نیش عنکبوت

نیش عنکبوت (به انگلیسی: arachnidism) جراحتی است که در اثر گزش یک عنکبوت ایجاد می‌شود. اغلب گزیدگی‌های عنکبوت به آسیب جدی منجر نمی‌شود[1] و تنها با علائم خفیفی در محل گزیدگی همراه است.[1] همچنین، به ندرت پیش می‌آید که گزش عنکبوت به جراحت نکروتیکی پوست یا درد شدید منجر شود.[2]:455

نیش عنکبوت
قطعات دهانی یک عنکبوت دودری‌ساز، گونه‌ای از رتیل‌ریختان
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصطب اورژانس
آی‌سی‌دی-۱۰T14.1 • T63.3
W57 (nonvenomous)
X21 (venomous)
آی‌سی‌دی-9-CM989.5 • E905.1 • E906.4
دادگان بیماری‌ها12299
مدلاین پلاس002858
ئی‌مدیسینarticle/۷۷۲۴۸۴

اغلب عنکبوت‌ها باعث ایجاد گزیدگی‌های جدی نمی‌شوند.[1] برای اینکه یک گزیدگی به ایجاد وضعیت‌های جدی منجر شود، به شدت قابل توجهی نیاز می‌باشد. گزیدگی‌های ایجاد شده بوسیلهٔ عنکبوت‌های بیوه با سم عصبی همراه است. این سم، به ایجاد وضعیتی به نام لاترودکتیسم منجر می‌شود.[3] علائم این نوع مسمومیت عبارتند از: درد در محل نیش یا سینه و شکم، ریزش عرق، گرفتگی عضلات و استفراغ.[1] گزیدگی‌های ناشی از عنکبوت‌های گوشه نشین می‌تواند به ایجاد وضعیت غانقرایا در ناحیهٔ نکروز اطراف پوست و از کار افتادن گلبول‌های قرمز خون گسترده منجر شود.[4] در پی این موارد، سر درد، استفراغ و تبی خفیف ممکن از ایجاد شود.[4] سایر عنکبوت‌هایی که می‌توانند گزیدگی‌های جدی ایجاد کنند، عنکبوت وب قیف استرالیا[5] و عنکبوت سرگردان برزیلی هستند.[1]

اقداماتی که به منظور پیشگیری از نیش عنکبوت می‌تواند انجام داد، تمیز نگه داشتن محیط و استفاده از آفت‌کش‌ها است.[1] اغلب گزیدگی‌های عنکبوت بوسیلهٔ روش‌های درمانی مجهزکننده از قبیل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (شامل ایبوپروفن) برای درمان درد و آنتی‌هیستامین‌ها برای درمان خارش است.[6] مشتقات تریاک می‌تواند در موارد درد حاد مورد استفاده قرار گیرد.[6] گرچه پادزهر برای سم عنکبوت بیوهٔ سیاه وجود دارد، اما با آنافیلاکسی مرتبط است و در ایالات متحده معمولاً مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.[6] استفاده از پادزهر در برابر زهر عنکبوت وب قیف، درمان را بهبود می‌دهد.[1] همچنین، در مواردی که پوست در اثر گزیدگی آسیب دیده است، ممکن است به جراحی نیاز باشد.[6]

تشخیص نیش عنکبوت ممکن است با تشخیص افراطی یا اشتباه همراه باشد.[1] در طول تاریخی، به وضعیت‌هایی در مورد نیش عنکبوت، اشاره شده‌است. در قرون وسطی، شواهدی در مورد جنون رقص در اثر گزیدگی‌های عنکبوت ارائه شده‌است.[7] بعلاوه، نکروز نیز پدیده‌ای است که به نیش عنکبوت نسبت داده می‌شود؛ اما در این زمینه تنها در مورد نیش عنکبوت‌های گوشه‌نشین شواهدی وجود دارد.[1]

منابع
  1. Isbister, GK; Fan, HW (10 December 2011). "Spider bite". Lancet. 378 (9808): 2039–47. doi:10.1016/s0140-6736(10)62230-1. PMID 21762981.
  2. James, William D.; Berger, Timothy G.; et al. (2006). Andrews' Diseases of the Skin: clinical Dermatology. Saunders Elsevier. pp. 455. ISBN 0-7216-2921-0.
  3. Braitberg, George (2009). "spider bites: Assessment and management" (PDF). Australian Family Physician. 38 (11): 862–67.
  4. Swanson, DL; Vetter, RS (17 February 2005). "Bites of brown recluse spiders and suspected necrotic arachnidism". The New England Journal of Medicine. 352 (7): 700–7. doi:10.1056/nejmra041184. PMID 15716564.
  5. Isbister, GK; Gray, MR; Balit, CR; Raven, RJ; Stokes, BJ; Porges, K; Tankel, AS; Turner, E; White, J; Fisher, MM (18 April 2005). "Funnel-web spider bite: a systematic review of recorded clinical cases". The Medical Journal of Australia. 182 (8): 407–11. PMID 15850438.
  6. Kang, JK; Bhate, C; Schwartz, RA (September 2014). "Spiders in dermatology" (PDF). Seminars in Cutaneous Medicine and Surgery. 33 (3): 123–7. doi:10.12788/j.sder.0107. PMID 25577851. Archived from the original (PDF) on 14 February 2015. Retrieved 26 August 2016.
  7. Donaldson, LJ; Cavanagh, J; Rankin, J (July 1997). "The dancing plague: a public health conundrum". Public Health. 111 (4): 201–4. doi:10.1016/s0033-3506(97)00034-6. PMID 9242030.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.