نشانگان آلستروم

نشانگان آلستروم (انگلیسی: Alström syndrome) که به نام «سندرم آلستروم-هالگرن» هم شناحته می‌شود؛ نام یک اختلال نادر ژنتیکی از نوع «اتوزومال مغلوب» است که در اثر جهش در ژنِ «ALMS1» ایجاد می‌شود.

سندرم آلستروم
دید بالایی-پایینی از سینهٔ انسان در محل قرارگیری قلب که بافت چربیِ تحت‌جلدی و اپی‌کاردیال (سفیدرنگ) را در بیمار مبتلا به «سندرم آلستروم» نشان می‌دهد و در نتیجه می‌توان دریافت که چرا انجام اکوکاردیوگرافی قلب در این بیماران مشکل است.
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصژن‌شناسی پزشکی، چشم‌پزشکی، عصب‌شناسی
آی‌سی‌دی-۱۰Q87.8
اُمیم۲۰۳۸۰۰
دادگان بیماری‌ها465
مدلاین پلاس001665

سندرم آلستروم، یکی از نادرترین اختلالات ژنتیکی در جهان است که تنها ۵۰۱ بیمارِ مبتلا به آن در ۴۷ کشور جهان وجود دارد و از این میان، فقط ۲۶۶ مورد آن، در مقالات و کتب پزشکی گزارش شده است.

نخستین نمونهٔ این بیماری را روانپزشکِ سوئدی «کارل-هنری آلستروم» در سال ۱۹۵۹ میلادی گزارش و توصیف کرد. این سندرمِ نادر، گاهی با «نشانگان باردت-بیدل» اشتباه می‌شود که علائم مشابهی با هم دارند. در سندرم باردت-بیدل، علائم بیماری دیرتر ظاهر می‌شود.

برخی از علائم مهم این بیماری عبارتند از چاقی، افزایش انسولین خون و دیابت نوع ۲، افزایش تری‌گلیسرید خون، کاردیومیوپاتی گشادشده به همراهِ نارسایی قلب، حساسیت به نور، نیستاگموس، ناشنوایی عصبی و اِستئاتوز کبد

تخمین‌ها حاکی از آن است که احتمال ابتلا به این بیماری در جمعیت عادی، مابینِ ۱ از ۱۰٬۰۰۰ تا ۱ از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ است.

سندرم آلستروم درمان ندارد و تنها می‌توان برخی علائم بیماری را کنترل و از بروز عوارض بیشتر در آینده، جلوگیری کرد.

منابع

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.