میشل نی

میشل نی (۱۰ ژانویه ۱۷۶۹–۷ دسامبر ۱۸۱۵) که به عنوان مارشال نی هم مشهور است، مارشال امپراتوری و فرمانده نظامی در جنگ‌های انقلاب فرانسه و جنگ‌های ناپلئونی بود. او یکی از ۱۸ مارشال بزرگ دورهٔ حکومت ناپلئون به‌شمار می‌رفت، منصبی که توسط ناپلئون اول ایجاد گردیده بود. نی از جانب سربازانش؛ لِه روژو یا سرخ چهره[یادداشت 1] نامیده می‌شد.[1][2] ناپلئون بعدها به وی لقب لوبغا دیو غا (شجاع‌ترین دلیران) اعطاء کرد به دلیل اینکه گفته می‌شود او آخرین سرباز فرانسوی بود که خاک روسیه را ترک کرد. او در ۱۸۱۵ میلادی پس از آنکه تلاش کرد شورشی علیه نیروهای سلطنت‌طلب ضد امپراتوری فرانسه به راه اندازد، اعدام شد.

مارشال امپراتوری

میشل نی

Duke of Elchingen, Prince of the Moskva
میشل نی، مارشال امپراتوری
نام(های) مستعارسرخ‌چهره Le Rougeaud
شجاع‌ترین دلیران le Brave des Braves
زاده۱۰ ژانویهٔ ۱۷۶۹
زارلوییس، پادشاهی فرانسه
(سالوئی, زارلاند، آلمان)
درگذشته۷ دسامبر ۱۸۱۵ (۴۶ سال)
پاریس، بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه
مدفن
گورستان پر-لاشز، فرانسه، پاریس
وفاداریپادشاهی فرانسه (تا ۱۷۹۱)
پادشاهی فرانسه (۱۷۹۱–۱۷۹۲) (تا ۱۷۹۲)
جمهوری اول فرانسه (تا ۱۸۰۴)
امپراتوری اول فرانسه (تا ۱۸۱۴)
بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه (تا ۱۸۱۵)
بازگشت صدروزه ناپلئون (۱۸۱۵)
سال‌های خدمت۱۷۸۷–۱۸۱۵
درجهمارشال امپراتوری
فرماندهیVI Corps
III Corps
جنگ‌ها و عملیات‌ها
نشان‌هاMarshal of France
لژیون دونور
Order of the Iron Crown (Commander)
Prince of the Moskva
Duke of Elchingen
Name inscribed under the Arc de Triomphe

مارشال نی در نبرد واترلو با سواره نظام تحت فرمانش، توپخانه انگلیسی‌ها را از کار انداخت. هر چند، این انتقاد به او وارد است که برای به‌کارگیری همان توپخانه علیه نیروهای انگلیسی اقدام قاطع و به موقعی به عمل نیاورد.[3] در طول نبرد، ۵ اسب جنگی که وی سوار آنها بود کشته شدند.[4] بسیاری از سربازان و ناظران گزارش دادند که نی، در جستجوی مرگ بود اما مرگ از او می‌گریخت.[5][6]

پس از افول ستارهٔ اقبال ناپلئون و تبعید او به جزیره سنت هلن که مصادف با بازگشت حکومت سلطنتی بوربون‌ها و لوئی هجدهم در فرانسه بود، مارشال نی به اتهام خیانت توسط محکمه سلطنتی به تیرباران محکوم شد. وی از بستن چشم‌بند امتناع ورزید و دادگاه به او اجازه داد که خودش دستور شلیک برای جوخه را صادر نماید.[یادداشت 2][7][8]

نگارخانه
  • زادگاه میشل نِهْ در فرانسه امروزی
  • نِهْ در جوانی و حوالی ۱۷۹۲
  • شارژ سواره‌نظام ژنرال نِهْ
  • تیرباران مارشال نِی
    ۱۸۶۸ م.
    اثر ژان-لئون ژروم
  • مقبره مارشال نِهْ

یادداشت‌ها
  1. Le Rougeaud
  2. At his execution he refused to wear a blindfold and was allowed to give the order to fire

منابع
  1. Macdonell, A. G. (Archibald Gordon), 1895-1941. (1996). Napoleon and his marshals. London: Prion. ISBN 1853752223. OCLC 36661226.
  2. Horricks 1982.
  3. Markham 2003, p. 276.
  4. Parry 1901, p. 68.
  5. Gillespie-Payne 2003, p. 111.
  6. "venez voir comment meurt un maréchal de France!" (Coustumier 2011, p. ~267).
  7. "The Execution of Marshal Ney". collections.museums-sheffield.org.uk/. Retrieved 2019-12-21.
  8. Tsouras 2005, p. 245.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.