فرانسوی، روسی، اسپانیایی

این کنوانسیون در کنفرانسی در شیکاگو به تصویب رسید که از ۱ نوامبر تا ۷ دسامبر ۱۹۴۴ (میلادی) با حضور بیش از پنجاه کشور که به دعوت دولت ایالات متحده آمریکا گرد هم آمده بودند. معاهده شیکاگو به تأسیس سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی (ایکائو) انجامید و اساس‌نامه آن نیز به‌شمار می‌رود.[3]

با امضای قرارداد شیکاگو، کنوانسیون مربوط به مقررات هوانوردی با نام دیگر "کنوانسیون ۱۹۱۹ پاریس" و معاهده هواپیمایی بازرگانی ۱۹۲۸ هاوانا بی‌اثر شدند.[4]

ایران

ایران نیز یکی از کشورهای مؤسس ایکائو و از نخستین امضاکنندگان معاهده بود. قانون اجازه الحاق دولت ایران به این کنوانسیون در ۳۰ تیر ۱۳۲۸ (خورشیدی) به تصویب مجلس شورای ملی رسید.[5]

ساختار

این کنوانسیون در ۹۶ ماده در ۲۲ فصل و یک شیوه‌نامه امضا در ۷ دسامبر ۱۹۴۴ در شیکاگو به زبان انگلیسی نوشته شده و رونوشت‌های روسی، فرانسوی و اسپانیایی آن ارزش برابر دارند.

هر سه رونوشت توسط کشورهای متعهد امضا شده و پس از آن به بایگانی دولت ایالات متحده بازگشته و رونوشت گواهی شده آن‌ها نیز به آن کشور و کشورهایی که قصد امضای آن را دارند، تحویل می‌شود.[6]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Signatories to the Convention ICAO
  2. با گذشتن ۳۱ روز از تصویب توسط ۲۶ کشور با توجه به بند ب ماده ۹۱
  3. منصور جباری، حقوق هوایی، چاپ اول، تبریز: فروزش. ۱۳۸۱ ص ۱۱ و ۱۲
  4. ماده ۸۰
  5. منصور جباری، حقوق هوایی، ۱۳۸۱، ص ۲۱۰
  6. بخش امضای قرارداد، معاهده هوانوردی غیر نظامی بین‌المللی

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.