نشان کالن
نشان کالن (انگلیسی: Cullen's sign) بیانگر خیز و کبودی سطحی در بافت چربی زیرجلدی در ناحیهٔ ناف است. این نشان به افتخار توماس استفن کالن (۱۸۶۹–۱۹۵۳)، نامگذاری شده است.[1] وی پزشکی زنان بود و برای نخستین بار در ارتباط با جداشدگی حاملگی خارج‌رحمی در ۱۹۱۶، به این نشان پرداخت.[2]
 نشان کالن | |
| دادگان بیماری‌ها | ۱۷۳۱۳ |
|---|---|
این نشان، پس از ۲۴–۴۸ ساعت از آسیب دیدگی نشان می‌شود و می‌تواند حاکی از پانکراتیت حاد باشد. نرخ مرگ و میر این وضعیت، از ۸–۱۰٪ تا ۴۰٪ متغیر است. این آسیب دیدگی می‌تواند با نشان گری ترنر (کبودشدگی پهلو) نیز همراه باشد[3] که می‌تواند بیانگر نکروز پانکراس به همراه خونریزی خلف صفاقی باشد.
منابع
- synd/1386 در وبگاه Who Named It?
- E. Cullen. Embryology, anatomy, and diseases of the umbilicus together with diseases of the urachus. Philadelphia, Saunders, and London, 1916.
- Bosmann M, Schreiner O, Galle PR (April 2009). "Coexistence of Cullen's and Grey Turner's signs in acute pancreatitis". Am. J. Med. 122 (4): 333–4. doi:10.1016/j.amjmed.2008.08.032. PMID 19332225.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cullen's sign». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.